بین آن چه جامعه و ساکنین بافتهای فرسوده شهری از مراجع اصلی مداخله کننده انتظار دارند و آن چه مراجع اصلی مداخله کننده در حال حاضر انجام می دهند فاصله ای وجود دارد که به آن «شکاف انتظارات» می گویند. هدف از این پژوهش بررسی شکاف انتظارات بین ساکنین بافتهای فرسوده شهری و مراجع اصلی مداخله کننده در مورد عوامل موثر بر بهسازی و نوسازی بافتهای فرسوده شهری و ارائه راهکارهایی برای کاهش این شکاف بوده است. جامعه آماری این پژوهش، مراجع اصلی مداخله کننده (شرکت عمران و بهسازی شهری، شهرداری و میراث فرهنگی و گردشگری) و ساکنین بافتهای فرسوده شهری محلات (راسته کوچه و سرخاب) بوده که اطلاعات مورد نیاز از طریق ارسال پرسشنامه (لیکرت، 1939) جمع آوری گردیده است. جهت آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون کروسکال والیس (kruskal-wallis)، آزمون مقایسه میانگین چند جامعه (anova) و آزمون پس از تجربه توکی (tukey) استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داده اند که بین نگرش ساکنین بافتهای فرسوده محلات (راسته کوچه و سرخاب) و مراجع اصلی مداخله کننده در مورد عوامل موثر بر بهسازی و نوسازی بافتهای فرسوده شهری، شکاف معنی داری وجود دارد. با توجه به نتایج به دست آمده، بین نگرش سه مرجع شکاف معنی داری وجود ندارد و همچنین در بین نگرش ساکنین محلات راسته کوچه و سرخاب نیز شکاف معنی داری وجود ندارد..