در این کار پژوهشی، تغییرات کشش بین سطحی محلول های بسیار رقیق از نمک های یک ظرفیتی رایج سدیم کلراید، پتاسیم کلراید و پتاسیم یداید با غلظتی در 0.001 تا0.050 میلی مولار برای یک سیستم شیمیایی توصیه شده برای استخراج مایع - مایع، یعنی تولوئن + آب، در دماهای 20.0 تا 50.0 درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفته است. اندازه گیری ها با روش وزن قطره، توسط یک لوله شیشه ای با ضخامت بسیار کم انجام شده است. کشش بین سطحی در دماهای مختلف کاهشی را در بازه0.41 تا 0.86 میلی نیوتن بر متر به ازای بالاترین غلظت به کار برده شده از نمک ها نشان می دهد. در اثر افزایش دما و در حضور این مقدار نمک، یک کاهش خطی در کشش بین سطحی به وجود می آید. ترتیب اثر نسبی نمک ها بر روی کاهش کشش بین سطحی در همه دماها به استثنای دمای 50.0 درجه به صورت: nacl?kcl < ki می باشد. دمای 50.0 درجه سانتی گراد اثر kcl قوی تر از nacl است. برای مدل سازی داده های به دست آمده، به دلیل این که یون های معدنی نمی توانند به داخل فاز غیر قطبی آلی نفوذ کنند، مدل پترسن - سایکلی که یک روند نزولی را برای تغییرات کشش سطحی بر اساس یک پدیده شناخته شده به نام «اثر جونز - ری» پیشنهاد می کند، استفاده شده است. یک توافق بالایی بین داده ها و این مدل وجود دارد و برای دما ها و نمک های مختلف، سه پارامتر قابل تنظیم ضخامت زیرلایه (عمق) سطح مشترک، بیشترین غلظت سطحی قابل حصول و ثابت لانگمور مربوط به مدل تعیین شده است. نتایج حاصل از برازش داده های تجربی با معادله پترسن - سایکلی نشان می دهند که دو پارامتر ذکر شده اخیر با یک شیب ملایمی نسبت به دما افزایش می یابند و نیز مقادیر آن ها برای نمک ها دارای همان ترتیب اثر غلظت بر کشش بین سطحی می باشد.