کردستان یکی از شهرهای مهم قوم آریایی و از دیرباز مهد فرهنگ و هنر ایران زمین بوده است. در جوامع ابتدایی که خبری از نشریات و رسانه های گروهی نبود، نمایش ها و خرده نمایش های گوناگونی بوجود آمدند که هدف آنها رفع احتیاجاتی مانند سرگرمی و همچنین ابزاری بودند برای بیان مفاهیم و واقعیت های زمان خویش. این نمایش ها و خرده نمایش ها در واقع به مانند دانشگاهی بودند که مردم بوسیله آنها چگونه زیستن و بهتر زیستن را به نسلهای مختلف خود می آموختند. کردستان نیز جدای از این قضیه نبوده که در میان فرهنگ و فولکلور مردم آن، نمونه های فراوانی از این خرده نمایش ها را می توان یافت که متأسفانه بسیاری از آنها به دلیل صورت نگرفتن تحقیق و پژوهش و عدم تمرکز بر روی آنها بخصوص در عصر حاضر، به دست فراموشی سپرده شده اند. این تحقیق سعی بر آن دارد تعدادی از نمایشواره های بارز کردستان را از زمان پیدایش تا کارکرد آن در جوامع کردنشین مورد تحلیل و توصیف قرار دهد. در فصل اول تعاریفی از واژه نمایش و اصطلاحات مرتبط با آن ارائه می شود و در ادامه خاستگاههای نمایش مورد بررسی قرار می گیرد. در فصل دوم نگاهی به تاریخ نمایش در ایران و الگوهای نمایشی ایرانی می اندازیم. در فصل سوم از نمایش های آیینی- سنتی مراسم تمنای باران در کردستان و در فصل چهارم از نمایش های کاروانی شاد نمایش میرنوروزی و در فصل پنجم از رقص های روایتگرایانه رقص متأخر منطقه مریوان مورد تحلیل و بررسی قرار خواهد گرفت.