در بررسی های مربوط به فرسایش و حفاظت خاک، ویژگی های زمین شناسی و لیتولوژیکی حوضه ی آبخیز با توجه به تاثیرات آن ها در تولید رسوب، از اهمیت خاصی برخوردار است. برخی از واحد های سنگی نسبت به فرسایش و تولید رسوب مستعد هستند که، در همین راستا شناخت گسترش و پراکندگی واحد های سنگی می تواند ما را در بررسی فرسایش حوضه های آبخیز کمک کند. حوضه ی آبخیز رمان یکی از سرشاخه های سد جیرفت می-باشد که، سالانه حجم زیادی رسوب از طریق این حوضه وارد دریاچه ی سد می شود ولی به دلیل عدم وجود ایستگاه رسوب سنجی، آمار دقیقی از میزان رسوب این حوضه موجود نیست. بنابراین لازم است تا جهت تعیین رسوبدهی سازند های زمین شناسی این حوضه یک روش تجربی سازگار با محیط، مورد ارزیابی قرار گیرد. با توجه به روش سختی سنگ و روش فیض نیا و تفسیر نقشه های زمین شناسی و عکس های هوایی، قدیمی ترین سنگ ها متعلق به ائوسن و جوان ترین، سازند های کواترنری هستند که، هر چه از طرف سازندهای آذرین به طرف سازندهای کواترنری پیش می رویم از مقاومت سازندها کاسته می شود. درروش mpsiac حوضه ی رمان ، به پنج زیر حوضه تقسیم شده که، زیرحوضه ی شماره ی سه و پنج با فرسایش زیاد و بقیه ی حوضه ها با فرسایش متوسط مشخص شده اند، به عبارتی 3/53 درصد حوضه دارای فرسایش زیاد می باشد. میزان رسوبدهی متوسط سالانه در کل حوضه ی رمان 53/19 تن در هکتار در سال می باشد.