بررسی ها نشان داده، پلیمرهای رسانا این قابلیت را دارند که به محرک های الکتروشیمیایی پاسخ مکانیکی نشان دهند و به عنوان اکچویتر خطی مورد استفاده قرار گیرند. بر اساس مطالعات و پژوهش های انجام گرفته، اصلی ترین مکانیسم اکچویشن در پلیمر های رسانا، تبادل (ورود و خروج) یون ها بین پلیمر و محیط یونی است. با این حال مکانیسم های دیگری که بر پایه تغییر ساختار زنجیر پلیمری و یا فعل و انفعالات مولکولی هستند نیز پیشنهاد می شوند. اکچویترهای پلیمری رسانا می توانند برای کاربرد های مختلفی مانند ساخت ماهیچه های مصنوعی، ادوات جراحی هوشمند، سنسورها، سیستم های میکرو و نانو الکترومکانیکی و همچنین میکرو و نانو ربات ها مورد استفاده قرار گیرند. جهت دستیابی به عملکرد قابل قبول برای اکچویتر باید مواد و ساختارهای جدیدی، طراحی، سنتز و ارزیابی شوند. پلی پیرول به عنوان یکی از متداول ترین پلیمرهای رسانا برای ساخت اکچویتر پلیمری شناخته شده و بررسی های مختلفی روی آن انجام گرفته است. در این کار یک ساختار سه لایه شامل پلی اتر سولفون به عنوان بستر، لایه ی طلا به عنوان کنتاکت برای افزایش رسانایی و پلی پیرول دوپه نشده به عنوان پلیمر الکتروفعال، برای ساخت اکچویتر خم شونده پیشنهاد شد و سپس در یک فرآیند چند مرحله ای شامل سنتز الکترو شیمیایی پلی پیرول بدون دوپنت با ضخامت تقریبی 50 میکرومتر، لایه نشانی طلا به روش لایه نشانی خلا و به ضخامت 70 نانومتر و سنتز شیمیایی یک لایه پلی اتر سولفون به ضخامت تقریبی 120 میکرومتر، نمونه ها ساخته شدند و در نهایت پاسخ دهی نمونه ها از نظر زاویه ی انحراف و ماندگاری ساختار مورد بررسی قرار گرفتند.