نفوذ فقر به تمام سطح جامعه تهدیدی جدی است که برای مبارزه با آن مسئولین امر، عدالت اجتماعی و بازتوزیع عادلانه را در دستور کار خود قرار داده اند. گسترش محرومیت، مهاجرت، حاشیه نشینی، افزایش جرم و کج روی و ... همگی ناشی از فقر و نابرابری است و این موارد ادله ای محکم در باب ضرورت پرداختن به این مهم می باشد. نابرابری به عنوان معضلی است که در قرن حاضر بیشترین نگاه ها را معطوف خود ساخته است. گسترش روز افزون محرومیت ها و افزوده شدن به جامعه فقرا بی شک ریشه در نابرابری دارد. این پژوهش ضمن پرداختن به نابرابری توسعه در ابعاد محرومیت، آسیب پذیری و نیازهای اساسی به عنوان یک پدیده عینی در مناطق روستایی مرزی و مرکزی ایران با استفاده از متون علمی و کتب و اسناد مرتبط با حوزه های تحقیق با روشی توصیفی- تحلیلی می پردازد. دراین پژوهش پس از جمع آوری داده ها و اطلاعات مربوط به 224 دهستان که به عنوان نمونه و با روش تصادفی سیستماتیک از استان های سیستان و بلوچستان، کردستان، هرمزگان، خراسان شمالی، گلستان، تهران، قزوین، همدان، یزد و چهارمحال و بختیاری انتخاب شده اند، به تجزیه و تحلیل اطلاعات آن ها و مقایسه آن با هم در طی سه مقطع 65، 75 و 1385 و تعیین روند تغییرات با استفاده از نرم افزار excel و مدل های ضریب پراکندگی و ضریب جینی پرداخته شده است. یافته های پ‍ژوهش حاکی از آن است که ابعاد اجتماعی بیشترین نابرابری را در روستاهای مناطق مرزی و مرکزی به خود اختصاص داده است و افزایش دسترسی در مناطق مرکزی منجر به خلق فرصت های بیشتر در این مناطق گردیده است. نتایج پ‍‍‍ژوهش همچنین نشان می دهد که نابرابری در مناطق مرکزی در شاخص آسیب پذیری و بویژه دسترسی به نیازهای اساسی بیش از مناطق مرزی مشهود است و اوج این نابرابری در سال 1385 دیده می شود.

رسوبات سطحی بندر ماهشهر، شامل مصالح ریزدا نه بالایی (cl) و لایه ی ماسه ای میانی (sm) با ضخامت های حدود 5 متر و لایه های ریزدا نه پایینی (cl, cl-ml) با ضخامت حدود 10 متر می باشد. ارزیابی خصوصیات مهندسی این خاک ها بیانگر این است که به دلیل سست و اشباع بودن افق ماسه ای و میان لایه های سیلتی، پتانسیل روانگرایی منطقه ماهشهر بسیار بالا می باشد. همچنین خاک های رسی منطقه نرم و تراکم پذیر بوده و مقاومت کمی دارند. با توجه به قرار داشتن محل احداث میکروتونل در منطقه مسکونی و به دلیل سست، تراکم پذیر و اشباع بودن خاک منطقه، در اثر حفر میکروتونل به سازه های اطراف و خیابان ها خسارت وارد خواهد شد. لذا جهت پایدارسازی خاک منطقه، روشی متنا سب (بهسازی خاک به روش تزریق سیمان یا آهک) با شرایط احداث میکروتونل زنی ارائه شده است. در این پژوهش یک مطا لعه آزمایشگاهی به منظور ارزیابی عملکرد افزودن سیمان و آهک جهت بهبود پارامترهای مقاومتی خاک های ناپایدار بندر ماهشهر در شرایط اشباع انجام پذیرفت و اثرات این مواد افزودنی از طریق آزمایش های مقاومت فشاری، حدود آتربرگ و نفوذ مخروط کوچک مورد تحلیل قرار گرفت. جهت این بررسی درصدهای گوناگون آهک و سیمان و با زمان های گیرش متفاوت انتخاب شده است. نتایج آزمایشات نشان می دهد که خصوصیات مقاومتی خاک های منطقه در هنگام افزودن آهک یا سیمان، در اثر بهم خوردن ساختار اولیه کاهش می یابد. اما با گذشت زمان مقاومت نمونه های اصلاح شده با سیمان به سرعت افزایش می یابد به گونه ای که مقاومت نمونه های اصلاح شده با 6 درصد سیمان و با زمان گیرش بیشتر از 3 روز، نسبت به حالت دست نخورده افزایش یافته است. این در حالیست که مقاومت نمونه های اصلاح شده با آهک به تدریج افزایش می یابد به طوری که افزودن آهک به میزان 6 درصد و با زمان گیرش بیشتر از 28 روز، باعث افزایش مقاومت نمونه ها نسبت به حالت دست نخورده شده است. بر اساس تحقیق حاضر، تزریق نفوذی 5 تا 6 درصد وزنی آهک و یا 4 تا 6 درصد وزنی سیمان درخاک منطقه، می تواند مقاومت لازم جهت پایداری زمین را ایجاد نماید.