هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر افزایش سن و تجربه والیبال بر عملکرد تکلیف هماهنگی دودستی مداوم بود. بدین منظور 90 آزمودنی زن و مرد که همگی راست دست بودند، از میان سه رده سنی جوانان [بین 18-40 سال]، میان سالان [40-60 سال]، و سالمندان [60 سال به بالا]، و دو گروه والیبالیست [با سابقه 3 سال والیبال] و گروه غیرفعال به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش دستگاه آزمون هماهنگی دودستی مدل 32532 ساخت شرکت lafayette بود. اجرا شامل 5 کوشش و هر کوشش به صورت یک دور ساعت گرد و بلافاصله پادساعت گرد بود. نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که بین سه رده سنی جوانان، میان سالان و سالمندان تفاوت معناداری وجود دارد [p<0/01]. همچنین آزمون t مستقل نشان داد که بین گروه والیبالیست و گروه غیرفعال در هر سه رده سنی جوانان [p<0/05]، میان سالان [p<0/01] و سالمندان [p<0/01] تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین نتیجه گرفته می شود که با افزایش سن عملکرد هماهنگی دودستی مداوم افراد دچار اختلال می شود، همچنین تجربه و تمرین والیبال در هر سنی به عنوان یک متغیر مثبت و تأثیرگذار، سبب بهبود و کاهش افت پیش رونده عملکرد هماهنگی دودستی مداوم در اثر افزایش سن می شود.

بررسی عوامل مرتبط با رضایتمندی مشتریان باشگا ه های بدن سازی خصوصی مردان خرم آباد با توجه به روند پویای رقابت در بازار و بروز تغییر در انتظارات افراد، ارزیابی عوامل موثر بر رضایت مشتریان سالن های بدنسازی در جهت بهبود مستمر، اقتضای همیشگی دارد. در این تحقیق برای بررسی عوامل مرتبط با رضایت مندی مشتریان باشگاه های بدن سازی خصوصی مردان شهر خرم آباد از پرسشنامه های رضایت مشتری، پایگاه اقتصادی- اجتماعی، خواسته ها و نیازهای مشتری و وضعیت وسایل و تجهیزات استفاده شد. روایی توسط نظر کارشناسان ارزیابی شد و پایایی در یک مطالعه مقدماتی محاسبه شد(پرسشنامه رضایتمندی مشتری907/0=?، پرسشنامه خواسته ها و نیازهای مشتریان881/0= ?و پرسشنامه تجهیزات و وسایل781/0=?). در نهایت 500 پرسشنامه در بین مشتریان 50 باشگاه بدن سازی شهر خرم آباد(هر باشگاه 10 نفر) توزیع شدند و نتایج 408 پرسش نامه تجزیه و تحلیل شدند. از آزمون های ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون رتبه بندی فریدمن، کروسکال والیس و یو-من ویتنی برای آزمون فرضیه ها در سطح اطمینان 05/0 استفاده شد. بین پایگاه اقتصادی-اجتماعی و رضایت مندی(119/0=r)، بین خواسته های مشتریان و رضایت مندی(446/0=r) و بین میزان استفاده از وسایل مدرن توسط باشگاه ها و رضایت مندی(698/0=r) رابطه مثبتی مشاهده شد(05/0>p). بین امتیاز ابعاد رضایت مندی مشتریان تفاوت معنی داری مشاهده شد(05/0>p) و ابعاد رضایت از سلامت، رضایت اجتماعی، رضایت از کارکنان، رضایت از سایر عوامل، رضایت از برنامه های تمرینی و رضایت از تجهیزات، به ترتیب در اولویت های اول تا ششم قرار گرفتند. تفاوت معنی داری بین میزان رضایت مندی مشتریان در سطوح تحصیلی مختلف وجود داشت(05/0>p). با توجه به بالا بودن رابطه بین تجهیزات و رضایت و اولویت بعد سلامت، پیشنهاد می شود که مدیران برای بهبود مستمر و جلب و حفظ بیشتر مشتریان، توجه بیشتری به این مقوله ها معطوف نمایند.

هدف کلی از انجام این پژوهش بررسی و مقایسه تأثیرآموزش مولفه های هوش هیجانی بر مهارت های روانی ورزشکاران مرد ماهر و مبتدی رشته کاراته بود. بدین منظور 60 آزمودنی پسر با دامنه سنی24-17(30 کاراته کار ماهر و 30 کاراته کار مبتدی) پس از شرکت در پیش آزمون و با توجه به نمره پیش آزمون به طور تصادفی در چهار گروه 15 نفره (2 گروه ماهر: آموزش و کنترل، و 2 گروه مبتدی: آموزش و کنترل) گمارده شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه خودسنجی انستیتوی ورزش استرالیای جنوبی بود که شش مهارت روانی ورزشکاران شامل انگیزش، تمرکز، اعتماد به نفس، کنترل حالات روانی، هدف گزینی، تصویرسازی ذهنی را طی سه مرحله (یک مرحله قبل از آموزش، یک مرحله بعد دوره اول آموزش و نهایتاً پس از دوره دوم آموزش) مورد ارزیابی قرار می داد. نتایج گروه ماهر در پایان دوره اول آموزش نشان داد که در سه مولفه (اعتماد به نفس، کنترل حالات روانی و هدف گزینی) و در پایان دوره دوم آموزش در تمامی مولفه ها نسبت به پیش آزمون پیشرفت معناداری داشتند (p<%5). همچنین نتایج گروه مبتدی در پایان دوره اول آموزش نشان داد که افراد گروه آموزشی در پنج مولفه (اعتماد به نفس، کنترل حالات روانی، هدف گزینی، انگیزش و تمرکز) و در پایان دوره دوم آموزش در تمامی مولفه ها نسبت به پیش آزمون پیشرفت معناداری نشان دادند(p<%5). اما در هر دو سطح ماهر و مبتدی افراد گروه کنترل هیچگونه پیشرفت معناداری نداشتند(p<%5). یافته های پژوهش همچنین نشان داد که ورزشکاران ماهر سطح مهارت روانی بالاتری دارند، اما با این وجود ورزشکاران مبتدی در این پژوهش از آموزش هوش هیجانی سود بیشتری بردند، بدین معنی که مهارت های روانی خود را نسبت به گروه ماهر ارتقاء بیشتری بخشیدند. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش هوش هیجانی در هر دو گروه ماهر و مبتدی فارغ از سطح مهارتشان سبب بهبود مهارت های روانی آنها می شود.

هر موجود زنده ای برای ادامه حیات با توجه به شرایط محیط و وضع جسمی خود باید تلاش نماید . از این جهت درمیان موجودات زنده، انسان وضعیت پیچیده ای دارد به گونه ای که اقتضای شرایط اقلیمی ، نوع و میزان نیازها به شکلی متفاوت از موجودات زنده تلاش می کند. وقتی انسان در طول روز ساعاتی به کار پرداخت ، پس از پایان کار بقیه وقت خود را به گونه ای سپری می کند: برخی آن را به رشد و شکوفایی شخصیت خود ، جمعی به تفریح و سرگرمی و عده ای دیگر نیز به استراحت می گذرانند. از این رو چنین موضوعی برای قشری از اقشار جامعه که هم جوان است و هم در حال تحصیل، می تواند مهم تلقی شود و چنین امری را می توان از طریق کسب اطلاعات از آنان دریافت و اعتمادشان را به سوی خویش جلب کرد و ترغیبشان نمود تا با میل بیشتری در فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی مشارکت نموده و نیازهای فراغتی خویش را بیان نمایند.از پدیده هایی که در دهه اخیر استقبال زیادی از آن شده ، پدیده هوش هیجانی است که دلیل این امر توانایی فرض هوش هیجانی بالاتر در حل بهتر مسائل ،کاستن از میزان تعارضات بین آنچه که انسان احساس می کند با آنچه فکر می کند است.پژوهش های متعددی نشان داده که هوش هیجانی می تواند سبب افزایش میزان سلامت جسمی و روانی ،رفاه،ثروت ،موفقیت و شادی گردد»(گلمن،1995: 67). در این تحقیق دو پرسشنامه(هوش هیجانی و اوقات فراغت) مورد استفاده قرار گرفت که پرسشنامه هوش هیجانی یک پرسشنامه ی استاندارد(بار-ان) و پرسشنامه دیگر یک پرسشنامه محقق ساخته که روایی آن توسط 10نفر از اساتید دانشگاه مورد تأ یید قرار گرفت و تعداد 425 پرسشنامه را بین دانشجویان دانشگاههای دولتی شهر تهران توزیع گردیده و با حضور و توضیحات محقق اکثر پرسشنامه ها توسط آزمودنی ها تکمیل گردیده و عودت داده شد و بعد از بررسی اولیه تعداد 405 پرسشنامه که اطلاعات کاملتری داشتند جهت تجزیه و تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت و نتایج به این ترتیب بود که :از بین 15 مولفه هوش هیجانی تنها 6 مولفه که عبارتند از استقلال ، روابط بین فردی ، خوش بینی ، کنترل تکانه و همدلی با فعالیت های بدنی هنگام اوقات فراغت ارتباط مثبت و معنادار داشتند. واژگان کلیدی:اوقات فراغت،فعالیت بدنی ،هوش هیجانی

هدف این پژوهش، مطالعه اثربخشی آموزش درس تربیت بدنی بر غنی سازی اوقات فراغت (فعالیت های جسمانی و ورزشی) دانش آموزان پسر شهر بابل است. جامعه مورد مطالعه این تحقیق دانش آموزان پسر دبیرستانی شهر بابل می باشد روش نمونه برداری به صورت خوشه ای-طبقه ای و در طبقات مختلف به صورت تصادفی ساده انجام گرفت. و حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان برای تعداد 6112 دانش آموز 360 نفر تعیین گردید. قابل ذکر است که از این تعداد پرسشنامه که در میان دانش آموزان توزیع گردید 354 پرسشنامه جمع آوری شده و برای تجزیه و تحلیل مورد استفاده قرار گرفت. وابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بود که مشتمل بر چهار بخش و بخش های چهار گانه شامل مشخصات فردی، ، زمان و مکان و چگونگی گذران اوقات فراغت، نحوه ی تدریس معلم و نگرش دانش آموزان نسبت معلم تربیت بدنی و امکانات برای اوقات فراغت بود. روایی پرسشنامه توسط متخصصین و پایایی آن با آلفای کرونباخ تعیین و تائید شد ضریب آلفای کرونباخ برابر86/0 محاسبه گردید. به منظور تجزیه تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و tدو نمونه ایی مستقل استفاده گردید. نتایج حاکی از آن است که آموزش درس تربیت بدنی، وضعیت تحصیلی و رضایتمندی دانش آموزان از معلم تربیت بدنی بر چگونگی گذران اوقات فراغت دانش آموزان موثر می باشد(05/0?p ) ولی رشته تحصیلی دانش آموزان بر نحوه گذراندن اوقات فراغت ورزشی دانش آموزان تاثیری ندارد. بین دانش آموزان علاقه مند و غیر علاقه مند به ورزش و نحوه ی گذراندن اوقات فراغت آنها تفاوت معنی داری وجود دارد ولی بین روش تدریس تئوری با عملی درس تربیت بدنی با نحوه گذراندن اوقات فراغت دانش آموزان تفاوت چندانی وجود ندارد.

هدف کلی از این پژوهش بررسی اثر تغییر پذیری تمرین و کانون توجه بر استقلال اندام مجری در مهارت شوت سه گام بسکتبال است. در این راستا و با توجه به اهداف اختصاصی تحقیق شش گروه مورد بررسی قرار گرفتند. بدین منظور 90 آزمودنی دختر که همگی مبتدی و راست دست بودند پس از شرکت در پیش آزمون به طور تصادفی در یکی از گروه ها قرار گرفتند. روش کلی اجرای تحقیق در قالب دو آزمایش گنجانده شد بدین گونه که در آزمایش اول و برای بررسی اثر نوع تمرین (ثابت یا متغیر) بر یادگیری و انتقال اندام مجری، ابتدا دو گروه شامل گروه های تمرینی "ثابت" و "متغیر" تقسیم بندی شدند. شرکت کنندگانی که در گروه تمرین ثابت قرار داشتند، 20 کوشش متوالی در یک وضعیت انجام می دادند. افراد در گروه تمرین متغیر 5 کوشش متوالی را در چهار وضعیت انجام می دادند. در آزمایش دوم و برای بررسی اثر نوع تمرین (ثابت یا متغیر) با تأکید بر کانون توجه (درونی و بیرونی) بر یادگیری و انتقال اندام مجری آزمودنی ها در 4 گروه تقسیم بندی شدند. دو گروه همراه با تمرین (ثابت یا متغیر) دستورالعمل های توجه درونی را دریافت می کردند و دو گروه دیگر نیز همراه با تمرین (ثابت یا متغیر) دستورالعمل های توجه بیرونی را دریافت می کردند، در روز ششم، در وضعیت های مختلف و از سمت چپ حلقه یادگیری ارزیابی شد. در آزمایش اول تمرین ثابت در یاگیری آنی و تأخیری اندام مجری در مهارت پرتاب شوت سه گام بسکتبال نسبت به تمرین متغیر از نظر آماری اثربخش تر بوده، اما تفاوت در انتقال آنی و تأخیری اندام مجری در دو گروه تمرینی معنی دار نیست. در آزمایش دوم، یادگیری آنی اندام مجری در مهارت پرتاب شوت سه گام بسکتبال، گروه تمرینی ثابت خصوصاً با کانون توجه بیرونی به طور معنی داری ارتقا یافته است اما در یادگیری تأخیری هر 4 گروه عملکرد یکسانی داشته اند. اما تفاوت در انتقال آنی و تأخیری اندام مجری در 4 گروه تمرینی معنی دار نیست. هر چند به نظر می رسد مهارت تأخیری پرتاب شوت سه گام بسکتبال با دست چپ بیشتر متأثر از نوع کانون توجه است تا نوع گروه تمرینی و با اجرای برنامه های تمرینی در هر گروه تمرین ثابت و متغیر با کانون توجه بیرونی این مهارت (تأخیری) عملکرد بهتری داشته است. بر اساس نتایج این تحقیق گروه تمرینی ثابت نسبت به گروه تمرینی متغیر عملکرد بهتری را نشان داده است، همچنین زمانی که کانون توجه در کنار فاکتور تغییر پذیری تمرین قرار گرفت باز هم گروه تمرینی ثابت با کانون توجه بیرونی ارتقا یافته است.

از زمان های گذشته همواره مهارت های حرکتی به عنوان یکی از عوامل اثرگذار بر کلیه ی فعالیت های انسان ها مطرح بوده است. هدف از این تحقیق بررسی نقش ترتیب تولد و وزن هنگام تولد بر مهارت های حرکتی درشت و ظریف پسران 9 تا 11 سال بود. تحقیق حاضر از نظر هدف پژوهش، کاربردی، از نظر استراتژی توصیفی و از نوع مقایسه ای و از نظر چگونگی جمع آوری داده ها از نوع تحقیقات پیمایشی به شمار می آید که به شکل میدانی انجام گرفته است و اطلاعات مورد نیاز آن از طریق پرسش نامه و آزمون های عملی از 94 پسر 9 تا 11 سال منطقه 2 شهر تهران به دست آمده است. در این تحقیق به منظور اکتساب اطلاعات مربوط به ترتیب تولد و وزن هنگام تولد از پرسش نامه اطلاعات شخصی استفاده شد، همچنین به منظور سنجش مهارت های حرکتی درشت و ظریف از آزمون لینکلن اوزرتسکی اسفاده شد. نتایج نشان داد که فرزندان دوم و فرزندان با وزن نرمال در اکثر مهارت های حرکتی درشت و ظریف در سطح معنی داری (p?0.01 ) دارای میانگین نمرات بالاتری به نسبت فرزندان اول، تک فرزندان، فرزندان با وزن کم و وزن زیاد بودند. این برتری فرزندان دوم نسبت به سایر فرزندان احتمالاً به خاطر وجود خواهر یا برادر بزرگ تر در خانواده باشد که کودکان به عنوان الگویی از آن ها استفاده می کنند.

بر طبق بررسی های انجام شده توسط سازمان بهداشت جهانـی، هر سال قریب به ?? میلیون نوزاد کم وزن متولد می شود یعنی در سطح جهان از هر شش نوزاد یکـی دچار کم وزنی میباشد. که از این تعداد، ?? درصد آن مربوط به کشورهـای در حال توسعه است. نوزادان با وزن کم هنگام تولد ممکن است کمبود رشد جسمی یا رشد شناختی را تجربه کنند. والدین این کودکان به طور معمول در مورد ابتلا فرزند خود به عوارض طولانی مدت، دست نیافتن به رشد و تکامل طبیعی و به طور کلی در مورد وضعیت سلامت وی دچار نگرانی و اضطراب هستند. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین وزن هنگام تولد با تبحرحرکتی دختران دانش آموز دبستانی بود. تعداد 376 دانش آموز دختر7 ساله دبستانی (112نفر با وزن کم تولد، 264 با وزن نرمال تولد) در این مطالعه تحت بررسی قرار گرفتند. نمونه ها به صورت تصادفی خوشه ای از منطقه شمال شهر تهران انتخاب و وزن هنگام تولد آنان با استفاده از کارت ثبت هنگام تولدشان به دست آمد. سپس برای اندازه گیری فاکتورهای تبحر حرکتی (چابکی، تعادل ایستا، تعادل پویا، هماهنگی دوسویه، قدرت، هماهنگی اندام فوقانی، سرعت پاسخ، کنترل بینایی-حرکتی وسرعت و چالاکی اندام فوقانی) از تست تبحرحرکتی برونینکس – اوزرتسکی استفاده شدکه اعتبار آن 90 درصد و پایایی آن 86/0 می باشد و از آزمون همبستگی دو رشته ای نیز برای اندازه گیری میزان ارتباط استفاده شد. نتایج نشان داد که بین فاکتورهای چابکی، تعادل پویا و قدرت ارتباط ناچیزی با وزن تولد وجود دارد. بین فاکتورهای تعادل ایستا، هماهنگی دوسویه، سرعت وچالاکی اندام فوقانی با وزن تولد ارتباط پایین و مستقیم وجوددارد. و درمورد فاکتورهای هماهنگی اندام فوقانی و سرعت پاسخ نیز ارتباط پایین و معکوس با وزن تولد وجوددارد و درنهایت ارتباط متوسطی بین کنترل بینایی حرکتی با وزن هنگام تولد وجوددارد. نتایج به دست آمده ضرورت پیگیری دقیق تر وضعیت تکاملی کودکان را با توجه به وزن تولدشان نشان می دهد تا بتوان از مشکلات حرکتی این کودکان در سنین بالاتر پیشگیری کرد و خانواده ها را در مورد روند رشدی کودکشان راهنمایی کرد.

مولتیپل اسکلروز (ام اس) شایع ترین بیماری پیشرونده نرولوژیک در بزرگسالان جوان است . این بیماری یک بیماری مخرب میلین است که سیستم عصبی مرکزی را درگیر می کند . به دلیل این که این ضایعه ها در نواحی مختلفی از سیستم عصبی مرکزی پراکنده هستند ، بیماران دارای درجات متغیری از اختلال های تعادلی ، هماهنگی حسی ، قدرتی و بینایی هستند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات تعادلی بر نوسانات قامتی بیماران ام اس بود. 20 بیمار مبتلا به ام اس از انجمن ام اس ایران با دامنه سنی 21 الی 61 ) 59/12± 85/41 ) به صورت داوطلب که به فیزیوتراپی میلاد نو مراجعه می نمودند به مدت 30 جلسه در این تحقیق شرکت داشتند. برای اندازه گیری نوسانات قامتی بیماران ام اس از دستگاه تعادل سنج ایستا استفاده شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t همبسته با p≤0/05)) استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که تمرینات تعادلی باعث کاهش نوسانات کلی(p= 0/000) ، نوسان به جلو وعقب (p=0/02) و دامنه سرعت (p=0/01) نوسان شده است ، ولی تاثیر تمرینات بر کاهش نوسانات قامت به سمت چپ و راست(p=0/07) معنادار نبود. نتایج به دست آمده نشان دهنده کاهش نوسانات قامت به وسیله تمرینات تعادلی است و ضرورت تمرینات تعادلی را برای بهبود تعادل ایستا را نشان می دهد.

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر اجرای 8 هفته برنامه تمرین مهارت های روان شناختی( (pstبر عملکرد حرکتی شناگران پسر نوجوان می باشد. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را 27 نفر از نوجوانان پسر تیم شنای استان آذربایجان غربی در رده ی سنی (17-13) سال تشکیل می دهند.که از بین آنها 13 نفر به صورت تصادفی در گروه کنترل و 14 نفر در گروه آزمایش قرار می گیرند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه ی اوتاوا یا omsat ، نسخه ی سوم آن در سال 2001، توسط بوش و سالملا، طراحی شده است که بر اساس مدل کمال جویی اورلیک (1992) استوار است،می باشد. این پرسشنامه که در سال 1385 توسط شمسی صنعتی منفرد اعتباریابی شده است. تحقیق حاضر از طرح آزمایشی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. در قسمت آمار توصیفی شاخص های میانگین و انحراف استاندارد در پیش آزمون و پس آزمون گزارش می شود. در قسمت آمار استنباطی از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره برای مقایسه تفاضل میانگین نمره ی پیش آزمون- پس آزمون گروه آزمایشی و کنترل استفاده می کنیم. لازم به ذکر است برای تجزیه تحلیل داده ها از برنامه spss نسخه 16 استفاده شد و آزمون فرضیه ها در سطح 05/0 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است تمرین مهارت های روان شناختی بر استقامت تاثیر معناداری دارد ولی تاثیر آن بر توان و سرعت معنادار نیست.

رشد مهارت های حرکتی بنیادی اساس رشد حرکتی کودکان است و مجموعه وسیعی از تجارب حرکتی، اطلاعات ارزشمندی را برای کودکان فراهم می کنند که پایه درک آن ها از خود و دنیای خود را تشکیل می دهد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر تداخل زمینهای بر یادگیری مهارت بنیادی دریبل با دست در پسران 4 تا 6 سال بود. 45 آزمودنی پسر از کودکستانهای شهرستان بهبهان بعد از انجام پیش آزمون انتخاب در سه گروه کنترل، گروه مسدود، گروه تصادفی به طور تصادفی تقسیم شدند. در این هم برای انتخاب و مشخص کردن الگوی حرکتی در مراحل مختلف (tgmd- تحقیق از آزمون مهارتهای حرکتی درشت ( 2 آزمون اکتساب، یادداری و انتقال استفاده گردید، که شامل 5 مرحله پیش آزمون، مرحله اکتساب، پس آزمون، یادداری و انتقال است که در 24 جلسه تمرینی اجرا شد. فراگیران در آزمون اکتساب و یادداری بر اساس آزمون مهارت حرکتی درشت مهارت دریبل با دست را انجام دادند، و در آزمون انتقال پنج مانع به فاصله 1 متری نسبت به هم قرار گرفتند و فراگیرنده ها با توپ از بین آن ها دریبل کردند. و دادههای تحقیق به روش تحلیل واریانس یک راهه تجزیه و تحلیل شد. نتایج آزمونها نشان داد که گروه تمرین مسدود در آزمون اکتساب، یادداری و انتقال برتری داشت، البته این برتری در آزمون انتقال بسیار جزئی بود.

هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش ارائه بازخوردها و تخمین خطا بر قابلیت تشخیص خطا در یک تکلیف مداوم پیگردی بوده است. در این تحقیق 50 دانش آموز پسر دوره راهنمایی که همگی راست دست بودند بصورت دواطلبانه شرکت کردند. تکلیف مورد نظر تعقیب یک توپ در صفحه نمایش بود. آزمودنی ها باید نشانگر موس را بر روی توپ مورد نظر که در صفحه حرکت می کند نگاه دارند. مدت زمان حرکت 10/40ثانیه بود. آزمودنی ها براساس نوع بازخورد افزوده ( kr کمی / kp کیفی) و وضعیت برآورد ( برآورد/ بدون برآورد) به 4 گروه آزمایشی و یک گروه کنترل تقسیم بندی شدند. آزمایش در دو مرحله اکتساب و یادداری انجام گرفت. مرحله اکتساب در دو روز متوالی و مرحله یادداری نیز در یک روز انجام شد. جهت بررسی قابلیت تشخیص خطا از دقت تخمین خطا براساس اختلاف بین نمره عینی و ذهنی استفاده شد. نتایج این آزمایش نشان داد در مرحله یادداری گروه kr کمی همراه با تخمین بهترین عملکرد و گروه کنترل بدترین عملکرد را داشت. همچنین گروه kp کیفی با برآورد نیز نسبت سایر گروه ها بجز گروه kr کمی با برآورد عملکرد بهتری داشت. در نهایت نشان داده شد بازخورد از هر نوعی باشد بر دقت تخمین خطا و در نتیجه بر قابلیت تشخیص خطا تأثیرگذار است. تخمین خطا در مرحله اکتساب باعث بهبود قابلیت شناسایی خطا خواهد گشت. همچنین یادگیری و قابلیت شناسایی خطا را در محله یادداری بهبود خواهد بخشید. همچنین نشان داده شد بازخورد kr کمی نسبت به بازخورد kp کیفی باعث بهبود بیشتر قابلیت شناسایی خطا می گردد.

مقدمه: سندروم داون به عنوان شایع ترین دلیل کم توانی های ذهنی ناشی از اختلالات ژنتیکی است که موجب اختلالات رشدی و نموی شده و مهارت های حرکتی ظریف و درشت را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از اجرای این تحقیق بررسی تاثیر بازی لیوان چینی بر مهارت حرکتی ظریف دانش آموزان 12- 7 ساله مبتلا به سندروم داون بود. روش شناسی: در این تحقیق شبه تجربی که در مدارس استثنایی شهرستان های قائمشهر و ساری انجام شد، تعداد 12 دختر و پسر مبتلا به سندروم داون (با میانگین سنی 33/9) به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند. کلیه افراد هفته ای دو جلسه بازی لیوان چینی را درهشت هفته دنبال نمودند. قبل و بعد از دوره تمرینی، مهارت های حرکتی ظریف این افراد در قالب سه خرده آزمون از تست بروینینکز- اوزرتسکی سنجیده شده و پس از ورود اطلاعات در نرم افزار 18 spss، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج این تحقیق نشان داد که اجرای هشت هفته آموزش لیوان چینی باعث بهبود معنی داری در سرعت حرکت، هماهنگی چشم و دست و سرعت و چالاکی اندام فوقانی می شود (p?0?05). بحث: این تحقیق نشان می دهد که بازی لیوان چینی می تواند باعث بهبود مهارت های حرکتی ظریف، سرعت حرکت، کنترل بینایی حرکتی (هماهنگی چشم- دست) و چالاکی دست و انگشتان کودکان مبتلا به سندروم داون گردد. افزایش توانایی های حرکتی، زمینه ساز فعالیت بدنی و تعامل اجتماعی بیشتر شده و در افزایش سلامت جسمی، روانی و کیفیت زندگی افراد مبتلا به سندروم داون کمک شایانی خواهد داشت.

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر آموزش ژیمناستیک به دانش آموزان مقطع دوم دبستان که با عنوان طرح ملی ژیمناست در آموزش و پرورش مطرح شده است؛می باشد.به منظور تحقق اهداف برای انتخاب آزمودنی های گروه کنترل و آزمایش،ابتدا جامعه آماری به دو گروه مدارسی که طرح ژیمناست در آنها اجرا می شود و مدارسی که این طرح در آنها اجرا نمی شود تقسیم شدند.سپس از هرکدام یک مدرسه بطور تصادفی انتخاب شده و از تمامی دانش آموزان مقطع دوم آن مدارس پیش آزمون به عمل آمد و برای اجرای پژوهش تعداد 20 نفر از هر گروه که نمرات تقریبا همسانی در پیش آزمون گرفتند به عنوان نمونه های این پژوهش انتخاب شدند.در طی فرآیند پژوهش،به دلیل مصدومیت و بیماری در زمان اجرای پس آزمون 2نفر از گروه آزمایش و 3 نفر از گروه کنترل به دلیل عدم پایبندی به تعهد و گذراندن دوره های تمرینات ورزشی در طول مدت مقرر،در مرحله پس آزمون حذف گردیدند.بر اساس این شیوه نامه،دانش آموزان مقطع دوم دبستان،2جلسه درسی در هفته و هر جلسه به مدت 45 دقیقه تحت آموزش ژیمناستیک سطوح یک و دو قرار می گیرند.پس از 6ماه تعلیم به گروه آزمایش،از دو گروه پس آزمون به عمل آمد.ابزار مورد استفاده برای پیش آزمون و پس آزمون ، آزمون مهارت حرکتی درشت نسخه دوم بود.داده های حاصل ابتدا با استفاده از آزمون کلوموگروف-اسمیرنوف جهت سنجش نرمال بودن آنها مورد ارزیابی قرار گرفتند .پس از اطمینان از نرمال بودن داده ها ، با استفاده از آزمون آماری tمستقل و t وابسته تجزیه و تحلیل شدند.نتایج نشان داد که اجرایی شدن طرح ملی ژیمناست در مدارس تاثیر معناداری بر مهارت حرکتی جابجایی و تعادل ایستا و پویای دانش آموزان مقطع دوم دارد ولی بر مهارت حرکتی آنان تاثیری نمی گذارد.پیشنهاد می شود که اجرای کامل این طرح از اولویت های اول تربیت بدنی آموزش و پرورش قرار گیرد و نیازهای اجرایی آن تامین شود.

یکی از موارد شایع اختلال یادگیری، اختلال در نوشتن است که به طور قابل ملاحظه ای در پیشرفت تحصیلی و یا فعالیت روزمره زندگی کودکان تداخل می نماید. با توجه به درمان مشکل و نه چندان موفقیت آمیز این اختلال ,علاقه محققان به بررسی علل، شیوع و مسایل مرتبط با ان بسیار است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر آموزش مهارت های حرکتی درشت و ظریف بروی مهارت نوشتن در کودکان دارای اختلال نوشتن می باشد.جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش کلیه دانش آموزان دارای اختلالات نوشتاری پایه ی اول تا سوم مقطع ابتدایی شهرستان بوکان بودند.یکی از موارد شایع اختلال یادگیری، اختلال در نوشتن است که به طور قابل ملاحظه ای در پیشرفت تحصیلی و یا فعالیت روزمره زندگی کودکان تداخل می نماید. با توجه به درمان مشکل و نه چندان موفقیت آمیز این اختلال ,علاقه محققان به بررسی علل، شیوع و مسایل مرتبط با ان بسیار است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر آموزش مهارت های حرکتی درشت و ظریف بروی مهارت نوشتن در کودکان دارای اختلال نوشتن می باشد.جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش کلیه دانش آموزان دارای اختلالات نوشتاری پایه ی اول تا سوم مقطع ابتدایی شهرستان بوکان بودند.

جامعه آماری این تحقیق را کلیه دانشجویان دختر دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران تشکیل دادند که از این میان 60 نفر (با میانگین سن62/1 ± 32/21 سال) به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. بعد از انجام پیش-آزمون آزمودنی ها به طور تصادفی به چهار گروه تجربی ادراک عمق با حضور تماشاگر، گروه کنترل ادراک عمق بدون حضور تماشاگر، گروه تجربی حافظه فضایی با حضور تماشاگر و گروه کنترل حافظه فضایی بدون حضور تماشاگر تقسیم شدند. بعد از اعمال مداخله مجدداً پس آزمون مشابه با پیش آزمون انجام شد. از شاخص ضربان قلب (دستگاه ضربان سنج) جهت همسانی سطح پایه انگیختگی آزمودنی ها و در حین تمرین نیز به منظور اطمینان از رسیدن آن ها به سطح مطلوب انگیختگی استفاده شد. همچنین برای سنجش ادراک عمق و حافظه فضایی آزمودنی ها، به ترتیب از دستگاه های آزمونگر الکتریکی ادراک عمق و دستگاه حرکت خطی استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس در تکلیف ادراک عمق نشان داد، که انگیختگی ناشی از حضور تماشاگر بر ادراک عمق دانشجویان دختر ورزشکار تأثیر معنی-داری داشته است (001/0=p). همچنین نتایج تحلیل کوواریانس در تکلیف حافظه فضایی نشان داد، که انگیختگی ناشی از حضور تماشاگر بر حافظه فضایی دانشجویان دختر ورزشکار تأثیر معنی داری نداشته است (108/0=p).

هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه بازخورد مربیان(زن و مرد) بر اکتساب و یادداری مهارت فورهند تنیس روی میز در کودکان پایه چهارم ابتدایی(10ساله) شهرستان اسلام آباد غرب در سال تحصیلی93ـ92 بود. بدین منظور، تعداد 44 آزمودنی به صورت تصادفی در چهار گروه(گروه بازخورد مربی زن بر دختران، گروه بازخورد مربی مرد بر دختران، گروه بازخورد مربی زن بر پسران و گروه بازخورد مربی مرد بر پسران) قرار گرفتند. آزمودنی های چهار گروه، بعد از پیش آزمون، در مرحله اکتساب، طی 8 جلسه و هر جلسه 3 بلوک 10کوششی که شامل اجرای 30 ضربه فورهند تنیس روی میز بود را اجرا و در پایان هر جلسه نیز یک بلوک 10کوششی را به عنوان آزمون عملکرد اجرا می کردند و به عنوان آزمون عملکرد آنان در آن روز ثبت می شد. آزمودنی ها در مورد عملکرد اجرا از مربی خود بازخورد دریافت می کردند. آزمون یادداری بعد از 72 ساعت از آزمون اکتساب انجام شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بون فرونی در سطح 05/0 p? استفاده شد. طبق نتایج به دست آمده، در شرایط بازخورد مربی زن و مرد بر گروه دختران و پسران در مراحل اکتساب و یادداری پیشرفت مشاهده شد. در مقایسه بین چهار گروه، در گروه بازخورد مربی مرد بر دختران و گروه بازخورد مربی زن بر پسران، در مرحله اکتساب، پیشرفت بیشتری دیده شد؛ اما در مرحله یادداری اختلافی در گروه ها (دوگروه دختران و دوگروه پسران) مشاهده نشد. احتمالاً، در مرحله اکتساب، درگروه بازخورد مربی مرد بر دختران و گروه بازخورد مربی زن بر پسران، انگیزش و اعتماد آزمودنی ها به مربی خود باعث پیشرفت آنها شده است؛ اما در مرحله یادداری این روند تأثیرگذار نبوده است و اختلاف معناداری بین دو گروه دختران و دو گروه پسران مشاهده نشد و می توان نتیجه گرفت که تأثیر این انگیزه به صورت موقتی بوده و فقط در زمان حضور مربی تأثیرگذار بوده است. این تحقیق نشان داد که بازخورد مربی مرد بر دختران و بازخورد مربی زن بر پسران فقط در زمان حضور مربی و در هنگام ارائه بازخورد به آزمودنی ها موثر است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی منابع استرس در داوران فوتبال زن و مرد درجه یک، درجه دو، ملی و بین المللی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را داوران فوتبال درجه یک، درجه دو، ملی و بین-المللی در کشور تشکیل دادند که از این میان 301 نفر در این تحقیق شرکت کردند. روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی بود که به صورت پیمایشی انجام شد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه مشخصات فردی و پرسشنامه استاندارد منابع استرس داوران بود که روایی آن r=0/91 گزارش شده است. و برای آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون فریدمن، u-مان ویتنی و کروسکال والیس استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد دو عامل عملکرد فردی و فنی و مشکلات شخصی در داوران درجه یک، درجه دو و ملی و عامل های عملکرد فردی و فنی و ارزیابی فردی در داوران بین المللی مهم ترین منابع استرس به شمار می آیند. تنها در عامل ترس از اشتباه، بین داوران ملی و بین المللی و ملی و درجه دو تفاوت وجود داشت. بین زن و مرد در عامل های ترس از اشتباه، تعارضات بین فردی و شرایط زمانی تفاوت وجود داشت. با توجه به نتایج پژوهش مسئولین می-توانند با بالا بردن سطح آمادگی جسمانی و مهارت های روانی داوران به بهبود وضعیت داوران و ارتقا سطح مسابقات فوتبال در کشور کمک کنند.

چکیده هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر تاخیر زمانی و پیچیدگی مهارت بر انتقال دو سویه در مراحل تحقیق (پیش آزمون، مرحله اکتساب، انتقال فوری و انتقال های با تاخیر 1 روزه، 2 روزه و 7 روزه) انجام و در آن سه عامل پیچیدگی مهارت، تاخیر زمانی و دست برتری مورد بررسی قرار گرفت. روش شناسی تحقیق: طرح این تحقیق نیمه تجربی و از نوع کاربردی بود، در این تحقیق از طرح پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه آزمایشی استفاده شد. نمونه آماری این تحقیق تعداد 28n= دانش آموز داوطلب رده سنی 16تا 17 سال بوده که همگی راست دست و بدون تجربه قبلی در اجرای تکلیف پیگردی بودند که پس از آشنایی اولیه با نرم افزار طراحی شده و تکلیف آسان و دشوار پیگردی به روش گمارش تصادفی ساده به دو گروه 14 نفره برتر و غیر برتر تقسیم شدند؛ گروه 1(راست تمرین) که مراحل پیش آزمون و آزمون های انتقال فوری و تاخیری را را با دست غیر برتر و مرحله تمرین را با دست برتر انجام می دادند و گروه 2 (چپ تمرین) که با دست غیر برتر تمرین و مراحل پیش آزمون و پس آزمون را با دست برتر انجام دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی( میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی( تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر وt همبسته با اصلاح درجات آزادی به روش بونفرونی در سطح معنی داری (05/0=?) استفاده شد. یافته ها و بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تاثیر پیچیدگی مهارت و تاخیر زمانی بر انتقال دو سویه معنی دار بود(05/0?p). به این صورت که در تمامی مراحل تحقیق انتقال دو سویه بیشتری در تکلیف آسان نسبت به دشوار به وقوع پیوست و بیشترین میزان انتقال دو سویه در تکلیف آسان در روز دوم و در تکلیف دشوار پیگردی در روز هفتم آزمون به دست آمد، در واقع با گذشت زمان افزایش در انتقال دو سویه مشاهده شد؛ دلایل احتمالی برای موارد فوق شامل تفاوت های موجود در پردازش تکلیف از لحاظ پیچیدگی مهارت و ویژگی های خاص تکلیف مداوم در یادداری بیشتر نسبت به تکالیف مجرد مربوط می شود. در هر دو گروه تحقیق انتقال از دست غیر برتر به برتر نسبت به حالت عکس بیشتر بود که احتمالا به دلیل سرعت بالاتر انتقال اطلاعات از نیمکره راست به نیمکره چپ در راست دست ها بر می گردد.

یوریتم یکی از تازه ترین موضوعات در حیطه شناسایی ارگونومی ذهن است. از جمله کارکردهایی که بیوریتم به آن توجه دارد، عملکرد جسمانی می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر سیکل جسمانی بیوریتم بر فاکتورهای آمادگی جسمانی منتخب بر والیبالیست های نوجوان شهر قم بود. در تحقیق میدانی حاضر تعداد ?? نفر به صورت تصادفی از بین ورزشکاران والیبالیست ?? تا ?? سال شهر قم انتخاب شدند. سیکل های بیوریتم توسط نرم افزار بیوریتم به دست آمد. از پرش سارجنت و پرتاب توپ مدیسنبال به عنوان آزمون های مرتبط با توان عضلانی؛ و از بارفیکس و درازونشست به عنوان آزمون های مرتبط با استقامت عضلانی در دو وضعیت شارژ (موقعیت دوم) و دشارژ (موقعیت اول) سیکل جسمانی بیوریتم استفاده شد. از آزمون آماری t همبسته با فرض سطح معنا داری 05/0?p برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که آزمون های مربوط به توان که شامل پرش سارجنت و پرتاب مدیسنبال بود با سیکل جسمانی بیوریتم انطباق داشت (0??/?p=؛ 0??/?p=). اما آزمون های استقامت عضلانی (دراز و نشست و بارفیکس اصلاح شده) تفاوت معنی داری را در بین دو موقعیت نشان نداد و با سیکل جسمانی بیوریتم منطبق نبود (??/?p=؛ ??/?p=). پیش بینی های سیکل جسمانی بیوریتم از توان عضلانی ورزشکاران صحیح می باشد ولی در رابطه با استقامت عضلانی ورزشکاران این امکان وجود ندارد. البته برای افزایش اطمینان از درست بودن پیش بینی سیکل های بیوریتم باید تحقیقات بیشتری انجام شود. با اثبات درستی سیکل های بیوریتم می توان از پیش بینی این نظریه برای افزایش عملکرد ورزشکاران در رقابت-های ورزشی استفاده کرد.

اختلال هماهنگی رشدی وقتی رخ می دهد که در رشد مهارت های حرکتی تأخیر بیفتد، یا در انجام حرکات هماهنگ مشکلاتی بروز کند، عملکرد کودک مبتلا به این اختلال در فعالیت های روزمره ای که نیازمند هماهنگی حرکتی است، پایین تر از سطح مورد انتظار برای سن و هوش اندازه گیری شده آن است و به دلیل بیماری های جسمانی و روان شناختی نیست. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیرات احتمالی تمرینات ژیمناستیک بر کارکردهای اجرایی و حسی - حرکتی در کودکان پسر دارای اختلال هماهنگی رشدی 8 تا 10 ساله شهر تهران بود. از بین تمامی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی شهر تهران، 34 نفر با استفاده از آزمون های غربالگری و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (19 نفر) و کنترل (15 نفر) انتخاب شدند. ابزار تحقیق جهت غربال‏‏، پرسشنامه اختلال هماهنگی رشدی و آزمون هوش ریون بودند. همچنین جهت ارزیابی متغیرهای وابسته از پرسشنامه-ی عصب- روان شناختی کانرز استفاده شد. روش تحقیق به صورت پیش آزمون- پس آزمون بود که گروه آزمایش برنامه حرکتی مداخله ای ژیمناستیک را برای هشت هفته انجام دادند و گروه کنترل هیچ تمرین و مداخله ای را دریافت نکرد. برای بررسی تاثیر تمرین از آزمون تی مستقل و برای مشخص شدن میزان تفاوت در گروه ها از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ها تأثیر معنا دار تمرینات ژیمناستیک را برای گروه آزمایش در تمامی متغیرها نشان داد (0.05p?). همچنین یافته ها نشان داد بین میانگین نمرات گروه آزمایش با گروه کنترل در متغیرهای تحقیق تفاوت معنا داری وجود دارد (0.05p?). بنابراین، ورزش ژیمناستیک ممکن است یک ابزار مفید برای کمک به کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی در جهت بهبود کارکردهای اجرایی و حسی - حرکتی آن ها باشد.

هدف: مطالعه حاضر به منظور بررسی تأثیر یک دوره تمرینات شنا بر تعادل (پویا و ایستا) کودکان 10-9 سال انجام شد. روش بررسی: این مطالعه یک تحقیق نیمه تجربی و از نوع آزمایشی- میدانی با دو گروه مداخله ای تمرینی(27 نفر) و دو گروه کنترل( 28 نفر) در دو جنسیت مختلف بود که در آن دختران و پسران 9 تا 10 سال به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و دو گروه کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 12 هفته در طرح شنا( سباح) شرکت نموده و گروه کنترل هیچ گونه تمرینی را دریافت نکردند و به آن ها توصیه شد فقط فعالیت های معمولی روزانه خود را انجام دهند. تغییرات در تعادل ایستا و پویای آزمودنی ها، قبل و بعد از دوره تمرین، به وسیله آیتم-های مربوط به تعادل آزمون لینکلن اوزرتسکی اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری، با استفاده از آزمون های آماری مناسب در سطح معنی داری 01/0p? و با استفاده از نرم افزار spss16 و آزمون های آماری مربوطه انجام شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که اعمال برنامه ی ( طرح سباح) می تواند باعث بهبود تعادل ایستا و پویا در هر دو گروه دختران و پسران شود. همچنین تفاوت معنی داری بین داده های گروه های تجربی و کنترل و همچنین دختران و پسران دیده شد. در پیش آزمون تعادل ایستا و پویای گروه دختران بهتر از گروه پسران بود ولی پس از اتمام 12 جلسه ی تمرینی پسران پیشرفت بهتری را در تعادل ایستا و پویا نشان دادند و میانگین نمرات آن ها از گروه دختران بالاتر بود.

تحقیقات نشان داده است که فعالیت فیزیکی مداوم می تواند به بهبود حافظه و یادگیری منجر شود

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر بازخورد اسنادی بر اکتساب و یادداری مهارت پرتاب دارت بود. این تحقیق از نوع نیمه تجربی بود که در آن از 58 نفر آزمودنی پسر و دختر در دامنه سنی 25-20 سال که به طور داوطلبانه شرکت کرده بودند،استفاده شد. در روش تحقیق حاضر ابتدا با توجه به نتایج پیش آزمون افراد در سه گروه مطلوب، نامطلوب و کنترل تقسیم شدند. افراد در حین اجرای مهارت پرتاب دارت خود بازخورد دریافت کردند. گروه مطلوب، بازخورد اسنادی کارکردی صوتی؛ گروه نامطلوب، بازخورد اسنادی غیر کارکردی صوتی دریافت کردند. گروه کنترل بازخوردی دریافت نکردند. نمرات اجرای همه افراد در طی روزهای تمرینی ثبت شد. و در پایان با فاصله 48 ساعته از آن ها آزمون یادداری گرفته و نتایج آن نیز ثبت شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. نتایج نشان داد که بازخورد اسنادی کارکردی بر اکتساب دختران و پسران، و یادداری پسران تاثیر مثبت و یر یادداری دختران بی تاثیر است. بازخورد اسنادی غیر کارکردی بر اکتساب دختران و پسران، و یادداری پسران تاثیر منفی و بر یادداری دختران بی تاثیر است. این نتایج نشان داد که بازخورد های اسنادی اکتساب و یادداری مهارت را دچار تغییرات قابل توجه و معناداری کرد و به وضوح باعث پیشرفت و افت اجرا گردید. پیشنهاد می شود اثر اسنادها بر روی مهارت های مختلف مورد بررسی قرار گیرد.

چکیده هدف تحقیق حاضر بررسی سه شیوه تمرین فردی، دونفره و گروهی در یادگیری مهارت های منتخب طناب زنی دانش آموزان مقطع چهارم ابتدایی بود. یک نمونه 180 نفری با دامنه سنی 5/1±10 به صورت تصادفی از جامعه آماری تحقیق که کلیه دانش آموزان مقطع چهارم ایتدایی شهرستان نهاوند بودند، انتخاب شد. آزمودنی ها به سه گروه فردی، دونفره وگروهی در مدارس مختلف تقسیم شدند، وتحت آموزش طناب زنی بر اساس شیوه نامه طرح ملی طناورز قرار گرفتند. دو جلسه درسی در هفته وهرجلسه به مدت 45 دقیقه تحت آموزش طناب زنی قرار گرفتند. در مجموع دانش آموزان دوازده جلسه (6 هفته) در تمرینات حضور داشتند. درجلسات چهارم، هشتم، دوازدهم آزمون تکرار سنجش از آن ها گرفته شد. آزمون های تکرار سنجش و آزمون یادداری با فاصله شش روز به این صورت اجرا شد که تعداد طناب هایی که دانش آموزان در مدت زمان 15 ثانیه می توانند بزنند، محاسبه شد. پس از بررسی طبیعی بودن داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف اسمیرنوف وتجانس واریانس ها با آماره لوین، داده ها در مرحله اکنساب با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر3*2*3 ودر مرحله یادداری با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد که بین روش های مختلف تمرینی تفاوت وجوددارد. از طرفی بین جنسیت افراد تفاوت معناداری وجود نداشت. میزان یادگیری دردو روش تمرین دونفره وگروهی از تمرین انفرادی بیشتر بود. ولی بین دو روش تمرین دونفره وگروهی تفاوت وجو نداشت. در نهایت به طور کلی نتایج تحقیق حاضر هم راستا با تحقیقات آزمایشگاهی مزیت های تمرین به روش دونفره و گروهی را به یک محیط واقعی تعمیم داده و نشان داد با استفاده از این روش ها در آموزش مهارت های طناب زنی هم کارایی وهم اثر بخشی شرایط تمرین بالا رفته و مارا به یک آموزش بهینه نزدیک می کند. واژه های کلیدی: تمرین انفرادی، تمرین دونفره، تمرین گروهی، اکتساب، یادداری، طناب زنی