درحالی که همواره کشاورزی اساس فعالیت های اقتصادی دهستان میان آب شمالی را شکل داده، امروزه این فعالیت در منطقه با مشکلاتی مانند عدم بازاریابی مناسب، کاهش قیمت محصولات کشاورزی، پایین بودن درآمد بخش کشاورزی و مانند آن رو به رو است. این بخش از صنعت همچنین نمی تواند به تنهایی پاسخگوی نیازهای اساسی جمعیت رو به رشد منطقه و ایجاد اشتغال برای این افراد باشد. ایجاد صنایع تبدیلی و تکمیلی همچنین زمینه مناسب جهت توسعه بخش کشاورزی را فراهم آورده و به افزایش تولیدات، بهره وری، ایجاد فرصت های شغلی، تامین نیازهای اساسی، پیوند با دیگر بخش های اقتصادی و کاهش نابرابری های منطقه ای منجر خواهد شد. لذا این گونه صنایع می تواند پیش نیاز استراتژی صنعتی شدن و تامین کننده امنیت غذایی در کشور باشد. در پژوهش حاضر امکان سنجی استقرار صنعت در دهستان میان آب شمالی بررسی شده است و به دنبال تبیین نقش صنایع تبدیلی و تکمیلی موجود در افزایش تولیدات کشاورزی و توسعه روستایی و قراردادن منطقی واحدهای صنعت تبدیلی و تکمیلی و نقش آنها در پایداری روستاها می باشد. رویکرد تحقیق، رویکردی سیستمی است که از مکتب نوسازی جهت نشان دادن نقش صنعت در نوسازی روستاو نظریه تمرکز زدایی صنعتی جهت تعدیل نابرابری میان شهر و روستا الهام گرفته شده است. روش تحقیق روش میدانی(پرسشنامه, مصاحبه) و کتابخانه ای می باشد. داده های پرسشنامه با استفاده از نرم افزارspss و آزمون خی دو تحلیل شده و همچنین از مدل swotو مدل شاخص وزنی برای آزمون فرضیه ها استفاده شده است که در نهایت ضمن شناخت مکان های بهینه برای استقرار صنایع تبدیلی و تکمیلی به این نتیجه رسیده که استقرار صنایع باعث افزایش تولیدات کشاورزی و مکان یابی بهینه آن می تواند باعث پایداری اجتماعی و اقتصادی روستاهای منطقه مورد مطالعه شود.