تعمیر قطعات فولادی تخریب شده توسط جوشکاری از لحاظ نیاز به سرعت در بازگشت قطعات به سرویس و همچنین از لحاظ اقتصادی و فنی در اکثر مواقع بهترین راه حل بوده و عملاٌ غیر قابل اجتناب می باشد. با توجه به اینکه گاز ترش علاوه بر خورنده بودن بسیار سمی نیز می باشد، اطمینان از سلامت اینگونه جوشهای تعمیری بسیار پر اهمیت و حتی یکی از بحرانی ترین فعالیتهای جوشکاری و تعمیرات در تاسیسات نفت و گاز می باشد. هدف کلی از انجام این تحقیق بررسی تاثیرات فرآیند جوشکاری تعمیری smaw بر ایجاد ترک های حاصل از گاز ترش در تجهیزات فولاد کربنی و همچنین بکارگیری روش جوشکاری و تاثیر آن در جلوگیری از خسارات ناشی از گاز ترش می باشد. در همین راستا ابتدا به بررسی ترک های موجود در بدنه تجهیزات در تماس با گاز ترش از جمله فلنج جریانی، بدنه شیر کنترل و یک بخش از خط لوله پرداخته شده است. سپس اثر تنش، و نیز اثر جوشکاری بر ایجاد ترک های تنشی سولفیدی و نیز انتخاب الکترود مناسب بیان شده است. مواد و نمونه های مورد استفاده جهت بررسی موارد مذکور شامل نمونه ای از تجهیزات آسیب دیده، کوپن های موجود در مسیر گاز ترش، نمونه لوله های مورد استفاده در مسیر گاز ترش، 4 سری الکترود از نوع 7018 بوده و از آزمون های ssc و hic، کوانتومتری، کشش، سختی سنجی و تجهیزاتی چون دستگاه جوشکاری با الکترود دستی، میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی استفاده شد. نتایج نشان داد برای جلوگیری از ایجاد خسارات هیدروژنی عوامل مختلفی نقش داشته که می توان به مواردی از جمله جنس قطعه، طریقه کاربرد آن در سیستم و نیز پارامترهای موثر بر روش تعمیر آن مخصوصاً روش جوشکاری اشاره نمود. در پایان نیز نقش هرکدام از عوامل موثر بر خسارات هیدروژنی بررسی و نتایج آن ارائه شده است. با توجه به نتایج حاصل از گردآوری مطالب علمی و آزمایشات تجربی امیدوار می باشیم که بتوان، در درجه اول اطمینان نسبت به سلامت متالورژیکی قطعات تحت تعمیر افزایش داد و در درجه دوم دانش موجود را تکمیل نمود.