آلفا گلوکزیداز (ec 3.2.1.20) یک آنزیم کلیدی است که مرحله نهایی در فرایند گوارش کربوهیدرات ها مثل نشاسته و شکر را کاتالیز می کند. در نتیجه این فرایند، کربوهیدرات ها به قندهای ساده تبدیل می شوند که می توانند از طریق روده کوچک جذب شوند. بنابراین، مهارکننده های آنزیم آلفا گلوکزیداز می توانند جهت کاهش سطح قند خون مورد استفاده قرار بگیرند. در این کار اثر بازدارندگی مشتقاتn-(phenoxydecyl) phthalimide به وسیله یک فرایند کامپیوتری طراحی دارو شامل مدلسازی مقایسه ای برای آلفا گلوکزیداز، شبیه سازی داکینگ (docking) و رابطه کمی ساختار- فعالیت بررسی شد. آنزیم الیگو 1،6 گلوکزیداز به عنوان پروتئین الگو برای انجام مدلسازی مقایسه ای، با مقایسه توالی های موجود در بانک اطلاعات پروتئین با شباهت 72 درصد پیدا شد. با اجراء مدلسازی مقایسه ای و انجام شبیه سازی دینامیک مولکولی بر روی مدل نهایی به منظور قرار گرفتن مدل ساخته شده در یک حلال طبیعی، پروتئین مدل شده برای انجام شبیه سازی داکینگ و بررسی نحوه اتصال مهارکننده ها به آن آماده شد. نتایج داکینگ نشان داد که موقعیت محل اتصال مهارکننده ها در نزدیکی بخش فعال پروتئین می باشد و اکسیژن کربوکسیل گروه فتالیمید، یک گروه عاملی موثر در اتصال مهارکننده ها به پروتئین توسط پیوند هیدروژنی می باشد. مقادیر منفی و بالای انرژی اتصال پروتئین با تمام لیگاندها، تمایل بالای این لیگاندها برای اتصال با پروتئین را نشان می دهد. همچنین با بررسی رابطه کمی ساختار- فعالیت با دو روش رگرسیون خطی چندگانه ((mlr و آنالیز مولفه های اصلی))pca برای پیش بینی logic50 نتایج خوبی به دست آمد. ضریب همبستگی برای پیش بینی logic50 توسط روش mlr و pca به ترتیب برابر با 975/0 و 849/0 به دست آمد. نتایج ارتباط کمی ساختار- فعالیت نشان داد که اثر مهارکنندگی با افزایش اندازه، قطبیت، خصوصیات ژئومتری و تعداد اتم های هالوژن کاهش می یابد.