با افزایش جمعت و توسعه شهرنشینی، گسترش ساختمان های بلند روز به روز در حال افزایش است. در این راستا انواع مختلفی از سیستم های سازه ای توسط محققان ارائه شده است. یکی از سیستم هایی که در دهه های اخیر مورد توجه قرار گرفته است سیستم لوله ای است، که انعطاف پذیری سازه و کاهش قابل توجه تغییر مکان جانبی از مزایای این نوع سیستم سازه ای است. مهمترین مسئله ای که در این ساختما ن ها اهمیت دارد پایداری ساختمان در مقابل تحریکات ناشی از باد و زلزله و از همه مهم تر آسایش و آرامش ساکنان هنگام نوسان سازه است، لذا باید پایداری این نوع ساختمان ها از ضریب اطمینان کافی برخوردار باشد. از طرفی چشم پوشی از اثر اندرکنش خاک و سازه و در نظر گرفتن اتصال ستون ها به زمین به صورت صلب این نگرانی را به همراه دارد که پاسخ سازه دارای اختلاف عمده ای با پاسخ واقعی آن باشد. در این پژوهش روش های پیشرفته تحلیل قابلیت اعتماد، شامل روش های formوsormبر روی سه مدل سازه ای شامل ساختمان های 30 ، 55 و 70 طبقه با سیستم لوله ای به عنوان نماینده ساختمان های بلند مرتبه یک بار بدون در نظر گرفتن اندرکنش خاک و سازه و نیز با در نظر گرفتن اندرکنش خاک و سازه مورد مطالعه قرار گرفته و پس از تحلیل احتمال خرابی و شاخص قابلیت اعتماد سازه ها بدست آمدند. نتایج تحلیل های قابلیت اعتماد برای شرایط تکیه گاهی گیردار و همچنین با در نظر گرفتن اندرکش خاک و سازه با هم مقایسه شدند.این مقایسه منجر به این نتیجه شد که اندرکنش خاک با سازه موجب افزایش احتمال خرابی در مقایسه با حالت گیردار می شود.