صنایع پتروشیمی بخشی از صنعت شیمی است که محصولاتش را از نفت خام یا گاز طبیعی تولید می کند. صنعت پتروشیمی ایران با در اختیار داشتن مزیت هایی همچون منابع عظیم نفت و گاز، بهره مندی از نیروی کار متخصص و نیز امکان صادارت و واردات از طریق سواحل خلیج فارس و دریای عمان می تواند به عنوان صنعتی پیشرو در اقتصاد کشور به شمار رود. از این رو مشکلات بخش سرمایه گذاری در این صنعت و چاره اندیشی برای رفع آن توجه ویژه ای را می طلبد. از آنجا که به کارگیری تکنولوژی های روز دنیا در اجرای طرح-های پتروشیمی متضمن هزینه های بالاست و نیز با توجه به مسائل سیاسی که واردات اینگونه تکنولوژی ها را با مشکل مواجه کرده است، ارزیابی تکنولوژی های جایگزین مانند تکنولوژی دست دوم می تواند گزینه ای قابل بررسی و حتی سودآور برای بخش پتروشیمی ایران باشد. در این پژوهش به بررسی طرح های تولیدی پتروشیمی پلی پروپیلن(pp)، متیل ترشری بوتیل اتر(mtbe) و متیل اتیل کتون (mek) که از تجهیزات دست دوم استفاده کرده اند، پرداخته ایم. نتایج حاصل از ارزیابی اقتصادی طرح های مذکور با استفاده از نرم افزار کامفار، حاکی از بازدهی قابل قبول طرح pp و mtbe در دوره های مورد نظر بوده است، در حالیکه طرح سوم از توجیه اقتصادی قابل قبولی برخوردار نبوده است.