توصیف خصوصیات هندسی و فیزیکی زیرسطحی یک چالش معاصر در بسیاری از زمینه ها از جمله باستان شناسی، زمین شناسی، مسائل مهندسی و زیست محیطی است. ترکیب روش های ژئوفیزیکی با فراهم آوردن اطلاعات مفید در اعماق مختلف از ابهام موجود در تفاسیر که به دلیل عدم دسترسی مستقیم به بی هنجاری ها و عواملی همچون وجود نویزها و محدودیت های ذاتی خاص هر روش ظاهر می شوند، می کاهد. در این پایان نامه سه روش مغناطیس سنجی، gpr و توموگرافی مقاومت ویژه الکتریکی جهت تعیین قدرت تفکیک و مقایسه نتایج هر یک از این روش ها در تعیین بی هنجاری های نزدیک سطح با کاربرد در سایت مطالعاتی اول در محوطه دانشگاه یزد که دو لوله آب رسانی با قطر 25 سانتی متر مدفون در عمق 3متری و همچنین سنگ کف آهکی نزدیک به سطح هدف برداشت بوده است مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین توموگرافی مقاومت ویژه در سایت مطالعاتی دوم که دهانه تونل شماره 3 معدن دره زنجیر با ابعاد 5/2×5/2 متر و عمق 7 متر بوده است، ارزیابی شد. نتایج نشان می دهند حساسیت و عمق مورد بررسی توسط روش مغناطیس سنجی برای تعیین بی هنجاری مناسب نبوده است. وجود لوله های فلزی در سطح زمین بی هنجاری جانبی با شدت زیاد را تا فاصله 25 متری از آن ها نشان می دهد. قدرت تفکیک مکانی دو روش توموگرافی مقاومت ویژه و gpr در تعیین هر دو بی هنجاری قابل قبول بوده و این دو روش به عنوان دو روش مکمل مناسب در تفسیر شرایط سایت ارزیابی شده اند. به دلیل پایین بودن فرکانس آنتن gpr بی هنجاری مربوط به لوله ها در روی رادارگرام بدون استفاده از اطلاعات جانبی قابل تفسیر نمی باشد. نتایج مدلسازی پیشرو برای مقاومت ویژه الکتریکی با آرایه دایپل-دایپل با فواصل الکترودی مختلف نشان داده است علاوه بر فاصله الکترودی، شرایط زمین شناسی سایت نیز در موفقیت این روش موثر می باشد.