در طبیعت خاکهای ریز دانه خاصی وجود دارند که در صورت قرار گرفتن در معرض آب به سهولت شسته شده و فرسایش می یابند، این خاکها که عموما رسی هستند و میزان سدیم آنها بالا است ، خاکهای واگرا نامیده می شوند. بررسی های به عمل آمده در استان خوزستان بیانگر آن است که این نوع خاک در تعدادی از پروژه های مهندسی اجرا شده باعث به وجود آوردن مشکلاتی از قبیل تخریب سازه های هیدرولیکی شده است . در این تحقیق شرایط زمین شناسی، ژئومورفولوژی و اقلیمی مناطق مختلف و نحوه رسوبگذاری سازنده های موثر در شوری خاکها، در محدوده استان مطالعه شده است . سپس با استفاده از اطلاعات موجود و بازدیدهای صحرایی و نمونه برداری، آزمایشهای مختلف شناسایی خاکهای واگرا (آزمایش شیمیایی بر روی عصاره اشباع، هیدرومتری دوگانه و پین هول) بر روی نمونه های تهیه شده از مناطق مختلف استان خوزستان، انجام گردیده است . با تلفیق اطلاعات حاصل از گزارشهای موجود و آزمایشهای به عمل آمده و مقایسه و ارزیابی روشهای مختلف شناسایی خاکهای واگرا، خاکهای استان خوزستان از نظر پتانسیل واگرایی به سه بخش شرح زیر تقسیم شده اند: 1 - مناطقی که احتمال وجود خاک واگرا در آنها بسیار زیاد است . 2 - مناطقی که فاقد خاک واگرا هستند. 3 - مناطق حد واسط.