سلول های بنیادی جنینی موش عموماً از توده سلولی داخلی جنین هایی که در مرحله بلاستوسیت و قبل از لانه گزینی به سر می برند، به دست می آیند. این سلول ها توان آن را دارند که به انواع مختلف سلول ها از جمله سلول های قلبی تمایز یابند. با توجه به اینکه از دست رفتن کاردیومیوسیت ها بر اثر حمله قلبی منجر به نقائص غیرقابل بازگشت در عملکرد قلب می گردد، پیوند سلول بنیادین بعد از سکته قلبی جهت بازیابی عملکرد قلب مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه، ابتدا، سلول های بنیادی جنینی از بلاستوسیت فریز شده موش-های نژاد c57bl6، توسط محیط کشت اختصاصی 3i که حاوی سه فاکتور ممانعت کننده از تمایز و حفظ خاصیت پرتوانی سلول های بنیادی می باشد، جدا شدند و سپس جهت اثبات وجود مارکرهای مخصوص سلول-های بنیادی مورد ارزیابی ایمونوسیتوشیمی قرار گرفتند. در مرحله بعد پس از کشت و تکثیر این سلول ها، اثر دو فاکتور آنژیوتانسینii و لوزارتان بر تمایز سلول های بنیادی جنینی موشی به سلول های قلبی مورد بررسی قرار گرفت. پس از تشکیل اجسام شبه جنینی و تیمار سلول ها با آنژیوتانسینii و لوزارتان به مدت 6 روز، اجسام شبه جنینی به پلیت های سلولی منتقل شده و در طول یک دوره 21 روزه، سلول ها توسط میکروسکوپ معکوس از نظر تغییرات مورفولوژیکی و تعداد اجسام شبه جنینی ضربان دار مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین، از روش رنگ آمیزی ایمونوسیتوشیمی برای اثبات بیان پروتئین های خاص سلول قلبی، توسط سلول های مورد مطالعه، استفاده گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که آنژیوتانسینii می تواند تمایز سلول های بنیادین جنینی موشی به کاردیومیوسیت ها را افزایش دهد.