پراکندگی اراضی یکی از مهمترین موانع توسعه کشاورزی و گذر از کشاورزی سنتی به مدرن می باشد. از این رو هدف اصلی این تحقیق، بررسی موانع یکپارچه سازی اراضی زراعی در دو روستای باروق و گرجان از توابع شهرستان اردبیل با تاکید بر دیدگاه کشاورزان بوده است. این هدف با بکارگیری یک مدل متشکل از فرایند تحلیل سلسله مراتبی ahp و ارزیابی مشارکت روستائیان (pra) مورد بررسی قرار گرفت. داده های این تحقیق از طریق مشاهده، مطالعه، مصاحبه و تهیه پرسشنامه از کشاورزان گرجان و باروق در سال زراعی 91-90 بدست آمد. اولویت بندی موانع یکپارچه سازی اراضی با کاربرد فرآیند تحلیل سلسله مراتبی محقق گردید. نتایج نشان داد که عوامل اجتماعی از بیشترین اولویت به عنوان موانع یکپارچه سازی اراضی برخوردار می باشد و بعد از آن عوامل ساختاری و فنی، عوامل فرهنگی و عوامل اقتصادی در اولویتهای بعدی برخوردارند. از بین متغیرهای تحقیق، اعتماد کشاورزان به یکدیگر و دولت همچنین تفاوت در وضعیت حاصلخیزی اراضی مهمترین متغیرها بودند.

بررسی جایگاه مدیریت مردمی در قوانین و مقررات مرتبط با بهره برداری از منابع آب و خاک از گذشته تاکنون نشان می دهد که مشکلات اساسی مدیریت با گسترش وظایف تصدی گری دولت و توسعه طرح های عمرانی و نادیده گرفتن نقش مردم و با خروج تدریجی مردم از عرصه مدیریت آغاز و به چاره اندیشی در بازگرداندن مردم به عرصه مدیریت منتهی گردیده است. آنچه مسلم است اینکه در باز شناسی زمینه های مناسب در بازگرداندن مردم به عرصه مدیریت تاکنون توفیقی حاصل نشده است. این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی و به لحاظ روش توصیفی - همبستگی بوده و هدف آن شناسایی موانع انتقال مدیریت شبکه های آبیاری به بهره برداران از دیدگاه کارشناسان و مدیران شرکت آب منطقه ای استان آذربایجان شرقی می باشد. مطالعه حاضر در تلاش برای شناسایی موانع انتقال مدیریت از جنبه های سازمانی و دولتی، فرهنگی و اجتماعی، اقتصادی و مالی و محیطی و طبیعی است. ابزار تحقیق پرسشنامه ای بود که روایی آن با نظر متخصصان و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ (87/0) تأیید شد. برای مطالعه تعداد 83 نفر از کارشناسان و مدیران مرتبط با بحث مدیریت شبکه های آبیاری انتخاب و به روش سرشماری مورد مصاحبه قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss و برای دسته بندی نتایج از تکنیک تحلیل عاملی استفاده شده است . متغیر ها در قالب 6 عامل دسته بندی شدند که در مجموع 071/60 درصد از تغییرات را تبیین می کنند. عامل ها به ترتیب تبیین تغییرات عبارتند از : عامل مدیریتی با 088/20 درصد، عامل اجتماعی با 723/12 درصد، عامل رضایت شغلی با 869/7 درصد ، عامل فرهنگی با 642/7 درصد، عامل ساختاری با 909/5 درصد و موقعیت فرد و اراضی با 839/5 درصد.