فوکوییدان نوعی پلی ساکارید سولفاته طبیعی بدست آمده از جلبک های قهوه ای دریایی می باشد. به علت ساختار خاص خود، گفته می شود که دارای فعالیت های بیولوژیکی منحصر به فردی است. این مطالعه، به منظور بررسی اثر فوکوییدان روی فرایند التیام زخم در موش انجام گرفت. در ابتدا، 2 گونه جلبکی پادینا (padina tetrastromatica, padina boergesenii) از سواحل خلیج فارس جمع آوری شده، ماده فوکوییدانی آن ها تخلیص، ترکیب شیمیایی آن ها مشخص و پماد موضعی 2 درصد از هر یک تهیه گردید. این تحقیق روی 40 موش نر سفید صحرایی (سن 8-6 هفته و وزن 250-200 گرم) در 4 گروه 10 تایی تحت بیهوشی صورت گرفت. بدین صورت که ابتدا ناحیه پشت موش ها تراشیده شده و 2 زخم متقارن و کاملاً مشابه در دو طرف ستون فقرات (بصورت دایره ای به قطر 10 میلی متر با ایجاد سوختگی درجه 2 و یا برداشت پوست به صورت مربعی به ابعاد 2×2 سانتیمتر) ایجاد شدند. درمان زخم ها بصورت 2 بار در روز (هر بار 250 میلی گرم پماد داروئی روی زخم سمت راست و یا اوسرین تنها روی زخم طرف مقابل) طی 14 روز انجام پذیرفت. مساحت زخم ها در روزهای 3، 7، 10 و 14 پس از ایجاد زخم اندازه گیری شدند. جهت بررسی هیستوپاتولوژیک زخم ها، به ترتیب در روزهای 7 و 14، هر بار پس از کشتن 5 سر موش از هر گروه، از زخم ها همراه با بافت اطراف نمونه برداری انجام شد. پس از رنگ آمیزی با هماتوکسیلین-ائوزین نمونه ها تحت ارزیابی میکروسکوپی قرار گرفتند. طبق نتایج بدست آمده، p. boergesenii میزان سولفات بیشتری (%1±6/32) نسبت به p. tetrastromatica (%1±19) داشت و میزان فوکوز آن ها به ترتیب (%29/1±72/10) و (%33/3±65/29) بود. پمادهای تهیه شده از هر کدام از جلبک ها در مقایسه با شاهد، کاهش معنی داری را در مساحت زخم نشان دادند (05/0p<). ضخامت اپیدرم و میزان هیدروکسی پرولین در گروه تیمار بیشتر از گروه شاهد بود (05/0p<). آزمایشات هیستوپاتولوژیک، پیشرفت در برخی علانم بهبود زخم شامل تشکیل مویرگ های خونی، تشکیل اپیدرم و رشته های کلاژن را مشخص کردند. با توجه به اثرات بهبود دهنده پمادهای تهیه شده، مشخص شد که جلبک های جنس پادینا جمع آوری شده از سواحل خلیج فارس، منجر به بهبود زخم خواهند شد. در این میان پماد تهیه شده از فوکوییدان p. boergesenii اثرات بهتری را نشان داد که ممکن است به دلیل میزان بیشتر سولفات آن باشد. واژه های کلیدی: پادینا، فوکوییدان، بهبود زخم، خلیج فارس

همولیز سلول های قرمزخون زمانی رخ می دهد که در معرض استرس اکسیداتیو و یا مواد زنوبیوتیک قرار گیرند. در مقابل، این سلول ها دارای آنزیم گلوکز-6- فسفات دهیدروژناز (g6pd) می باشند، که از آنزیم های اصلی حفاظت در برابر استرس اکسیداتیو است، می باشند. زمانی که نقص این آنزیم تشدید یابد، گلبول‎های قرمز نسبت به دیگر سلول‎های سوماتیکی، حساسیت بیشتری داشته و همولیز آنها رخ می‎دهد. از سوی دیگر همولیز ناشی از برخی مواد دارویی از جمله داروهای ضدمالاریا، می تواند اثر مرضی نقص g6pd را، که می‎تواند منجر به آسیب غشا با تشکیل مت‎هموگلوبین، افزایش شکنندگی اسمزی و در نهایت همولیز آن باشد، تشدید نماید. از آنجایی که استفاده از آنتی اکسیدان های سنتزی به دلیل اثرات سمیت آنها محدود شده است، محققیق در صدد یافتن آنتی اکسیدان های طبیعی هستند. برخی مواد شیمیایی گیاهان همچون مواد آنتی اکسیدانی مختلف، دارای خواص آنتی همولیز گلبول قرمز هستند. هدف از این پروژه، بررسی اثر حمایتی عصاره گیاهان در برابر آسیب های همولیتیک القایی توسط برخی داروها در افراد مبتلا به نقص آنزیم g6pd در شرایط آزمایشگاهی است لذا اثر عصاره برگ و گوشته گیاه هندوانه ابوجهل، برگ گیاه خاس و برگ و میوه گیاه کرات بر همولیز گلبول قرمز سنجیده شد. گیاهان در متانول عصاره گیری شدند. نمونه های خون از افراد سالم و مبتلا به نقص g6pd جمع آوری شد. اثر عصاره در ده غلظت بررسی شد. پراکسیداسیون گلبول قرمز با استفاده از 2-´2- آزوبیس (2- آمیدینوپروپان) دی‎هیدروکلرید (35 میلی‎مولار)، القا شد و میزان همولیز به وسیله اندازه گیری میزان هموگلوبین آزاد شده از سلولها با عصاره و بدون عصاره به کمک اسپکتروفتومتر در طول موج 540 نانومتر به دست آمد. عصاره برگ گیاه کرات با g/mlµ03/0 ± 58/5 :ic50 و عصاره برگ گیاه خاس با g/mlµ02/0 ± 85/13 :ic50، بالاترین اثر مهار همولیز را در این بررسی داشتند. از طرفی اثر عصاره برگ گیاه کرات و خاس روی همولیز القایی دارویی مطالعه شد. نمونه های خون از افراد مبتلا به نقص آنزیم g6pd گرفته شد و میزان همولیز گلبول قرمز با داروهای اکسیداتیو (فناستین، آسپرین و فنیل هیدرازین هیدروکلرید) با عصاره و بدون عصاره گیاهان به کمک اسپکتروفتومتر در طول موج 540 نانومتر اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده نشان داد که عصاره برگ گیاه کرات (در غلظت600 میکروگرم بر میلی لیتر) با بالاترین خاصیت آنتی اکسیدانی، توانست ازگلبول قرمز در برابر همولیز ناشی از فناستین (در غلظت 09/2 میلی مولار) در افراد مبتلا به نقص g6pd حمایت کند .