در دین زرتشتی توجّه خاصی به امر ستایش و نیایش امشاسپندان و ایزدان شده است و ستایشگران در مراسم مختلف به مدد این نیایش ها و ادعیه از ایزدان خواسته های خویش را طلب می نمودند. ستایش سی روزه یک نمونه از این نیایش ها است. این متن به زبان پهلوی است و مشتمل بر سی بخش می باشد. موضوع آن ستایش امشاسپندان و ایزدانی است که نام هریک از آنان بر روی یکی از سی روز ماه زرتشتی نهاده شده است. این سی روز از اورمزد آغاز شده و به انغران ختم می شوند. تاکنون محققان این نیایش را ترجمه ای از یک نیایش گمشده به زبان اوستایی متأخر می دانستند و لذا آن را جزئی از خرده اوستا تلقی می کردند. امّا برخی محققین چون محامدی این متن را متنی مستقل به زبان پهلوی شمرده اند و عاری بودن آن از توضیحات و تفاسیر مرسوم در اغلب متون زند را تأییدی بر تألیفی بودن آن دانسته اند. به لحاظ محتوایی، هر یک از بخش های این نیایش را می توان به سه بخش تقسیم نمود: 1) ستایش اورمزد و امشاسپندان 2) سپاسداری از اورمزد به خاطر آفریدن ایزد مورد نظر و برشماری صفات و برکات ایزد 3) ستایش مجدد اورمزد. متن ستایش سی روزه تاکنون کمتر مورد توجّه بوده و ترجمه کامل و صحیحی از آن به ویژه به زبان فارسی در دست نیست. لذا ارائه ترجمه ای دقیق از آن امری ضروری می نماید. رساله پیش رو علاوه بر مقدّمه، شامل شش فصل به شرح زیر می باشد: 1) متن پهلوی 2) حرف نویسی 3) آوانویسی 4) ترجمه 5) یادداشت 6) واژه نامه. در پایان رساله منابع مورد استفاده نگارنده قید گردیده است.