چکیده جمعیت جهان در حال پیر شدن است و ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. درکشور ما همواره سالمندان ازجایگاه خاصی بر مبنای احترام واقتدار درجامعه برخوردار بوده اند. اما تغییرات دنیای امروز و جدا شدن افراد کهنسال از مرکز و هسته ی زندگی سبب فروپاشی این جایگاه وشکل گیری ذهنیت منفی نسبت به سالمندان شده است؛ سپردن سالمندان به سراهای سالمندان، انزوای آنها و انسداد پیوند بین نسل ها نتیجه ی این تحولات می باشد. با این حال، همچنان در فرهنگ ما سالمند انسان شریف و ارزنده ای است که تجارب و اندوخته های او نیروی بالقوه ای برای ساختن جامعه ای برتر و فرهنگ عالی تر به شمار می رود. اگر چه عوامل تاثیر گذارمتعددی بر بهبود و ارتقاء جایگاه سالمندان نقش دارند، رساله ی پیش رو قصد دارد به بهانه طراحی مجموعه ی مسکونی در شهر یزد، از حوزه معماری و با محوریت قرار دادن مفهوم پیری موفق به این مساله بپردازد . در این راستا شناخت عوامل موثر بر رضایتمندی محیطی سالمندان اصلی ترین محور مطالعاتی رساله را شکل داده که نتایج آن به عنوان مبنای نظری و عملی طراحی مجموعه مسکونی مورد نظر مورد استفاده قرار می گیرد. ایده ی کلی طراحی این پروژه، در دو بخش طراحی دانه و طراحی مجموعه، ایجاد محیطی است که امکان فعالیت را از سالمندان سلب نکند و حضور آنها را در کنار خانواده و در بطن جامعه تداوم بخشد، که به دنبال دستیابی به این هدف مفهومی شکل گرفته است که تحت عنوان حضور پایدار آن را معرفی می کنیم. با تحقق این مفهوم نه تنها سطح سلامت و کیفیت زندگی سالمندان ارتقاء می یابد و گامی به جلو درجهت رسیدن به پیری موفق برداشته می شود، بلکه امید است که چرخه ی فرهنگی جامعه حفظ و شکاف و گسل عاطفی موجود بین نسل ها ترمیم شود. کلمات کلیدی: سالمند، پیری موفق، مجموعه مسکونی، حضور پایدار، جولانگاه