رشد روز افزون جمعیت شهرها و عدم وجود قوانین کارآمد، الزام ها و برنامه ریزی های اصولی که سامان دهنده و توزیع کننده ی مناسب و هدفمند این افزایش جمعیت باشد، مشکلات مختلف اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و مدیریتی را در شهرها به وجود آورده است. ناتوانی و ضعف توسعه افقی در حل این مشکلات زمینه رشد بی رویه شهرها، هزینه های فوق العاده تجهیزات زیر ساختی، اتلاف بیهوده زمین های شهری، رها کردن بافت های فرسوده شهری و عدم رعایت صحیح سرانه کاربری های شهری را به دنبال داشته است. از سویی نیز اختصاص بیشتر سرانه ها به کاربری مسکونی به دلیل عدم رعایت تراکم و فشرده سازی مناسب شهری و به دنبال آن کمبود فضاهای باز و عمومی، پراکندگی نسنجیده کاربری ها در سطح شهرها و هزینه ی بالای حمل و نقل ضرورت توجه به راهبرد رشد هوشمند یا رشد ترکیبی در شهرها را ایجاب می کند. تحقیق حاضر به دنبال بررسی راهبرد رشد هوشمند و تأثیر آن در توسعه شهری بجنورد می باشد. در این راستا وضع موجود توسعه شهری، میزان تغییرات آن در صورت اجرای راهبرد رشد هوشمند و هماهنگ با اصول آن، همچنین تأثیر آن بر شرایط اجتماعی- اقتصادی مطالعه و سنجیده می شود. بدین منظور علاوه بر جمع آوری اطلاعات لازم در مورد تراکم و توزیع کاربری ها، فرم شهری، هدف از سفرها و میزان دسترسی ها، تعداد 323 پرسشنامه به منظور تأثیر شرایط اجتماعی- اقتصادی بر توسعه و تأثیر رشد هوشمند بر بهبود شرایط اجتماعی- اقتصادی محلات توزیع و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد رشد موجود شهر بجنورد با ویژگی های رشد شهری در قالب رشد هوشمند با توجه به میزان اسپرال شهری، تراکم محلات، الگوی رشد شهر، توزیع ناعادلانه کاربری ها و البته عدم دسترسی مناسب ساکنین به کاربری های مورد نیاز در محلات تفاوت بسیاری داشته است. بررسی ابعاد اجتماعی- اقتصادی نیز با استناد به داده های تحلیل شده از پرسشنامه کاهش هزینه های اقتصادی و افزایش فعالیت های اجتماعی را در محلاتی که فاصله کمتری با اصول رشد هوشمند داشته اند، نشان می دهد.