در اواخر قرن نوزدهم، کلمه ی آیه به اشعار طولانی اطلاق می شد. منظور از این نوع، نوشته ای منظوم است که در نگاه اول بیشتر به نوشته ای منثور می ماند. با الهام از تورات، انجیل و قرآن، شعرای آن دوره به منظور بیان آزادانه ی مفاهیم عرفانی و احساسات درونی خویش، اشعار خود را بدون وزن و قافیه می سروده اند. در قرن بیستم نیز دو شاعر مذهبی فرانسوی به نامهای پل کلودل و شارل پگی، برای بیان احوالات درونی و اندیشه های عرفانی خویش از همین نوع بهره برده اند. به جرأت می توان گفت در فرانسه برای اولین بار پل کلودل برای بیان احوالات درونی خود و اشعار عرفانی، از این نوع نوشتار آیه گونه استفاده کرده است. شارل پگی نیز در آثار منظوم خود از نوشتار آیه گونه استفاده کرده است و با الهام از کتب آسمانی عمیق ترین مفاهیم عرفانی را بیان نموده است. با مطالعه ی برخی از آثار این دو شاعر توانمند، می توان شاهد شباهت ها و به ندرت تفاوتهایی هم از نقطه نظر صورت ظاهر وهم از نظر مفهومی با با کتب آسمانی شد. در این پایان نامه که از سه بخش تشکیل شده است، نقش نوشتار آیه گونه در ادبیات فرانسه مورد بررسی قرار می گیرد. در بخش اول هدف بیان تاریخچه ی استفاده از این نوع و معانی مختلف آن و شناساندن آن به خواننده می باشد. در بخش دوم جایگاه این نوع نوشتار در آثار پل کلودل بررسی شد و بالاخره در بخش سوم این نوع نوشتار و نقش آن در اشعار شارل پگی مورد تحقیق قرار گرفت. به نظر میرسد. با نگارش این پایان نامه، میتوان بر نقش مهم مفاهیم و نیز قالب های مورد استفاده در مفاهیم مذهبی تاکید و بر تلفیق ادبیات و مذهب و نقش موثر مذهب در موفقیت آثار ادبی اشاره کرد.