چکیده: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی درمان رفتاری- شناختی بر روی شناخت واره های ناکارآمد در افراد با نشانه های وسواس فکری- عملی بر مبنای متغیر جنسیت (زن و مرد) می باشد. روش پژهش: طرح پژوهش حاضر با توجه به موضوع و اهداف مورد نظر از نوع طرح آزمایشی درون آزمودنی با اندازه گیری های مکرر اجرا شده است. اثربخشی مداخله در مراحل پیش آزمون و پس آزمون و مرحله پیگیری یک ماهه مورد ارزیابی قرار گرفت. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر، روش نمونه گیری در دسترس بود. در این پژوهش از مصاحبه نیمه ساختار یافته تشخیصی، مصاحبه بالینی ساختار یافته برای تشخیص اختلالات محور i (scid-i) ، سیاهه وسواسی- اجباری مادزلی (moci) و پرسشنامه باورهای وسواسی 44 سوالی (44-obq) استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان می دهد درمان شناختی – رفتاری در کاهش شناخت واره های ناکارآمد در افراد با نشان های وسواسی – اجباری به طور نسبی موثر بوده است. نتایج به دست آمده نشان داد نمرات پس آزمون در تمامی متغیر ها کاهش یافته است. در واقع این کاهش نمرات شناخت واره های ناکارآمد، بیانگر موثر بودن مداخله می باشد. به عبارت دیگر، روش به کار گرفته در پژوهش حاضر اثر گذاری خود را ایفا نموده است. بحث و نتیجه گیری: نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان می دهد که شناخت واره های ناکارآمد در افراد با نشانه های وسواسی – اجباری در درمان شناختی - رفتاری در مولفه های مسئوولیت پذیری و کمال گرایی و اهمیت و کنترل افکار به طور معناداری کاهش یافته است. واژگان کلیدی: شناخت واره های ناکارآمد، وسواس فکری – عملی، پرسشنامه باورهای وسواسی