مسئله توسعه بهینه ظرفیت تولید نیروگاهی، مسئله برنامه ریزی طولانی مدت برای ساخت نیروگاه ها می باشد. در اینجا سوال این است که چه نوع نیروگاهی، با چه ظرفیتی، در چه زمانی ساخته شود تا ضمن تأمین انرژی مورد نیاز در آینده و با توجه به محدودیت های مسئله، هزینه کل بهینه شود. در واقع این مسئله، یک مسئله بهینه سازی غیر خطی و محدود شده می باشد که یافتن بهترین طرح توسعه در آن تنها با مقایسه کلیه طرح های ممکن مقدور است که این امر بخاطر ابعاد بسیار بزرگ مسئله از لحاظ محاسباتی غیر ممکن است. در مدل های تجاری ارائه شده برای یافتن جواب بهینه با برنامه ریزی پویا، محدودیت هایی برای متغیرها در نظر گرفته می شود و به این ترتیب تعداد ترکیبات ممکن کم می شود و جوابی بهینه برای مسئله پیدا می شود. با این حال با افزایش سال های مطالعه و یا انواع نیروگاه ها، تعداد متغیرها بسیار زیاد و در نتیجه زمان محاسبات بسیار طولانی می شود. در این پایان نامه، برنامه ای تنظیم شده است که در آن با تلفیق الگوریتم های مورچگان و ژنتیک، طرح بهینه پیدا می شود. در پایان نتایج برنامه پیشنهادی در مورد یک سیستم آزمایشی نشان داده می شود و این نتایج با نتایج حاصل از الگوریتم ژنتیک مقایسه می گردد.