غلظت بالای اکسیژن در شرایط کشت های آزمایشگاهی نسبت به شرایط داخل بدن، منجر به تشکیل گونه های واکنشگر اکسیژنی (‎‎ros‎‎‎) و متعاقباً ایجاد استرس اکسایشی می شود. آنتی اکسیدانت ها برای ممانعت از تشکیل کنترل نشده ی گونه های واکنشگر اکسیژنی مورد استفاده قرار می گیرند. لیپوئیک اسید یک آنتی اکسیدانت قوی می باشد که می تواند سلول ها را از استرس اکسایشی محافظت کند.. فولیکول های پره آنترال موش nmri‎ ماده 14روزه به روش مکانیکی جدا گردیدند. فولیکول ها در محیط alpha-‎mem‎‎‎‎ با غلظت های مختلف لیپوئیک اسید(‎0‎، ‎50‎، ‎100‎، ‎250‎ و ‎500 میکرومولار)‎ برای ‎12‎ روز کشت داده شدند. در این دوره، قطر، زنده ماندن و تشکیل آنتروم در فولیکول ها و تکوین تخمک های آزادشده بررسی و بعد از گذشت ‎0‎، ‎24‎، ‎48‎، ‎72‎ و ‎96‎ ساعت از کشت، غلظت گونه های واکنشگر اکسیژنی با روش اسپکتروفلورومتری و ظرفیت آنتی اکسیدانتی کل از طریق ‎‎frap‎ارزیابی شد. نتایج ما نشان داد که غلظت ‎100‎ میکرومولار، غلظت بهینه لیپوئیک اسید برای کشت فولیکول های پره آنترال موش است. در این غلظت قطر، زنده ماندن و تشکیل آنتروم در فولیکول ها نسبت به سایر گروه ها بیشتر بود (p< 0.05) و غلظت ‎گونه های واکنشگر اکسیژنی کاهش و ‎ظرفیت آنتی اکسیدانتی کل‎‎ افزایش پیدا کرد. مطالعه ما نشان داد که لیپوئیک اسید(‎100‎ میکرومولار) کشت فولیکول های پره آنترال موش را بهبود می بخشد. این اثر ممکن است از طریق کاهش غلظت ‎گونه های واکنشگر اکسیژنی و افزایش ‎ظرفیت آنتی اکسیدانتی کل در فولیکول ها در طول کشت صورت بگیرد.

کارائی بلوغ آزمایشگاهی تخمک(ivm) ، با وجود تلاش های گسترده، همچنان پائین است. نظر به اینکه با کشت تخمک، تقسیم میوز به صورت خود به خودی از سر گرفته می شود، فرض بر آن شد که با جلوگیری از میوز پیش از بلوغ در شرایط آزمایشگاهی، تخمک توانائی تکوین بیشتری را کسب می کند. تخمک های ژرمینال وزیکول (gv) موش آماده شده با گنادوتروپین سرم مادیان آبستن (pmsg) جمع آوری و به دو گروه تخمک های همراه مجموعه کومولوسی(coc) و فاقد مجموعه کومولوسی(cdo) تقسیم شدند. تخمک های gv در محیط tcm199 ، 1) فاقد مهارکننده میوز (کنترل)، 2) تکمیل شده با10 میکرومولار سیلوستامید، 3) تکمیل شده با 50 میکرومولار فورسکلین، 4) مکمل با ترکیب فورسکلین - سیلوستامید، در حضور یا عدم حضور لیپوئیک اسید کشت داده شدند. تخمک های متافازii بدست آمده پس از 48 ساعت کشت دو فازی با لقاح آزمایشگاهی(ivf) بارور و برای تشکیل جنین، دو روز کشت داده شدند. در گروه کنترل میزان بلوغ، لقاح و جنین دوسلولی در تخمک های coc نسبت به تخمک های cdo بیشتر بود (05/0>p). در کشت دو فازی با فورسکلین میزان بلوغ، لقاح و جنین دو سلولی در تخمک های coc و cdo نسبت به گروه کنترل به طور معنی دار بیشتر بود. میزان لقاح و جنین دو سلولی در حضور سیلوستاامید در تخمک coc و در cdo نسبت به گروه کنترل مشابه خود به طور معنی دار بیشتر بود(05/0>p). درمان ترکیبی سیلوستامید- فورسکلین، میزان تخمک متافازii، لقاح و تشکیل جنین دو سلولی را در تخمک های coc و cdo در مقایسه با گروه کنترل مشابه خود به طور معنی دار افزایش داد(05/0>p). افزودن la به محیط کشت بلوغ در حضور یا عدم حضور مهارکننده های میوز، بلوغ و صلاحیت تکوین تخمک های gv موش بهبود نمی دهد. هرچند حضور سلول های کومولوسی باعث بهبود صلاحیت تکوین تخمک های gv در گروه کنترل می شود ولی در گروه های درمانی اثری ندارد.

مقدمه: در برخی از گونه ها، تفاوت های جنسی در مورفولوژی و عملکرد هیپوکامپ گزارش شده است. در شرایط فیریولوژیک، هورمون های گنادی در جوندگان طی مدت زمان کوتاهی به شدت تغییر می کنند. گزارش شده است که نورون زایی هیپوکامپ تحت تاثیر تغییرات هورمون های استروئیدی گردش خون مانند استرادیول، پروژسترون وکورتیکوسترون می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات بافت شناسی هیپوکامپ در مراحل مختلف چرخه ی استروس بود. مواد و روش کار: موش های ماده ی نژاد nmri 8-6 هفته ای بر اساس سلول های مشاهده شده در اسمیر واژن به عنوان پرو استروس، استروس، مت استروس و دی استروس در نظر گرفته شدند. تعداد و مورفولوژی سلول های عصبی تازه تولید شده مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، ایمونوهیستوشیمیki- 67 و gfap به ترتیب برای ارزیابی، سلول های تکثیری و آستروسیت ها در شکنج دندانه دار هیپوکامپ انجام شد. سپس آپوپتوز سلول های این ناحیه نیز به صورت کیفی با تکنیک tunel بررسی شد. نتایج: نتایج ایمنوهیستوشیمی برای نشانگر ki-67، نشان داد که تراکم ظاهری سلول های تکثیری در مرحله ی پرواستروس بیشتر از سایر مراحل بودند. بیان gfap در مراحل پرواستروس و استروس نسبت به مراحل مت استروس و دی استروس بیشتر دیده شد. همچنین آزمون tunel، نشان داد که مرگ سلولی کمتری در مرحله ی پرواستروس رخ می دهد. نتیجه گیری: یافته های کنونی ما، اطلاعات ارزشمندی برای تغییر نورون زایی در طی مراحل مختلف سیکل استروس در موش کوچک آزمایشگاهی فراهم می کند.

مقدمه: رحم به عنوان بافتی پویا، تحت فرایندهای چرخه ای بازسازی، تمایز و ریزش به عنوان بخشی از چرخه قاعدگی قرار می گیرد. در گونه های بدون قاعدگی، چرخه های رشد و آپوپتوز آندومتر نسبت به دفع فیزیکی وجود دارد. سال ها پیش مطرح شده است که سلول های بنیادی آندومتر مسئول توانائی قابل توجه ترمیمی آندومتر می-باشد. با این حال، هیچ گزارشی از تغییرات سلول های بنیادی رحم در مراحل مختلف چرخه فحلی وجود ندارد، بنابراین هدف از مطالعه حاضر، بررسی بیان نشانگرهای پرتوانی در بافت رحم موش طی مراحل مختلف چرخه فحلی بود. مواد و روش ها: موش های ماده باکره با سن 8-6 هفته بر اساس نوع سلول های مشاهده شده در اسمیر واژن به عنوان پرواستروس، استروس، مت استروس و دی استروس در نظر گرفته شدند و سپس تحت عمل هیسترکتومی قرار گرفتند. رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی نشانگرهای پرتوانی (sox-2, oct-4, klf-4 و nanog) بر روی برش-های کرایواستات ناحیه میانی شاخ رحم و pcr real time از dna مکمل mrna نشانگرهای پرتوانی آماده شده از بافت رحم به منظور ارزیابی ارتباط بین بیان نشانگرهای پرتوانی بافت رحم و مراحل چرخه فحلی انجام شد. نتایج: رنگ آمیزی ایمنوفلوروسنت، بیان نشانگرهای پرتوانی sox-2, oct-4, klf-4, و nanog را در آندومتر و میومتر نشان داد. درحالیکه موقعیت آن ها در طول چرخه فحلی تفاوتی نداشت. mrna نشانگرهای پرتوانی در تمام نمونه های مورد آزمایش تشخیص داده شد. مقایسه چرخه نرمال آستانه (ct)، سطوح متفاوت بیان ژن های نشانگر پرتوانی را نشان داد. در حالیکه تفاوت معنی داری میان آن ها در هر مرحله چرخه فحلی و در طول چرخه فحلی وجود نداشت.

تکوین فولیکول های تخمدانی و تجزیه ی دیواره ی فولیکولی نیازمند تخریب و بازسازی اجزای ماتریس خارج سلولی است (1-3). بررسی کینتیک و توزیع سلولی ماتریس متالوپروتئینازها (mmp) و مهار کننده های بافتی آن ها (timp) نشان می دهد که آنها فعالیت پروتئولاتیکی دارند که در تکوین فولیکولی و تخریب دیواره ی فولیکولی در زمان تخمک گذاری نقش دارند (3).mmp ها و timp های مختلف در یک الگوی هماهنگ در پاسخ به سیگنال های فیزیولوژیک بیان می شوند و الگوی بیان و کینتیک متفاوت دال بر این موضوع است که mmp ها ممکن است نقش های متفاوتی در طول سیکل رشد فولیکولی داشته باشند (1, 3-5). بین ماتریس متالوپروتئینازها و کیفیت تکوین فولیکول ها ارتباط مشاهده شده است . mmp ها ممکن است در فرایند بازسازی بافتی که در طول بلوغ فولیکولی رخ می دهد نقش داشته باشند (5). mmp-2 در سلولهای تکال یافت می شوند(،7،5،6).mmp-1 در سلولهای گرانولوزا و سلول های تکال قرار دارد (6). mmp-9 در قسمت راسی فولیکول پیش تخمک گذاری فعالیت ژلاتینولیتیک دارند. timp-1,2,3 در استروما و تکای فولیکول های در حال تکوین قرار دارند (5, 7, 8). در طول فرایند تخمک گذاری،mmp-1 در تکای داخلی و خارجی ،غدد بینابینی و اپیتلیوم زایا مشاهده شده است (6). timp-1 و mmp-19 در گرانولوزا و سلولهای تکال فولیکوهای بزرگ پیش تخمک گذاری و تخمک گذاری قرار دارند (9). مشخص شده است که میزان زنده ماندن و بلوغ فولیکول های تخمدانی پس از انجماد فولیکول و طی دوره کشت فولیکول با سیستم های موجود پایین است. آسیب های سلولی ناشی از روش های مختلف انجماد شیشه ای ، متفاوت می باشد و با توجه به اهمیت ماتریس متالوپروتئینازها ((mmps و مهار کننده های بافتی متالوپروتئینازها (timps) در تغییرات ساختاری و بازسازی ماتریس خارج سلولی (ecm) بافت تخمدان و فولبکول ها که لازمه ی تکوین فولیکولی است (1, 2, 7, 10, 11). به نظر می رسد که طی روند انجماد فولیکول و کشت آزمایشگاهی تغییراتی در میزان این گروه از متغیرها رخ دهد.

رحم، بافتی پویاست که در پاسخ به تغییرات هورمونی طی چرخه¬های تولیدمثلی تحت فرآیندهای دوره¬ای بازسازی، تمایز و ریزش قرار می¬گیرد. در سال¬های اخیر سلول¬های بنیادی بالغ در آندومتر انسان و موش شناسایی شده¬اند. فاکتورهای رونویسی oct4 و sox2 برای حفظ پرتوانی سلول ضروری می¬باشند. در مطالعه حاضر بیان oct4 و sox2 بافت رحم موش اواریکتومی در مقایسه با موش¬های اواریکتومی تیمار شده با هورمون¬های تخمدانی اگزوژن با استفاده از ایمنوهیستوشیمی و real time pcr بررسی شد. موش¬های ماده بالغ پس از تعیین سیکل با اسمیر واژن، اواریکتومی شدند. پس از 2هفته، موش ها با هورمون¬های استرادیول، پروژسترون و ترکیب استرادیول- پروژسترون به مدت 5 روز تیمار شدند و پس از قربانی شدن، رحم برداشته شد. رنگ¬آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین، ایمنوهیستوشیمی نشانگرهای پرتوانی oct4 و sox2 بر روی برش¬های پارافینی ناحیه میانی شاخ رحم و real time pcr از dna مکمل mrna نشانگرهای پرتوانی آماده شده از بافت رحم انجام شد. رنگ¬آمیزی ایمنوفلوروسنت، تفاوت در جایگاه بیان نشانگرهای پرتوانی oct4 و sox2 را در آندومتر و میومتر رحم گروه¬های تیمار نشان داد. مقایسه چرخه نرمال آستانه (ct)، سطوح متفاوت بیان ژن¬های نشانگر پرتوانی را در گروه درمان با استرادیول در مقایسه با سایر گروه¬ها نشان داد. مطالعه حاضر نشان داد که بیان oct4 و sox2 در رحم موش نحت تاثیر هورمون های استروئیدی است.

مقدمه: نورون¬زایی فرایندی است که نورون¬ها از سلول¬های بنیادی عصبی و سلول¬های اجدادی تولید می شوند. یکی از نواحی مغز که در آن نورون¬زایی رخ می¬دهد، ناحیه¬ی زیر بطنی (svz) دیواره جانبی بطن¬های طرفی است. نورون¬زایی svz تحت تأثیر هورمون¬ها می¬باشد؛ بنابراین اولین هدف مطالعه حاضر ارزیابی نورون¬زایی svz در طول چرخه¬ی فحلی بود و دومین هدف بررسی اثرات فرمون و پرولاکتین بر نورون¬زایی svz بود. مواد و روش¬ها: موش¬های ماده بالغ نژاد nmri8-6 هفته به 6 گروه¬ تقسیم شدند: پرواستروس، استروس، مت¬استروس، دی-استروس، آبستی کاذب و گروهی که در معرض فرمون بودند. موش¬ها با فیکساتیو پارافرمالدئید پرفیوژن شدند، سپس مغز جدا شد و برش¬های آن برای رنگ آمیزی کریستال فاست ویوله و ایمنوهیستوشیمی gfap آماده شدند. شمارش سلولی و بررسی بافت¬شناسی با استفاده از میکروسکوپ نوری و فلورسنت انجام شد. نتایج: تراکم آستروسیت¬ها در پرواستروس بیشتر از سایر مراحل بود. همچنین تراکم آستروسیت¬ها در موش¬های که در معرض فرومون بودند بیشتر از سایر گروه¬ها بود. نتیجه گیری: نورون¬زایی در ناحیه svz مغز تحت تأثیر هورمون¬های استروئیدی و فرومون می باشد.

سابقه و هدف: نورون¬زایی در بالغین در بسیاری از گونه های پستانداران در دو ناحیه¬ی عمده مغز رخ می¬دهد: 1- منطقه¬ی تحت بطنی 2- شکنج دندانه¬ای هیپوکامپ. بسیاری از فاکتورها نظیر 17-بتا استرادیول بر نورون¬زایی در هیپوکامپ تأثیر می¬گذارند. هدف از این مطالعه بررسی اثر استرادیول برون¬زاد بر نورون¬زایی در موش کوچک آزمایشگاهی اوارکتومی بود. مواد و روش¬ها: موش های نژاد nmri به 5 گروه آزمایشی تقسیم شدند: 1- گروه شم 2- گروه کنترل 3- گروه تیمار با یک دوز استرادیول دو هفته پس از اوارکتومی و نمونه برداری 24 ساعت بعد 4- گروه تیمار با یک دوز استرادیول دو هفته پس از اوارکتومی و نمونه برداری 48 ساعت بعد 5- گروه تیمار با یک دوز روغن کنجد دو هفته پس از اوارکتومی و نمونه برداری 24 ساعت بعد. موش¬ها با پارافرمالدئید پرفیوژن شدند. مغز موش¬ها برداشته شد و مقاطع میکروسکوپی از آن برای رنگ¬آمیزی کریستال فاست ویوله و ایمونوهیستوشیمی آنتی gfap و آنتی brdu تهیه گردید. سلول¬ها توسط میکروسکوپ نوری و فلورسنت شمرده و بررسی شدند. نتایج: تعداد نورون¬ها در ناحیه¬ی ca1 و تکثیر سلول¬های اجدادی هیپوکامپ تا 24 ساعت پس از درمان با استرادیول افزایش معنی داری داشت. تعداد سلول¬های گلیا و به طور ویژه آستروسیت¬ها در مناطق مختلف هیپوکامپ پس از درمان با استرادیول افزایش معنی داری داشت. نتیجه گیری: شکل سلولی و تعداد نورون¬ها در ناحیه¬ی ca1 هیپوکامپ تحت تأثیر استروژن قرار دارد. همچنین استروژن بر تعداد و مورفولوژی سلول¬های گلیا به طور ویژه آستروسیت¬ها در مناطق مختلف هیپوکامپ تأثیر دارد.

فاکتور رونویسی oct4 و sox2 تنظیم کننده بیان تعدادی از ژن¬های تکوین می¬باشندکه برای حفظ پرتوانی سلول¬های بنیادی ضروری هستند. oct4 و sox2 در گامت¬های ماده در طی فولیکوژنز بیان می¬شوند اما نقش آنها مبهم باقی مانده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی بیان ژن oct4 و sox2 در بافت تخمدان موش طی مراحل مختلف چرخه استروس در سطوح rna و پروتئین بود. موش¬های سوری باکره بالغ بر اساس نوع سلول مشاهده شده در اسمیر واژن به عنوان پرواستروس، استروس، مت¬استروس و دی¬استروس در نظر گرفته شدند. real time pcr از dna مکمل mrna استخراج شده از بافت تخمدان و رنگ¬آمیزی ایمنوهیستوشیمی نشانگرهای پرتوانی oct4 و sox2 بر روی برش¬های پارافینی تخمدان انجام شد. نتایج نشان داد که نشانگر پرتوانی oct4 و sox2 در سطح پروتئین و rna در تمام مراحل چرخه استروس در تخمدان بیان می شود. همچنین میزان بیان ژن oct4 در فاز پرواستروس نسبت به سایر فازها به طور قابل توجهی بالاتر بود. نتایج ایمنوهیستوشیمی حضور پروتئین¬های oct4 و sox2 در سیتوپلاسم اووسیت، سلول-های گرانولوزا، سلول¬های لوتئینی جسم زرد و سلول¬های استروما را نشان داد. . نتایج مطالعه حاضر بیان کننده نقش دوگانه oct4 و sox2 در سلول¬های بنیادی و سلول¬های سوماتیک تخمدان موش بالغ است.

سلول¬های بنیادی مزانشیمی (mscs) در ترمیم بافت¬های بدن دخیل هستند و منبع سلولی جذابی را برای مهندسی بافت تشکیل می¬دهند. پتانسیل تجدیدی آن¬ها توسط پیری سلولی ناشی از استرس اکسیداتیو مختل می شود. آلفا لیپوئیک اسید (ala) به دلیل خواص آنتی اکسیدانتی به خوبی شناخته شده است. ala هرگونه افزایش استرس اکسیداتیو همراه با سن را به طور موثری کاهش می¬دهد. از این رو هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر ala بر بقا و تکثیر mscs در کشت آزمایشگاهی بود. سلول¬های بنیادی جدا شده از مغز استخوان و بافت چربی موش صحرایی پاساژ چهارم از طریق 24 ساعت فقر سرم و هیدروکسی اوره µm 2 همزمان شده، پس از آن به مدت 48 ساعت در حضور m ala µ 1 کشت داده شدند. mtt برای ارزیابی میزان بقا و تکثیر سلول¬ها استفاده شد. بیان نشانگر تکثیر ki-67 ارزیابی شد. به منظور بررسی بیان ژن p53، rt-pcr انجام گرفت. نتایج mtt افزایش میزان تکثیر در گروه هایی که به مدت 48 ساعت با ala تیمار شده بودند را نشان داد. ایمنوسیتوشیمی ki-67 تفاوت معنی دار را بین گروه¬های کنترل و تیمار نشان داد. هیچ گونه تفاوت معنی داری بین گروه ها در بیان p53 یافت نشد. در نتیجه ala در افزایش میزان بقا و تکثیر سلول های بنیادی جدا شده از مغز استخوان و بافت چربی موش صحرایی موثر بود.

هدف: کوانزیم q10 (coq10 ) ترکیبی قابل حل در چربی است که به عنوان آنتی اکسیدانت عمل می کند و نقش محافظتی مهم در برابر استرس اکسیداتیو ایفا می کند. هدف از این مطالعه بررسی توانایی تکوین فولیکول های پره آنترال جدا شده از تخمدان های منجمد در حضورcoq10 بود. فولیکول های پره آنترال موش از بافت تخمدان تازه و منجمد و ذوب شده در محیط کشت آزمایشگاه به طور جداگانه در محیط -mem? نکمیل شده با و یا بدون coq10 به مدت 12 روز کشت داده شدند که با اضافه کردن گنادوتروپین کوریو نیک انسانی (hcg) به منظور تخمک گذاری دنبال شد. پارامتر-های تکوین فولیکول و بلوغ تخمک ارزیابی شدند. بعلاوه، میزان سوپراکسید دسموتاز (sod)، گلوتاتیون پراکسیداز (gpx)، ظرفیت آنتی اکسیدانتی کل(tac) و مالون دی آلدهید (mda) فولیکول های پره آنترال کشت داده شده اندازه گیری شد.

سابقه: انجماد فولیکول های پره آنترال یک روش امیدوار کننده برای حفظ باروری زنان است. استرس اکسیداتیو (os) ممکن است یک مکانیسم مهم در ایجاد اثرات سمی محصولات انجماد باشد. کوآنزیمq10 یا (coq10)، یک کوآنزیم قابل حل در چربی است که در بافت پستانداران سنتز می شود تا از تولید انرژی حمایت نموده و همچنین به عنوان یک آنتی اکسیدانت عمل نماید. هدف از مطالعه ی حاضر ارزیابی توانایی تکوین و وضعیّت اکسیداتیو فولیکول های پره آنترال موش در حضور coq10بود. مواد و روش ها: فولیکول های پره آنترال جدا شده به دو گروه تازه و منجمد تقسیم شدند. هر کدام از گروه ها در شرایط کشت آزمایشگاهی به همراه coq10 و یا بدون آن به مدت 12 روز کشت داده شدند. و سپس به منظور القای تخمک گذاری، گنادوتروپین جفتی انسان (hcg) به محیط کشت اضافه شد. به موازات آن میزان ظرفیّت آنتی اکسیدانتی کل (tac)، سوپر اکسید دیسموتاز (sod)، گلوتاتیون پراکسیداز (gpx) و میزان مالون دی آلدهید (mda) ارزیابی شد. به نظر می رسد که محیط کشت غنی شده با coq10 به طور مثبتی تکوین فولیکول های پره آنترال تازه و انجمادی از طریق افزایش میزان tac، sod و gpx و کاهش میزان mdaفولیکولی متاثر می کند.

چکیده ندارد.