رشد و توسعه اقتصادی از اهداف مهم کلان اقتصادی هر کشور است و برای رسیدن به رشد اقتصادی عوامل زیادی تأثیرگذار می باشند که از مهم ترین این عوامل می توان به صادرات و واردات کشورها و تغییرات حجم و قیمت های نسبی آنها اشاره کرد. کشورهای در حال توسعه و صادرکننده ی کالاهای اولیه، به شدت به صادرات این کالاها وابسته بوده و با افزایش مقدار و قیمت این کالاها، رابطه مبادله ی این کشورها نیز افزایش یافته و باعث افزایش قدرت خرید آنها خواهد شد. افزایش قدرت خرید نیز به نوبه خود، منجر به افزایش سرمایه گذاری شده و از این کانال رشد اقتصادی افزایش خواهد یافت. همچنین اختلالات رابطه مبادله از دیدگاه بسیاری از اقتصادانان به عنوان یک عامل اساسی بی ثباتی اقتصادی تلقی می شود. این موضوع به وی‍‍‍ژه در مورد کشورهای در حال توسعه مصداق دارد، زیرا قسمت عمده ی صادرات این کشورها را کالاهای اولیه تشکیل می دهد. قیمت این کالاها در بازارهای جهانی با نوسانات بیشتری مواجه است. بنابراین کشورهای مزبور با تغییرپذیری بالاتر رابطه مبادله مواجه می باشنـد. این مطالعه با استفاده از روش داده های ترکیبی، به بررسی نقش رابطه مبادله و نوسانات آن بر رشد اقتصادی کشورهای g7 و d8 به عنوان دو گروه از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، طی دوره ی زمانی 2008- 1980 می پردازد. نتایج نشان می دهند که رشد رابطه مبادله خالص و درآمدی، تأثیر مثبت و به لحاظ آماری معنادار بر رشد اقتصادی در این کشورها دارند، هر چند که تأثیرات رشد رابطه درآمدی از معناداری بیشتری برخوردار می باشد. نوسانات رابطه مبادله خالص در هر دو گروه از کشورها، تأثیر منفی و معنادار بر رشد اقتصادی دارد. اما این تأثیر در کشورهای گروه d8 از معناداری بیشتری برخوردار است.. همچنین نوسانات رابطه مبادله درآمدی در هر دو گروه از کشورها، تأثیر منفی اما غیر معنادار بر رشد اقتصادی دارد.