واژه ابلق به گیاهی که دارای قطعاتی از رنگ های مختلف در بخش های رویشی باشد اطلاق می شود. عمومی ترین حالت ابلق، وجود بخش هایی با رنگ های سبز، سفید و یا زرد در بافت ها و اندام های گیاه است. کلروپلاست های بخش های سبز، طبیعی اند ولی کلروپلاست های بخش های غیر سبز دارای نقص می باشند. درختچه ی زینتی ابلق شمشاد ژاپنی (euonymus japonica) علاوه بر برگ های سبز تیره دارای برگ های سبز روشن و زرد نیز می باشد. به جز تفاوت ظاهری در رنگ، سایر ویژگی های مورفولوژیکی برگ ها مشابه یکدیگرند. در این تحقیق، برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی برگ های مذکور با همدیگر مقایسه شد. نتایج نشان داد برگ های زرد در مقایسه با برگ های سبز تیره، مقادیر کمتری از رنگیزه های فتوسنتزی، قندهای محلول، پروتئین های محلول کل و ترکیبات فنولی را داشتند. محتوای رنگیزه های غیر فتوسنتزی، اسیدهای آمینه آزاد و پرولین در برگ های زرد بیشتر از برگ های سبز تیره بود. در برگ های زرد افزایش محتوای پراکسید هیدروژن باعث آسیب جدی به غشاهای سلولی( در اثر پراکسیداسیون چربی ها) و کاهش میزان پایداری آن ها گردید. برگ های سبز روشن نیز در اکثر موارد، مقادیر حد واسطی نشان دادند. محتوای کلروفیل برگ های زرد با ایجاد شرایط سایه، افزایش یافت. این موضوع نشان می دهد شدت های بالای تابش، تاثیر منفی روی سنتز و یا انباشتگی کلروفیل در برگ های زرد دارد.

چکیده rosa hybrida گیاه چند ساله ای است که بعد از قطع رأس ساقه، یک دوره رشدی جدید را شروع و طی آن جوانه های جانبی از تسلط انتهایی خارج شده و شروع به رشد می کنند. در هر دوره جدید رشد ، برگ های جدید و جوان تشکیل می شوند. برای مطالعه 4 نمونه برگی. از رأس به سمت پایه شماره گذاری شدند که مرحله جوانی تا بلوغ برگی را نشان می دهند. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی است که با افزایش سن برگ در این گیاه اتفاق می افتد. به هنگام بلوغ علاوه بر تفاوت های ظاهری، برخی نشانگرهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی نیز تغییر می یابند. نتایج مطالعه نشان داد که میزان رنگدانه ها یی مانند کلروفیل ها و کاروتنوئیدها، با افزایش سن برگ و تا رسیدن به مرحله بلوغ افزایش یافتند که این افزایش به منظور بهبود کارایی دستگاه فتوسنتزی برگ انجام می شود. کاهش تدریجی محتوای ترکیبات فنولی، آنتوسیانین ها و فلاونوئیدها بیانگر کاهش آسیب اکسیداتیو می باشد . کاهش میزان گونه های اکسیژن فعال، منجر به کاهش میزان پراکسیداسیون لیپیدهای غشایی و در نهایت افزایش پایداری غشاهای سلولی گردید. افزایش محتوای پروتئین های کل محلول نیز بیانگر تفاوت توان سنتز و تجزیه بین برگ های جوان و برگ های بالغ می باشد.

چکیده هیدروژن پراکسید پایدارترین شکل گونه های فعال اکسیژن بوده و قادر به انتشار سریع از عرض غشا ها است. در شرایط تنشی مقادیر بالای h2o2 در بافت ها تولید می شود. سالیسیلیک اسید (sa) یک مولکول علامتی مهم می باشد که، پاسخ های گیاهان را در برابر تنش های محیطی میانجی گری می کند. در این تخقیق، تاثیر برهم کنش h2o2 و sa بر برخی نشانگرهای فیزیولوژیکی گیاه پیاز خوراکی allium cepa l. cv. red azarshahr مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شد. فاکتور اول سالیسیلیک اسید در 2 سطح 0 و 2 میلی مول و فاکتور دوم هیدروژن پراکسید در 3 سطح 0، 5/0 و 1 میلی مول در نظر گرفته شد. صفاتی نظیر محتوای پرولین، محتوای هیدروژن پراکسید، شاخص پراکسیداسیون لیپیدی، مقادیر رنگدانه های محلول در آب و محلول در چربی، فعالیت قندهای محلول کل،اسیدهای آمینه آزاد ، شاخص پایداری غشا، محتوای پروتیین های محلول کل، محتوای ترکیبات فنولی کل و فعالیت آنزیم پراکسیداز اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت h2o2 محتوای رنگدانه ها و پروتیین ها ی محلول کل کاهش یافت. با افزایش غلظت h2o2 محیط میزان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی افزایش و میزان پایداری غشا کاهش یافت. افزودن sa اثرات تخریبی h2o2 را کاهش داد. با افزایش غلظت h2o2، محتوای ترکیبات فنولی، آنتوسیانین ها، فلاونوییدها، پرولین، اسیدهای آمینه آزاد و هیدروژن پراکسید افزایش و برهم کنش sa و h2o2 بی معنی بود. با افزایش غلظت h2o2 محتوای قندهای محلول و فعالیت آنزیم پراکسیداز افزایش یافت.

تنش های زیستی از مهمترین عوامل محدودکننده تولید گیاهی می باشند. خصوصیت مشترک این تنش ها افزایش تولید گونه های فعال اکسی‍ژن و در نهایت آسیب جدی به سلول می باشد. نیتریک اکساید رادیکال آزاد قابل انتشاری است که نقش پیام رسانی را در گیاهان عالی ایفا می کند. این مولکول در غلظت های بالا به عنوان اکسیدان عمل می کند. در مقابل سالیسیلیک اسید فنول گیاهی است که نقش های متعددی را در تنظیم فرایندهای فیزیولوژیکی بازی می کند و می تواند به عنوان آنتی اکسیدان عمل کند. در این تحقیق تغییرات نشانگرهای فیزیولوژیکی تحت تیمار سدیم نیتروپروساید و سالیسیلیک اسید در برگ های گیاه ذرت مطالعه شد. نتایج نشان داد نیتریک اکساید موجب افزایش محتوای هیدروژن پراکساید بافت ها و پراکسیداسیون چربی ها شد. در تایید این مطلب پایداری غشا در نتیجه افزایش غلظت نیتریک اکساید کاهش یافت. نیتریک اکساید موجب کاهش محتوای رنگدانه های فتوسنتزی و غیرفتوسنتزی، ترکیبات فنولی کل، پروتئین های محلول کل، قندهای محلول و افزایش محتوای اسیدهای آمینه آزاد، پرولین و فعالیت پراکسیداز گردید. در مقابل تیمار سالیسیلیک اسید اثرات منفی نیتریک اکساید بر روی محتوای هیدروژن پراکساید و پراکسیداسیون چربی ها را بهبود بخشید. افزایش پایداری غشا با این تیمار تایید کننده این مطلب بود. سالیسیلیک اسید موجب افزایش محتوای رنگدانه های فتوسنتزی و غیرفتوسنتزی، پرولین، پروتئین های محلول کل، ترکیبات فنولی کل و قندهای محلول و کاهش فعالیت پراکسیداز شد. نتایج حاکی از این است که مولکول نیتریک اکساید نه تنها به عنوان مولکول اکسیدان عمل می کند بلکه موجب افزایش تولید گونه های فعال اکسیژن نیز می گردد. در مقابل سالیسیلیک اسید اثرات حمایتی بر روی برگ های گیاه ذرت ایفا کرده است.

شوری آب و خاک یکی از مشکلات در حال افزایش کشاورزی جهان است که محدود کننده تولیدات کشاورزی بوده و بر فرآیندهای فیزیولوژیکی گیاهان اثر منفی دارد. ترکیبات زیادی در زمینه کاهش اثرات زیان آور تنش شوری مورد استفاده قرار گرفته¬اند. آسکوربیک اسید آنتی¬اکسیدان محلول در آب می¬باشد که با سم¬زدایی از رادیکال¬های آزاد موجب مقاومت گیاهان در برابر تنش¬های محیطی می¬شود. در این پژوهش، تاثیر برهمکنش شوری و آسکوربیک اسید بر فیزیولوژی گیاه شاهی به علت اهمیت دارویی، غذایی و اقتصادی آن مطالعه شده است. آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار جهت سنجش صفاتی مانند وزن تر و خشک، محتوای نسبی آب، پتانسیل اسمزی، محتوای رنگدانه¬ها، کاروتنوئیدها، قندها، پروتئین¬های محلول کل، اسیدهای آمینه آزاد، پرولین، ترکیبات فنلی، فلاوونوئیدها، آنتوسیانین¬ها، پراکسیدهیدروژن، شاخص پایداری غشا، فعالیت آنزیم¬های پراکسیداز و کاتالاز انجام گرفت. نتایج نشان داد که شوری وزن تر و خشک، محتوای نسبی آب، پتانسیل اسمزی، رنگیزه¬های فتوسنتزی، قندهای نامحلول، پروتئین¬های محلول کل و پایداری غشا را کاهش داد و منجر به افزایش کاروتنوئیدها، قندهای محلول، اسیدهای آمینه آزاد، پرولین، ترکیبات فنلی، فلاوونوئیدها، آنتوسیانین¬ها، پراکسیدهیدروژن، پراکسیداسیون لیپیدها و فعالیت آنزیم¬های پراکسیداز و کاتالاز نسبت به شاهد شد. کاربرد آسکوربیک اسید تحت شوری منجر به کاهش اسیدهای آمینه آزاد، پرولین، پراکسیدهیدروژن، پراکسیداسیون لیپیدها و فعالیت آنزیم کاتالاز شد. آسکوربیک اسید وزن تر و خشک، محتوای نسبی آب، رنگیزه¬های فتوسنتزی، پروتئین¬های محلول کل و پایداری غشا را افزایش داد. در گیاهان تحت تنش شوری آسکوربیک اسید افزایش بیشتر قندهای محلول، ترکیبات فنلی، فلاوونوئیدها، آنتوسیانین¬ها و فعالیت آنزیم پراکسیداز را موجب شد. چنین نتیجه¬گیری می¬شود که شوری به کار برده تاثیر منفی بر روی گیاه شاهی گذاشت و کاربرد آسکوربیک اسید بخشی از اثرات منفی شوری را بهبود بخشید.

تنش شوری در آب و خاک یکی از عمده¬ترین تنش¬هاست که در مناطق خشک و نیمه خشک می¬تواند رشد و بهره¬وری گیاه را به سرعت محدود کند. خصوصیت مشترک تنش¬های محیطی افزایش تولید گونه¬های فعال اکسیژن و در نهایت آسیب جدی به سلول می¬باشد. ترکیب سدیم نیترو پروساید یک ماده آزاد کننده مولکول نیتریک اکساید می¬باشد. نیتریک اکساید رادیکال آزاد قابل انتشاری است که نقش پیام¬رسانی را در گیاهان پیشرفته ایفا می¬کند. مولکولno در غلظت¬های بالا به عنوان اکسیدان عمل می¬کند. در این تحقیق تغییرات نشانگرهای فیزیولوژیکی تحت تاثیر تیمار سدیم نیتروپروساید، نمک کلرید سدیم و برهمکنش آن¬ها در برگ¬های گیاه اسفندک بررسی و آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهارتکرار انجام شد. نتایج نشان داد که شوری باعث، کاهش معنی¬دار وزن تر و خشک اندام¬های هوایی و ریشه، محتوای نسبی آب، محتوای کلروفیلa، کاروتنوئیدها، آنتوسیانین¬ها، قندهای نامحلول، اسیدهای آمینه آزاد کل، پراکسیداسیون چربی¬های غشائی و افزایش معنی¬دار فعالیت آنزیم¬های پراکسیداز و کاتالاز، محتوای کلروفیلb ، کلروفیل کل، قندهای محلول، پرولین، پروتئین¬های محلول کل، فلاونوئیدها، ترکیبات فنولی، h2o2، پتانسیل اسمزی، پتانسیل اسمزی تورژسانس کامل و تنظیم اسمزی شد. سدیم نیتروپروساید با غلظت2/0 میلی مول با نقش آنتی¬اکسیدان اثرات منفی ناشی از تنش شوری را بهبود بخشید..