در این تحقیق توان چهار سویه ازسودوموناس فلورسنتها درکاهش صدمات ناشی از کاربرد آب شور در برنج مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل، براساس طرح پایه کامل تصادفی در چهار تکرار انجام پذیرفت. فاکتور اول شامل پنج سطح شوری آب آبیاری (700، 1400، 2800، 4200، 5600 میکروزیمنس بر سانتی متر از منبع آب دریا) و فاکتور دوم شامل چهار مایه تلقیح (سودوموناس پوتیدا 4، سودوموناس پوتیدا 11، سودوموناس پوتیدا 108، سودوموناس فلورسنت 169) و یک تیمار بدون تلقیح بود. ریشه نشاء برنج رقم طارم پس از تلقیح با سویه های مورد نظر در گلدانها کاشته شدند. آبیاری با تیمارهای مختلف آب شور درطول دوره رشد گیاه در حد اشباع انجام گردید. در مرحله گلدهی، برگ پرچم جهت تعیین میزان عناصر ازت، فسفر، پتاسیم، سدیم، کلسیم، منیزیم، آهن، روی، منگنز و مس نمونه برداری شد. قبل از برداشت، شاخص های رشد گیاه شامل تعداد پنجه، تعداد خوشه بارور و نابارور، تعداد دانه در سنبله، ارتفاع بوته، و در مرحله برداشت عملکرد دانه، وزن هزار دانه و وزن اندام هوایی اندازه گیری و برای تعیین میزان عناصر غذایی در دانه، نمونه به آزمایشگاه منتقل شد. پس از برداشت گیاه، نمونه خاک تهیه، مقادیر ph وec در عصاره گل اشباع اندازه گیری شد. داده های بدست آمده با نرم افزارmstatc مورد تجزیه و تحلیل آماری قرارگرفت. نتایج نشان داد، با افزایش شوری عملکرد دانه، وزن هزار دانه، تعداد پنجه، ارتفاع گیاه و وزن خشک اندام هوایی گیاه کاهش یافت (01/0>p). تلقیح باکتریها با ریشه برنج در تمامی سطوح شوری باعث افزایش معنی دار شاخص های یاد شده گردید. در بین سویه های مورد بررسی، سویه سودوموناس فلورسنت 169 بیشترین تأثیر را بر عملکرد دانه و تعداد پنجه، ارتفاع گیاه، وزن خشک اندام هوائی در شرایط شور و غیر شور داشت. همچنین نتایج نشان داد که تلقیح برنج با باکتری های سودوموناس فلورسنت باعث افزایش جذب نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، روی، منگنز و مس شد. ولیکن این باکتری ها میزان جذب سدیم را چندان افزایش ندادند. لذا در شرایط شور می توان از کلیه سویه های مورد آزمایش به عنوان باکتریهای محرک رشد و افزایش عملکرد گیاه استفاده نمود.

از جمله فعالیت های انسانی مهمی که منجر به ورود فلز سنگین کادمیم به خاک می گردد معدنکاری، صنایع ذوب فلزی و استفاده از کودها و سموم شیمیایی کشاورزی می باشند. استان مازندران یکی از مناطق فعال کشاورزی درایران است. اطلاعات موجود در استان مازندران نشان می دهد که قسمت عمده ای از خاک این استان، به دلیل استفاده کشاورزان از کودها وسموم شیمیایی به فلز سمی و خطرناک کادمیم آلوده است. در این پژوهش نخست نمونه های خاک از چهار منطقه رامسر، نوشهر، بابل و بهشهر از عمق 0 تا 30 سانتیمتری برداشت شدند. سپس نانو ذرات آهن صفر ظرفیتی (nzvi) از طریق کاهش آهن (iii) کلرید توسط سدیم بور هیدرید در محیط نیتروژن سنتز شد. نانو ذرات تهیه شده با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی sem و xrd مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دهنده این است که بیش از 80 درصد نانو ذرات سنتز شده اندازه ای بین 70 تا 80 نانومتر دارند. کاربرد نانو ذرات در حذف کادمیم قابل جذب گیاهان (کادمیم یونی) در خاک های آلوده استان مازندران بررسی شد. اثر پارامترهایی نظیر مقدار نانو ذرات آهن صفر ظرفیتی، ph خاک و مدت زمان تماس در کاهش کادمیم قابل جذب گیاه در خاک مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمایشگاهی نشان از کارآیی موثر نانو ذرات سنتز شده در حذف کادمیم موجود در نمونه ها دارد به طوریکه با بکارگیری نانو ذرات تهیه شده به نسبت 4 درصد وزنی خاک، درph = 7/07 و در مدت زمان یک هفته بیش از 90 درصد کادمیم قابل جذب موجود در نمونه کاهش یافته است.