کنه های خانواده ی laelapidae از لحاظ اکولوژیکی گوناگون شامل انگل های اجباری و اختیاری مهره داران، پارافاژ حشرات و شکارگر هایی با زندگی آزاد مستقر در خاک، خاکبرگ و لانه مهره داران و بندپایان هستند. این مطالعه به منظور بررسی کنه های laelapidae خاکزی در استان یزد در سال های 90-1389 انجام گرفت. در طول این مطالعه 15 گونه از شش جنس و سه زیر خانواده جمع آوری و شناسایی شدند. دو گونه از این کنه ها برای جهان و دو گونه برای فون کنه های ایران جدید است. گونه-هایی که با علامت یک و دو ستاره مشخص شده اند به ترتیب برای جهان و فون کنه های ایران جدید هستند و همچنین همه گونه های شناسایی شده برای فون کنه های استان یزد گزارش جدید محسوب می شوند. 1-cosmolaelaps vacua (michael, 1891) 2-c. brevipedestra (karg, 1985) 3-euandrolaelaps karawaievi (berlese, 1903) 4-e. sardoa (berlese, 1911)** 5-gaeolaelaps aculeifer (canestrini, 1884) 6-g. kargi (costa, 1968) 7-g. nolli (karg, 1962) 8-g. queenslandicus (womersley, 1956) 9-g. asperatus (berlese, 1904) 10-g. angusta (karg, 1962) 11- gaeolaelaps linteyini (samsinak, 1964)** 12-gaeolaelaps sp. nov.* 13-androlaelaps sp. nov.* 13-gymnolaelaps myrmophila (michael, 1891) 14-g. myrmecophilus (berlese, 1892)

کنه های خانواده laelapidae از راسته میان استیگمایان، خانواده ای بزرگ با انتشار جهانی هستند، بسیاری از آنها انگل خارجی پستانداران کوچک بوده و یا در ارتباط با بند پایان مختلف می باشند و سایر گونه ها نیز شکارگرهایی با زندگی آزاد و خاکزی هستند، برخی نیز روی مواد انباری یافت می شوند. این مطالعه به منظور شناسایی فون کنه های خاکزی خانوادهlaelapidae در شهرستان خرم آباد طی سال های 1391 – 1392 انجام گرفت. نمونه ها در محلول نسبیت شفاف شدند و در محلول هویر از آنها اسلاید های میکروسکوپی تهیه شد. در طول این مطالعه 21 گونه متعلق به نه جنس و سه زیر خانواده جمع آوری و شناسایی گردیدند که از این تعداد دو گونه برای فون کنه های ایران جدید می باشند که با علامت دو ستاره مشخص شده اند و همچنین تعداد 19 گونه نیز برای فون کنه های استان لرستان گزارش جدید محسوب می شوند که با یک ستاره مشخص شده اند. لیست گونه های جمع آوری شده در این مطالعه به شرح زیر می باشد: a. subfamily: hypoaspidinae vitzthum, 1940 1. gaeolaelaps aculeifer (canestrini, 1884)* 2. g. queenslandicus (womersley, 1956)* 3. g.minor (costa, 1968)* 4. g. kargi (costa, 1968)* 5. g. angusta (karg, 1962)* 6. g. praesternalis (willmann, 1949)* 7. g. noli (karg, 1962)* 8. g. arabicus (hafez et al., 1982)** 9. euandrolaelaps karawaiewi (berlese, 1903)* 10. cosmolaelaps lutegiensis (shcherbak, 1971)* 11. c. vacua (michael, 1891)* 12. c. rectangularis sheals, 1962 13. reticulolaelaps hallidayi joharchi, nemati & babaeian, 2013* 14. ololaelaps gamagarensis jordaan & loots, 1987** 15. pseudoparasitus missouriensis (ewing, 1909)* b. subfamily: laelapinae berlese, 1892 16. haemolaelaps casalis (berlese, 1887)* 17. h. shealsi (costa, 1968)* c. subfamily: melittiphidinae evans and till, 1966 18. laelaspis kamalii joharchi et al., 2012* 19. l. mossadeghi babaeian & joharchi, 2013* 20. pneumolaelaps lubrica (voigts & oudemans, 1904) 21. p. asperatus (berlese, 1904)*

بهترین نماینده بندپایان در خاک، کنه ها هستند، چون کنه ها بیشترین تنوع را از نظر نیچ اکولوژیکی و رفتار دارا هستند. اولین گام در بررسی تنوع زیستی، بررسی فونستیک و شناسایی گونه های موجود در منطقه می باشد. در این تحقیق، نمونه برداری هایی به منظور تعیین فون کنه های خاکزی میان استیگمایان در دو شهرستان شهرکرد و سامان انجام شد و از راسته میان استیگمایان 12 خانواده، 17 جنس و 24 گونه شناسایی گردید. گونه multidentorhodacarus denticulates برای دومین بار از ایران گزارش می گردد. فراوانی و تنوع زیستی کنه های راسته میان استیگمایان خاکزی در باغات و زمین های زراعی در هشت ایستگاه در شهرستان های سامان و شهرکرد به مدت شش ماه مورد ارزیابی قرار گرفت. در هر ایستگاه مقایسه بین باغ و زمین زراعی انجام شده است. تنوع زیستی کنه های میان استیگمایان خاکزی در مناطق مورد مطالعه با استفاده از شاخص های تنوع زیستی محاسبه و با آزمون تجزیه واریانس مورد مقایسه قرار گرفتند. مقادیر شاخص های تنوع زیستی در ماه های مختلف حاکی از آن است که در ماه های گرم سال تنوع کنه های خاکزی میان استیگما نسبت به فصول سرد سال بیشتر است. در اغلب موارد مقادیر شاخص ها برای باغات بیشتر از مزارع بود. در مزارع متناسب با فصل برداشت، مقادیر شاخص ها کاهش یافته که احتمالا تخریب بافت خاک توسط ادوات کشاورزی از دلایل آن بشمار می رود. شاخص تنوع شانون- وینر کنه های میان استیگمای خاکزی بین مزارع و باغات در ایستگاه های مورد مطالعه از تفاوت معنی داری برخوردار بود. بیشترین مقدار این شاخص در شهرستان سامان مربوط به کد بادام/جو، محصول بادام (40/1) و کمترین مربوط به شهرستان سامان کد بادام/جو و محصول جو (16/0) بوده است. شاخص غنای گونه ای مارگالف برای باغ بادام کد بادام/جو در شهرستان سامان با مقدار 78/1 بیشتر از سایر مناطق بود. بیشترین مقدار شاخص سیمپسون در شهرستان سامان مربوط به تاکستان مو (35/6) و کمترین مربوط به مزرعه گندم کد گردو/گندم (97/1) بوده است. در این بررسی مقدار مواد آلی خاک نیز محاسبه شد که بیشترین میزان میانگین مواد آلی خاک مربوط به تاکستان مو در شهرستان سامان (%12/2) وکمترین مقدار آن مربوط به مزرعه گندم کد نارون/گندم (41/0) واقع در شهرستان شهرکرد می باشد. شواهد مبنی بر آن است که در مناطقی که میزان مواد آلی خاک بیشتر است، تعداد کنه های خاکزی میان استیگما نیز بیشتر است. در این بررسی معادله خط رگرسیون و ضریب تبیین میان میزان مواد آلی خاک و شاخص های تنوع زیستی کنه های میان استیگمای خاکزی محاسبه شد. میزان ضریب تبیین (898/0=2r) میان مقدار مواد آلی خاک و شاخص غنای گونه ای مارگالف بیشتر از سایر شاخص ها بود که بیان کننده همبستگی بالا میان این دو متغیر می باشد. مقادیر ضریب تبیین برای شاخص شانون- وینر (882/0=2r) و فراوانی کنه های میان استیگمای خاکزی (63/0=2r) محاسبه شد. بین میزان مواد آلی خاک و شاخص سیمپسون رابطه همبستگی ضعیفی مشاهده شد.

طی سال های 92-1391 فون کنه های للاپیده در اکثر نقاط استان و تنوع زیستی آن ها در جنوب استان گیلان بررسی شد. نمونه های خاک و خاک برگ از زمین های زراعی، باغی، جنگلی و زمین های بایر جمع آوری و به آزمایشگاه کنه شناسی منتقل شدند. کنه ها توسط قیف برلیز جداسازی شدند. کنه ها در محلول نسبیت شفاف و در محیط هویر از آن ها اسلاید میکروسکپی تهیه شد. در این بررسی در مجموع 41 گونه، متعلق به 12 جنس و 3 زیرخانواده جمع آوری و شناسایی شد. از بین گونه های شناسایی شده 2 گونه برای اولین بار از ایران و 6 گونه برای اولین بار از دنیا گزارش می شوند که به ترتیب با یک و دو ستاره نشان داده می شود