یک پل باید طوری طراحی شود که ایمن، از لحاظ زیبایی خوشایند و اقتصادی باشد. در پلهای مرسوم و سنتی در اثر عبور آب های سطحی مملو از نمک های یخ زدایی از میان درز های انبساط و آب بند ها، خرابی هایی به وجود می آیند که این قسمت ها به نگهداری پر خرج و منظم نیاز دارند. در آغاز دهه 1960، استفاده از پلهای بدون درز برای ساختن پلهای جدید علاقه گسترده ای را به خود جذب کرد. پل یکپارچه معمولاً به پلی اشاره دارد که کوله های آن به صورت صلب به عرشه پل متصل شده است و فاقد درز های انبساطی و انقباضی در طول روسازه می باشد. این اتصال صلب به کوله و روسازه اجازه می دهد که به عنوان یک جزء سازه ای واحد عمل کنند. هدف از این تحقیق ارائه روشی جدید برای مدل سازی پل های یکپارچه می باشد تا علاوه بر مدل سازی پلهای یکپارچه به صورت سه بعدی بتوان روش ساده تری برای مدل سازی این گونه پل ها ارائه کرد. با استفاده از روش جدید ارائه شده علاوه بر اینکه مدل سازی سه بعدی پل های یکپارچه ساده تر شده است، همچنین سرعت تحلیل های انجام شده نیز به مقدار چشمگیری افزایش یافته است.