اعتیاد از دیر زمانی به عناون یکی از دغدغه های مهم دولت مردان بئده است.همچنین همایندی اختلالات روانی با اعتیاد نیز چیز کاملا شناخته شده ای است پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی طرحواره درمانی براعتیاد می پردازد.نتایج پژوهش حاکی از اثر بخشی مناسب و کاربندب طرحواره درمانی می باشد.

اعتیاد به مواد مخدر یکی از مشکلات بهداشتی ، درمانی و اجتماعی قرن حاضر می باشد. اعتیاد نه تنها منجر به آسیب های شدید و عمیق جسمی و روانی در فرد می شود بلکه آسیب های اجتماعی نظیر طلاق ، بزهکاری و فحشا و بی کاری را نیز در بر می گیرد. بر این اساس و توجه به مطالب فوق و ضرورت وجود درمانهایی کارامد در این حوزه و با توجه به همایندی زیاد اختلال شخصیت مرزی با اعتیاد و تاثیر و تاثر آنها بر یکدیگر، پژوهش حاضر به بررسی اثر بخشی طرحواره درمانی بر افراد مرزی وابسته به مواد پرداخته است. پژوهش از نوع پژوهشهای نیمه تجربی است. جامعه ی آماری مورد بررسی شامل همه افرادی است که درمرکز ترک اعتیاد سهند پیرانشهر(100 نفر) عضویت دارند.روش انتخاب نمونه ی مورد بررسی به صورت در دسترس می باشد که تعداد 10 نفر از آنها با استفاده از مصاحبه بالینی و آزمون میلون آنهایی که ملاکهای اختلال شخصیت مرزی را داشتند انتخاب شدند و به صورت انفرادی تحت تاثیر متغیر مستقل قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از روش های زیر استفاده شده است.1-روش محاسبه درصد تغییر 2-روش براورد تغییر معنادار بالینی 3-روش اندازه ی اثر نتایج به دست آمده حاکی از اثر گذاری محرز شیوه ی مذکور در باره متغییرهای مورد بررسی می باشد. این نتیجه با نتایج پژوهش های قبلی انجام شده درباره ی طرحواره درمانی بر روی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی سوء مصرف کننده انجام شده مطابقت دارد.