نهاد بازار منابع را به کالاها و خدمات مختلف به شکل بهینه اختصاص می دهد به نحوی که با تخصیص مجدد نمی توان رفاه یک مصرف کننده یا تولیدکننده را افزایش داد بدون آنکه از آن دیگری کاست. در مطالعه حاضر به بررسی تشکیل بازار آب بین کشاورزان در حوزه آبخیز زاینده رود در منطقه اصفهان پرداخته شد. لازم به ذکر است یکی از عمده ترین منابع آبی کشاورزی در این منطقه این حوضه می باشد. پس از تکمیل 100 پرسشنامه از کشاورزان منطقه مورد مطالعه، مزارع بر اساس سطح زیر کشت به سه گروه تقسیم و تحت سه سناریوی متفاوت برای مقادیر ریسک در مقدار آب در دسترس و راندمان آب، با استفاده از مدل برنامه ریزی چند مشخصه به بررسی پیامدهای تشکیل بازار آب بر سطح رفاه زارعین در منطقه مورد مطالعه پرداخته شد. با تشکیل بازار آب در حالتی که قیمت آب آبیاری برونزا فرض شد تابع مطلوبیت چند مشخصه ای مربوط به هر یک از مزارع نماینده تعیین شد. در مرحله بعد با فرض درون زا بودن قیمت آب آبیاری و تعیین وزن برای هر یک از مزارع نماینده و تعمیم آن به کل مزارع در هر گروه به شبیه سازی بازار آب آبیاری تحت نه سناریوی متفاوت برای مقادیر ریسک در مقدار آب در دسترس و راندمان آب آبیاری پرداخته شد و مجدداً پیامد تشکیل بازار آب بررسی و با حالت قبل از تشکیل بازار آب مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که در هر سه گروه سطح رفاه کشاورزان با وجود تشکیل بازار آب در هر دو حالت برونزا و درون زا بودن قیمت آب آبیاری افزایش داشته و نهایتاً در منطقه مورد نظر با تشکیل بازار آب رفاه کل کشاورزان افزایش می-یابد. در انتها پیشنهاداتی در زمینه توسعه بازار آب کشاورزی ارائه شد.