سلول های کشنده طبیعی رحمی در محل تشکیل جفت گیرنده های شبه ایمونوگلبولینی سلول کشنده (kir) را بیان می کنند که می توانند به مولکول های hla-c موجود بر سطح سلول های ترفوبلاست متصل شوند. هر دو این سیستم های ژنی، به شدت پلی مورفیک هستند و میانکنش بین این مولکول ها منجر به آزاد شدن سیتوکین ها و کموکین های گوناگونی می شود که این مولکول ها ارتباط جفتی بین مادر و جنینش را تنظیم می کنند. بنابراین تصور می شود میانکنش هر کدام از ترکیبات ژنوتیپی kir مادری،hla-c جنینی می تواند تأثیری متفاوت برموفقیت بارداری داشته باشد. 100 زن مبتلا به سقط مکرر که حداقل سه سقط متوالی داشته و هیچ علتی برای مشکل آنها یافت نشده بود به همراه شوهرانشان (92 مرد)، بیماران را تشکیل داده و 100 زن بارور عادی نیز به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. dna از همگی نمونه های خون، استخراج شده و مطالعه ژنوتیپی نمونه ها با روش pcr-ssp برای گروه های hla-c و ژن های kir2dl1, kir2dl2, kir2dl3, kir2ds1, kir2ds2)) kir انجام گرفت. بررسی های آماری نشان داد که فراوانی گروه hla-c2 در زوج های بیمار نسبت به زنان بارور افزایش یافته است (هر چند این افزایش تنها در زنان مبتلا از لحاظ آماری معنی دار است). فراوانی kir های فعال کننده (به ویژه فراوانی kir2ds1 متصل شونده به hla-c2) کاهش یافته است و یا به عبارت دیگر فراوانی ژنوتیپ kir aa در زنان مبتلا نسبت به شاهدها افزایش یافته است. البته هر چند این ها از لحاظ آماری معنی دار نیستد، اما از با توجه به اینکه این اختلافات به سطح معنی داری نزدیک بوده و فراوانی این ژن ها در شوهران زنان مبتلا مشابه شاهدها می باشد این افزایش جالب توجه به نظر می رسد. یافته های ما این عقیده را تأیید می کند که میانکنش بین kir سلول های کشنده طبیعی مادری و hla-c والدینی بیان شده توسط سلول های ترفوبلاست، بر تشکیل موفقیت آمیز جفت موثر می باشد. تصور می شود که با بررسی نمونه های بیشتر و غربالگری نژادی دقیق تر امکان دستیابی به نتایج قطعی با ارزش فراهم خواهد شد.