با نا کار آمدی واکسن های ایدز، راهکارهای جدیدی برای افزایش ایمونوژنیسیته واکسن ها توسط ادجوانت ها ارائه شد. در این پژوهش از پپتید hiv-1p24-nef بعنوان مدل واکسن استفاده شد. مطالعات گذشته نشان داده است واکسن کاندید قادر است سیستم ایمنی را تحریک نماید. امروزه بکارگیری آگونیست های tlrs در فرمولاسیون واکسن ها بسیار مورد توجه قرار گرفته است. این مولکول ها با اتصال به گیرنده های خود در سطح سلول های سیستم ایمنی بویژه سلول های عرضه کننده آنتی ژن، موجب فعال شدن این سلول ها و آغاز پاسخ های التهابی می شوند. در این مطالعه از مولکول flic (توالی هایی از مولکول فلاژلین سودوموناس آئروژینوزا) بعنوان آگونیست tlr5 استفاده شد. از طرف دیگر به منظور افزایش کارایی واکسن و انتقال موثر آن به سیستم ایمنی از نانو ذرات plga بعنوان سیستم انتقال دهنده استفاده گردید. در مرحله اول پپتید p24-nef و flic از طریق واکنش های شیمیایی کونژوگه شدند، سپس کونژوگه مذکور به نانو ذرات plga متصل شد. در مرحله بعد ایمن سازی موش های تجربی با استفاده از واکسن های کاندید بصورت نانو واکسن متصل به مولکول flic با دوزهای 5 و 20 میکروگرم و نانو واکسن با دوزهای 5 و 20 میکروگرم به همراه گروه های کنترل سه بار با فاصله 3 هفته و به صورت داخل درمی صورت گرفت. پاسخ های ایمنی سلولی و هومورال با بررسی پاسخ های تکثیری به روش رنگ سنجی brdu و سایتوتوکسیسیتی با روش cfse و سایتوکاین های il-4 و ifn- و آنتی بادیهای توتال و ایزوتیپ های اختصاصی igg1 و igg2a با روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان می دهد که استراتژی به کارگیری همزمان نانو واکسن در کنار آگونیست tlr5 قادر است اولا با دوز کمتر واکسن سیستم ایمنی را به طور موثری فعال نماید به گونه ای که در برخی پارامترهای ایمونولوژیک دوز 5 میکروگرم نانو واکسن متصل به مولکول flic نه تنها از نانو واکسن تنهای با دوز مشابه بلکه از همان واکسن با دوز 20میکروگرم نیز پاسخ های ایمنی بالاتری را القاء نموده است. با این حال اثر این استراتژی بر پارامترهای مختلف سیستم ایمنی اثرات متفاوتی می باشد و به نظر می رسد بر روی پاسخ های ایمنی سلولی اثر بیشتری داشته است و بر روی پاسخ های ایمنی هومورال اثار ایمونولوژیک کمتری داشته است. احتمال می رود که این استراتژی با هدف گیری و رسانش موثر واکسن به سلول های سیستم ایمنی پاسخ های ایمنی را بهبود می بخشد.