نوآوری به مفهوم توانمندی ایجاد تغییرات در محصولات, خدمات, فرآیند ها وروش های موجود، به عنوان یک الزام وضرورت، باید در فرآیند های سازمانی، برنامه ریزی، تجزیه و تحلیل، تولید وارائه کالاها و خدمات... در همه سطوح مورد توجه قرار گیرد تا بقاء و ادامه حیات این سازمان ها، در جوامع دانش محور تضمین گردد. افزایش خلاقیت و ظرفیت نوآوری در سازمان ها می تواند به ارتقای کمیت و کیفیت خدمات، کاهش هزینه ها، جلوگیری از اتلاف منابع، ایجاد محصولات و خدمات جدیدو مزیت رقابتی و در نتیجه افزایش کارآیی و بهره وری و ایجاد انگیزش و رضایت شغلی در کارکنان منجر گردد. یکی از سیاستهای اقتصادی موثر بررشد و توسعه نوآوری، تقویت بنگاههای کوچک و متوسط (smes) می باشد چرا که این بنگاهها به دلیل حضور در فضای رقابتی تر نسبت به بنگاههای بزرگتر انگیزه بیشتری برای ایجاد نوآوری دارند. بر همین اساس شناسایی عوامل تعیین کننده فعالیتهای نوآورانه این بنگاهها می تواند در سیاستگذاریهای اقتصادی جهت افزایش ظرفیت نوآوری کشور بخصوص در بخش صنعت مفید واقع شود. با توجه به اهمیت نوآوری در پیشبرد اهداف اقتصادی بنگاهها و جوامع و همچنین با در نظر گرفتن نقش پارکهای علم و فناوری در افزایش انگیزه بنگاهها برای نوآوری و انسجام بخشیدن به فعالیتهای نوآورانه بنگاهها، هدف این مطالعه بررسی نقش عوامل سازمانی موثر در افزایش ظرفیت نوآوری بنگاههای کوچک و متوسط در نمونه ای شامل سازمانهای کارآفرین و دانش محور مستقر در پارکهای علم و فن آوری کشور می باشد. در پژوهش حاضر، فصل اول به کلیات موضوع پرداخته می شود و فصل دوم به پیشینه نظری و پژوهشی مرتبط با موضوع تحقیق اختصاص دارد. فصل سوم، روش شناسی تحقیق بیان می گردد. فصل چهارم شامل تجزیه و تحلیل های آماری داده های جمع آوری شده و در نهایت، فصل پنحم، در برگیرنده نتیجه گیری، ارائه یافته ها و بحث در یافته ها می باشد. امیدواریم پژوهش انجام گرفته توانسته باشد گامی در جهت ارتقاء ظرفیت نوآوری سازمان ها و توجه به عوامل تاثیر گذار بر ظرفیت نوآوری در میان شرکت ها و مدیران ایرانی برداشته باشد.