آبشستگی در سازه های هیدرولیکی از جمله مسائلی است که توجه محققین را به خود جلب کرده است. آبشستگی موضعی در نزدیکی دریچه باعث نشست پی و در نهایت تخریب سازه می گردد. جت آب خروجی از زیر دریچه در اثر برخورد مستقیم با بستر رسوبی سبب فرسایش آن می گردد .روش های مختلفی برای کاهش آبشستگی پیشنهاد شده است. از جمله این روش ها می توان به قرار دادن کف بند بعد از دریچه اشاره کرد. از آنجا که در اثر برخورد جت مستغرق با کف بند، مقدار زیادی از انرژی آن کاسته می شود، در نتیجه از گرداب های شدید و آبشستگی به مقدار قابل توجه ای کاسته می شود. در این تحقیق آبشستگی موضعی و انتقال رسوب در اثر جت افقی که از زیر دریچه بر روی کف بند صلب جاری می شود مورد بررسی قرار گرفت. جریان جت به صورت دو بعدی و بستر غیر چسبنده در نظر گرفته شد. تأثیر طول کف بند، باز شدگی دریچه، دبی جریان و عمق پایاب بر روی آبشستگی پایین دست کف بند در آزمایش های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد به ازای ارتفاع ثابت باز شدگی دریچه، با افزایش عمق پایاب و دبی جریان، حداکثر عمق آبشستگی بیشتر می شود. همچنین به ازای یک مقدار ثابت از باز شدگی دریچه، هر چه طول کف بند بیشتر باشد، ارتفاع دون بیشتر است. به ازای یک طول کف بند ثابت، هر چه ارتفاع باز شدگی دریچه بیشتر شود، فاصله قله دون تا کف بند بیشتر می شود.