تئاتر دفاع مقدس به رغم گذشت سه دهه از پیدایش آن پس از جنگ تحمیلی در ایران، با فراز و نشیب های بسیاری روبرو بوده است؛ تا جایی که نتوانسته است به پویایی در خور ستایشی دست یابد. مدیریت، سیاستگذاری، برنامه و بودجه از عناصر اساسی برای ارتقاء و رشد هر نوع تئاتر، از جمله تئاتر دفاع مقدس به شمار می آید. این پژوهش تلاشی است در جهت ارائه تصویری روشن از برنامه و مدیریت در تئاتر دفاع مقدس، تا از طریق آسیب شناسی و بررسی ابعاد مختلف آن، به راهکارهای تازه ای در بهبود روند تولید اینگونه نمایش دست یابد. در فصل اول به مدیریت، ویژگی های مدیران، مدیریت هنری و در نهایت وضعیت مدیریت در جهان و کشورهای جهان سوم پرداخته می شود. فصل دوم به اقتصاد و بودجه، نقش اقتصاد در هنر و تئاتر ایران و در آخر به بررسی پدیده خصوصی سازی در ایران اختصاص دارد. در فصل سوم تعاریف جنگ و ماهیت آن و تئاتر مقاومت مورد بررسی قرار می گیرد. فصل چهارم به عملکرد تئاتر دفاع مقدس در بنیاد حفظ آثار و انجمن تئاتر انقلاب می پردازد. مواد تحقیق این رساله به صورت کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شده است. روش انجام تخقیق از نظر زمان، پژوهش تاریخی؛ از نظر هدف، پژوهش ارزیابی و از نظر گردآوری اطلاعات، بر مبنای مطالعه و پرسشنامه است. در نتیجه گیری این پژوهش، ضمن بررسی آسیب های تئاتر دفاع مقدس در کشور، چنین ارزیابی می شود که این گونه تئاتری با تغییر مدیریت، دچار تغییرات اساسی در کارکرد خود بوده است و این شیوه های مختلف مدیریتی، گاهی در موازات یکدیگر گام برمی داشته و گاهی در تقابل هم بوده است. مدیریت تئاتر دفاع مقدس، در تدوین برنامه ها فعال بوده اما این برنامه ها گاهی با شیوه های اتخاذ شده مدیریتی همخوانی نداشته و باعث تداخل برنامه ها و مختل شدن نظام مدیریتی گشته است.