پرسش و مسئله اصلی این پژوهش این است که آیا کاربندی آموزش خود تعلیمی کلامی قادر به کنترل نشانه های مرضی کودکان دارای اختلال adhd است یا خیر؟ جامعه آماری عبارت است از کلیه دانش آموزان پسر 8 تا 11 ساله شهر تهران. از میان آنان تعداد 4 دانش آموز که بر مبنای پرسشنامه علایم مرضی کودکان (csi-4) و مصاحبه تشخیصی نیمه ساختاریk-sads که توسط متخصص بالینی مجرب صورت گرفت، مبتلا به adhd تشخیص داده شدند، انتخاب شدند. این کوکان تحت آموزش خودتعلیمی کلامی قرار گرفتند و در پایان جلسات اول، سوم، پنجم و هفتم ارزیابی شدند. سرانجام دو ماه بعد نیز ارزیابی شدند.. نتایج نشان دادند در پایان مداخله علایم و نشانه های اختلال بیش فعالی/ نارسایی توجه در مورد هر چهار آزمودنی کاهش معناداری نشان می دهد. پس از مداخله نمره های این چهار آزمودنی به کمتر از نقطه ی برش کاهش پیدا کرد، ولی در دوره ی پیگیری نمره ی یکی از آزمودنی ها به بالاتر از نقطه ی برش، بازگشت. میزان تغییر ایجاد شده براساس شاخص درصد بهبودی برای هر چهار آزمودنی در پایان مداخله، بیش از 50% به دست آمده است. با توجه به یافته ها، بهبودی کلی در جلسه ی هفتم (پس-آزمون)، از لحاظ بالینی معنادار شده، ولی در دوره ی پیگیری بهبودی کلی معنادار نشد.