هدف اصلی این مطالعه تهیه یک سامانه نوین چسب عاجی دندانی بر پایه نانورس پیوند شده با پلی متاکریلیک اسید، نانورس پیوند شده با پلی اکریلیک اسید، مخلوط نانوسیلیکا و نانورس پیوند شده با پلی متاکریلیک اسید، مخلوط نانوسیلیکا و نانورس پیوند شده با پلی اکریلیک اسید و نانورس پیوند شده با کیتوسان اصلاح شده با گلایسیدیل متاکریلات است. پیوند پلی متاکریلیک اسید و پلی اکریلیک اسید بر ری سطح نانورس در حضور و همچنین غیاب انوسیلیکا انجام شد و محصولات مورد شناسایی قرار گرفتند. پرکننده های اصلاح شده سپس به یک سیستم چسب عاجی تجربی در غلظت های مختلف از???? تا ?? اضافه شدند. کیتوسان به صورت شیمیایی با گلایسیدیل متاکریلات اصلاح شد و کیتوسان خالص به همراه کیتوسان اصلاح شده مورد شناسایی قرار گرفتند. کیتوسان اصلاح شده به صورت نوری پخت و شناسایی شد. سپس کیتوسان اصلاح شده بر روی سطح نانورس پیوند زده شد و محصول مورد شناسایی قرار گرفت. پیوند شدن پلیمر بر روی سطح نانورس تایید شد. بر طبق نتایج به دست آمده، ساختار ورقه ای جزیی برای نانورس های پیوند شده با پلیمر مشاهده شد. پایداری پخش نانوذرات اصلاح شده در چسب رقیق افزایش یافته و افزودن ???? پرکننده اصلاح شده به چسب منجر به افزایش چشمگیری در خواص مکانیکی شد. مقادیر بالاتر پرکننده اصلاح شده منجر به افزایش مدول خمشی شد. مدول خمشی اندازه گیری شده در تطابق خوبی با نتایج تئوری حاصل از مدل هالپین ـ تسای بود. اصلاح کیتوسان با گلایسیدیل متاکریلات و توانایی پخت نوری آن تایید شد و افزایش غلظت گلایسیدیل متاکریلات در واکنش، منجر به افزایش بازده اصلاح بر روی زنجیرهای کیتوسان شد. این واکنش در ???? ساعت تکمیل شد و کیتوسان اصلاح شده حاصل با موفقیت در مرحله بعدی بر روی سطح نانورس پیوند زده شد.