: در این مطالعه مقایسه ارزیابی کیفی تناسب اراضی برای محصولات زراعی گندم آبی، ذرت و آفتابگردان در ایستگاه تحقیقاتی کرکج و منطقه مرند به ترتیب با وسعت حدود50 هکتار و 800 هکتار انجام گردید.هدف اصلی از این مطالعه ارزیابی کیفی تناسب اراضی بر اساس مدل almagra از سیستم میکرولیز و روشهایی از سیستم fao و مقایسه آنها با یکدیگر و نهایتا مقایسه نتایج حاصله با عملکرد واقعی محصولات انتخابی و گزارش مناسب ترین روش برای ارزیابی می باشد. برای کسب اطلاعات کافی،در همه قسمت ها، پروفیل ها مطالعه و پس از نمونه برداری، اراضی با استفاده از اطلاعات زمین نما،خاک و اقلیم و نتایج حاصل از تجزیه های فیزیکی و شیمیایی، ارزیابی و رده بندی خاک ها نیز انجام گرفت. نتایج نشان داد که اقلیم مناطق برای تیپ های بهره وری گندم آبی و ذرت در هر دو روش محدودیت ساده و پارامتریک کاملا" مناسب(s1) ، برای تیپ بهره وری آفتابگردان تناسب متوسط (s2) می باشد. همچنین کلاس تناسب خاک و زمین نما برای گندم آبی در منطقه کرکج با هر دو روش almagra و محدودیت ساده در کلاس تناسب متوسط قرار می گیرند و عوامل محدود کننده بافت و ساختمان هستند، ولی بر اساس روش پارامتریک در کلاس تناسب بحرانی (s3) قرار می گیرد. اراضی منطقه مرند با هر دو روش (محدودیت ساده و almagra) برای کشت گندم آبی در کلاس تناسب مناسب (s1)و متوسط (s2) قرار می گیرند و عامل محدود کننده در آنها بافت می باشد، در صورتیکه در روش ریشه دوم و با در نظر گرفتن حداقل محدودیت ها و ریشه دوم فاکتورها کلاس تناسب متوسط(s2) بدست می آید . محدودیت های خاک و زمین نما برای تیپ بهره وری ذرت اسیدیته و بافت می باشد که کلاس تناسب را تا تناسب متوسط در هر دو روش پایین آورده است ودر روش ریشه دوم کلاس تناسب تا درجه بحرانی (s3) تنزل می آید. در مورد آفتابگردان عوامل محدود کننده خاک و زمین نما به ترتیب ذرات درش تر از شن، عمق خاک و ph بالا می باشد که باعث کاهش تناسب اراضی و نتایج مشابه کلاس های تناسب برای ذرت در همه مدل ها می شود. برای تجزیه و تحلیل، نتایج ارزیابی با عملکرد واقعی مقایسه شده ونتایج نشان داد که کلاس های حاصل از عملکرد واقعی با کلاس ها تناسب حاصل از روش ریشه دوم بهتر از سایر روشهاست. بنابراین ارزیابی اراضی به روش محدودیت ساده و almagraدر مناطق مورد مطالعه کاملا" منطبق بر واقعیت نیست و نیاز به اصلاحاتی دارد.