آموزشگاههای زبان ایرانی بیان می کنند که پیرو روش آموزش ارتباطی هستند. با این حال، تامل در مورد وضعیت کنونی آموزش زبان در ایران روشن می سازد که در عمل کلاسهای درس زبان در ایران تابع قوانین و اصول آموزش زبانی ارتباطی نیستند. این تناقض به عدم آگاهی از فرآیندهای کلاسی نسبت داده شده است. بنابراین برای تشویق تفکر انتقادی در فرآیندهای کلاسی، مطالعه ء حاضر کلام معلم را مورد بررسی قرار داد. چهار معلم از یک آموزشگاه زبان ایرانی به عنوان نمونه های مطالعهء حاضر انتخاب شدند. در طی پنج هفتهء متوالی کلاس های سطح متوسط این معلمان برای شصت جلسه روی هم رفته ضبط صوتی شدند. هشت جلسه از این شصت جلسه از طریق انتخاب های تصادفی سازمان یافته انتخاب شدند. کلاس های ضبط شده به صورت کتبی نوشته شدند و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در این مطالعه، روش کاربردی تجزیه کلام به کار برده شد. در این تحقیق حرکت (move) به عنوان واحد اصلی شمارش به کار رفت. هدف اولین سوال پژوهش بررسی میزان کلام معلم و کلام شاگرد بود. بنابراین بعد از بخش بخش کردن کلام کلاس به حرکت های معلمان و شاگردان، طول حرکتهای معلمان و شاگردان در ثانیه اندازه گیری شدند. هدف سوال دوم تحقیق بررسی تعداد سوالات نمایشی و استنباطی بود. طبقه بندی پرسشهای لانگ و ستو sato) long& ) متعلق به سال 1984 در این بررسی مورد استفاده قرار گرفت. هدف سوال سوم تحقیق مطالعه ی تعداد بازخوردهای مختلف معلمان بود. برای این منظور، طبقه بندی بازخوردهای اصلاحی لیستر و رنتا ranta) & (lyster متعلق به سال 1997 مورد استفاده قرار گرفت. نتایج مطالعه نشان داد که در کلاس های زبان آموزشگاههای ایران گفتار معلم بیشتر وقت کلاس را به خود اختصاص میدهد، تعداد سولات نمایشی از سوالات استنباطی بیشتر است، و بازخوردها ی اصلاحی تلویحی متداولترین نوع بازخوردهای اصلاحی معلمان هستند. لغات کلیدی: سوالات نمایشی، سوالات استنباطی، بازخوردهای اصلاحی تلویحی، درخواست برای وضوحء، اندیشهء انتقادی، آموزش اندیشمندانه.