با گسترش دامنه استفاده از مدارهای الکترونیکی و افزایش روز افزون پیچیدگی مدارهای مذکور، زمان مورد نیاز برای طراحی و ساخت اینگونه مدارها به یکی از دغدغه های چالش برانگیز برای پژوهش گران و متخصصین این زمینه تبدیل شده است. طبق پیش بینی های itrc تعداد پردازنده ها در mpsoc در هر گره تکنولوژی چهار برابر می شود و از این رو در آینده نزدیک طراحی معماری ارتباطات در سیستم های بر چیپ مهمترین مسئله این حوزه از علم خواهد بود. لذا در این پایان نامه در مورد مدلسازی معماری ارتباطات و ارائه راهکارهایی برای تسریع روند طراحی بحث شده است. در این راستا ابتدا محیطی مبتنی بر osci tlm-2.0 ارائه شده است که امکان ایجاد خودکار و دینامیک یک معماری ارتباطی را به صورت مجرد فراهم می کند. در این محیط بدون اینکه نیازی به مدلسازی جداگانه حالات مختلف باشد، مشخصات معماری مورد مطالعه در قالب فایلهایی با فرمت مشخص گرفته شده و به صورت خودکار مدل مجرد بر مبنای فایلهای دریافتی ایجاد شده، شبیه سازی می شود. محیط پیاده شده امکان بررسی حالات مختلف و کاوش فضای حالت معماری های ارتباطات در سطح چیپ را فراهم می سازد. در فاز بعدی از این پایان نامه روشی برای مدلسازی معماری ارتباطات توسط شبکه های پتری به نام capn ارائه شده است. در این روش که از امکانات شبکه های پتری زمانی و رنگی استفاده شده است امکان مدلسازی فرمال معماری ارتباطات در سطح سیستم و بدون بیان جزییات محاسباتی فراهم شده است. روش ارائه شده دارای ویژگی سلسله مراتبی می باشد که این ویژگی امکان بیان قسمت هایی و یا کل سیستم را در سطوح تجرید پایین تر و با جزیات بیشتر فراهم می سازد. مقایسه نتایج حاصل از مدل های capn با شبیه سازی مدل های tlm نشان می دهد پاسخ های حاصل از مدل های capn تقریبا بیش از 80% با نتایج شبیه سازی tlm شباهت دارد و از این رو از دقت و صحت کافی برخوردار است. هدف نهایی در این پایان نامه ، سنتز ارتباطات سطح بالا برای soc ها می باشد. در این راستا با بهره گیری از ساختار ارائه شده و امکانات مانیتورینگ و تحلیل کارایی نرم افزار cpn tools ، اطلاعاتی برای سنتز معماری ارتباطی برای soc استخراج شده است. در این قسمت فرض بر آن است که بر اساس نیاز های ارتباطی، ساختار اولیه ای توسط کاربر ارائه شده است و پس از آن با راهکارهایی و با پالایش مدل اولیه ساختار اولیه بهبود یافته است

عامل های سیار الگوی محاسباتی جدیدی محسوب می شوند که قابلیت هایی نظیر هوشمندی، خودمختاری و تعامل با محیط اطراف خود را داشته و قادر هستند برای رسیدن به اهداف تعیین شده برای آنها، به صورت خودمختار از محیطی به محیط دیگر مهاجرت نمایند. از مهمترین مزایای این عامل ها می-توان به هوشمندی، کاهش ترافیک شبکه و دسترسی محلی به داده ها اشاره کرد که نسبت به الگوهای محاسباتی دیگر مانند مدل مشتری/خدمتگزار و کد درخواستی برتری دارد. به دلیل قرار گرفتن این عامل-ها در محیط های ناشناخته و غیرقابل پیش بینی، در معرض تهدیدات جدی از جانب میزبان ها و موجودیت-های دیگر قرار می گیرند. به همین جهت امنیت عامل های سیار مهمترین چالشی است که از گسترش و کاربرد واقعی آنها جلوگیری کرده است. در این پایان نامه، روش امنیتی جدیدی ارائه می شود که هدف آن پیشگیری از مهاجرت عامل ها به میزبان های مخرب و اجرای سریعتر آنها توسط میزبان ها می باشد. برای این منظور از یک طرف ثالث معتمد برای نظارت بر سیستم و شناسایی میزبان های مخرب با روش امتیازدهی به آنها استفاده شده است. معیار امتیاز داده شده به هر میزبان، مدت زمان اجرای عامل ها و نتایج اجرای آنها است. مزیت اعمال مدت زمان اجرای عامل در سطح امنیتی میزبان ها این است که باعث ایجاد رقابتی بین میزبان ها برای اجرای سریعتر عامل ها می شود که در تجارت الکترونیکی اهمیت بالایی دارد. مقدار جریمه و پاداش میزبان ها برای اجراهای مخرب یا سالم، توسط پارامتری مشخص می شود که تاثیر سابقه میزبان ها و یا اجراهای اخیر را در سطح امنیتی آنها مشخص می کند. نتایج بدست آمده نشان می دهند که در صورت تغییر رفتار میزبان ها، این تغییر رفتار منجر به تغییر سطح امنیتی آنها شده و تعداد عامل های مهاجرت کرده به آنها نیز متناسب با سطح امنیتی هر میزبانی تغییر خواهد کرد.

چکیده: برخورداری از یک سیستم مدیریت ترافیک هوایی قابل اطمینان، ایمن و کارآمد یک نیاز اساسی و مهم در صنعت هوانوردی می باشد. با توجه به حجم عظیم پروازها، مدیریت و ساختار سیستم فضای هوایی فعلی توانائی پاسخگوئی و عملکرد سریع در مقابل افزایش روز افزون ترافیک را ندارد. یکی از راهکارهای ارائه شده که به طور بالقوه برای حل مشکلات موجود در سیستم مدیریت ترافیک هوایی فعلی ارائه گردیده است، روش پرواز آزاد می باشد. با وجود اینکه روش پرواز آزاد مزیّت های فراوانی دارد مشکلاتی را نیز برای سیستم مدیریت ترافیک هوایی تحمیل می کند. یکی از مهم ترین چالش ها در سیستم مدیریت ترافیک هوایی فعلی و به خصوص در روش پرواز آزاد، تشخیص و حل تداخل در بین پرواز هواپیماهای مختلف می باشد. استفاده از سیستم های چندعاملی برای حل مسائل پیچیده، پویا و بزرگ یکی از موفق ترین و کاراترین راه حل ها به شمار می روند. به همین دلیل در این پایان نامه یک سیستم چندعاملی جدید برای حل مسائل "تشخیص و حل تداخل" و "کاهش تأخیر در پروازها" ارائه شده است. در این نوشتار مدل های مختلفی که تاکنون برای خودکار کردن سیستم تشخیص و حل تداخل ارائه شده اند، بررسی شده و یک چارچوب جامع برای مقایسه انواع مدل های مختلف که بر پایه سیستم های چندعاملی بودند، ارائه شده است. این چارچوب یک راهکار مثبت در جهت بررسی کارائی و مطلوبیّت انواع مدل های ارائه شده بر پایه عامل ها می باشد. در سیستم پیشنهادی تشخیص و حل تداخل، سعی شده تا توازن مناسبی بین حالت کنترل متمرکز و حالت توزیع شدگی سیستم رعایت شود. همچنین در این نوشتار یک الگوریتم جدید اولویت بندی ارائه شده است که از کارائی بالایی برخوردار است. مزیّت اصلی سیستم پیشنهادی این است که از انعطاف پذیری لازم برخوردار بوده و می تواند در کنار سیستم های فعلی و بدون جایگزینی با کل سیستم موجود، مورد استفاده قرار گیرد. نتایج آزمایش ها بر روی سناریوهای مختلف نشان می دهد که سیستم پیشنهادی در شرایط مختلف ترافیکی عمکلرد مناسبی دارد و توانسته است مشکلات و چالش های موجود را تا حدود زیادی بهبود بخشد.