طرحهای عمرانی به صورتی بارز از تحولات تکنولوژیکی و روش های جدید انجام کار تأثیر می پذیرند. استفاده از روشها و ساختارهای نوین مدیریت امری اجتناب ناپذیر است . مدیران پروژه ها بایستی با بهره گیری از آخرین دستاوردهای علمی در این زمینه، از ورطه روشهای ناکارآمد سنتی رهایی یافته تا بتوانند بوسیله متدهای جدید، پروژه های اجرایی خود را در محدوده زمان و بودجه مشخص با کیفیت مطلوب به اتمام برسانند. در کشور ما نیز بدلیل روند رو به رشد سرمایه گذاری در طرحهای بزرگ عمرانی ضرورت بکارگیری و بهبود روشها و ساختارهای نوین مدیریت پروژه به منظور دستیابی به اهداف برنامه های توسعه اقتصادی – اجتماعی کاملاً محسوس می باشد. یکـی از روشهـای نـویـن مـدیریت و اجرای پروژه ها روش طراحی، تدارک و اجرا ( epc ) است .در این روش علیرغم ایجاد برخی محدودیتها برای کارفرما، با قرار دادن کلیه فعالیتهای پروژه اعم از طراحی ، خرید تجهیزات ، عملیات ساخت و نصب و راه اندازی به عهده پیمانکار، کارفرما از قید مسئولیتهای سنگین مدیریت و اجرای این پروژه ها که اکثراً بعلت تخصصی بودن کار و پیچیدگی تکنولوژیکی از عهده او خارج است، آزاد گشته و قسمت اعظم ریسکهای پروژه را به پیمانکار منتقل می نماید. بعلاوه با ایجاد هماهنگی و یکپارچگی بین کلیه مراحل پروژه، امکان شروع کارهای اجرایی قبل از اتمام کامل کارهای طراحی را فراهم آورده و در نتیجه کاهش زمان اجرای پروژه به حداقل را امکان پذیر می سازد. در این تحقیق، پس از بررسی انواع قراردادهای متداول در پروژه های عمرانی ، برای دستیابی به روش طراحی، تدارک و اجرا منطبق با شرایط و مقررات ایران با دست اندرکاران 3 طرح عمرانی کشور گفت و گو و نظرات آنها بررسی و ارزیابی شده و با استفاده از آن نظرات و مشکلات مطرح شده و مطالعات صورت گرفته در زمینه روشهای متداول طراحی، تدارک و اجرا در کشور،در نهایت این نظرات تحلیل، جمع بندی و ارائه گردیده است.