به منظور بررسی تأثیر تاریخ نشاءکاری و خشکی آخر فصل بر روی شش رقم برنج، آزمایشی در سال زراعی 87-86 در موسسـه تحقیقات برنج، معاونت مازندران- آمــل انجام گرفت. طرح مـورد استفاده فاکتوریل اسپیلت پلات در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، شامل فاکتوراصلی تاریخ نشاءکاری و خشکی هر کدام با دو سطح به ترتیب تاریخ نشاءکاری(20 اردیبهشت و 20 خرداد) و خشکی ( خشکی آخرفصل و عدم خشکی آخر فصل) و فاکتور فرعی ارقام مختلف برنج در 6 سطح ( ندا، هویزه، دمسیاه، هاشمی، طارم و فجر) اجرا گردید. در این تحقیق تغییرات ارتفاع بوته و تعداد پنجه در بوته برای کلیه تیمارها در طول دوره رشد مورد بررسی قرار گرفت. صفاتی مانند طول خوشه، تعداد دانه پر و پوک در خوشه، وزن هزاردانه، شاخص برداشت و عملکرد اقتصادی، راندمان تبدیل، طول دانه، نسبت طویل شدن دانه، درصد آمیلوز، gt و gc اندازه گیری شد. نتایج حاصل از تجزیه آماری داده نشان داد که تاریخ نشاءکاری بر ارتفاع بوته، وزن هزاردانه، تعداد دانه پر و پوک، شاخص برداشت، راندمان تبدیل و عملکرد در سطح احتمال 1% و بر درصد خرده برنج، طول دانه و درصد آمیلوز در سطح احتمال 5% معنی دار بود. بیشترین عملکرد مربوط به تاریخ نشاکاری 20 اردیبهشت بدست آمد. تأثیر خشکی آخر فصل بر تعداد دانه پوک، وزن هزاردانه و شاخص برداشت در سطح احتمال 5% و بر تعــداد دانه پر، درصد خرده برنج، طول دانه و عملکرد در سطـح احتمال 1% معنی دار بود. بیشترین عملکرد در تیمار خشکی دوم ( عدم خشکی آخر فصل ) بدست آمد. اثر ارقام بر تمامی صفات مورد مطالعه در سطح احتمال 1% معنی دار شد. بیشترین عملکرد با مقدار5963 کیلوگرم مربوط به رقم ندا بود. بنابراین نشاء رقم ندا در تاریخ 20 اردیبهشت با عدم خشکی آخر فصل توصیه می گردد.