چکیده از شیوه های بررسی، تداخل، و تأثیر و تأثّر متونِ مختلف ادبی در همدیگر که کمتر به آن توجّه شده است، تناص یا بینامتنی متونِ مختلف است. اصطلاح بینامتنی همان خواندنِ متن، با توجّه به متونِ دیگر است. نیز مبتنی بر این اندیشه است که هیچ متنی دارای نظامی بسته و مستقلّ نیست یعنی در خلأ و به خودی خود به وجود نیامده است، و هر متنی خواسته یا ناخواسته با متون دیگر ارتباط تنگاتنگ و مستقیم دارد.کِثرت فنون و محسّنات بدیعی در دیوان خیام یکی از عواملی است که به آثارش به ویژه رباعیاتش أرزش تعلیمی و آموزندگی خاصّی نزد مبتدیان و محققان درأدبیات و شعر داده است. سبک و نحوه ی گزینش واژگان، شیوه ی چینش جملات و ترکیب ها و زیبایی هر چه تمامتر تشبیهات با توجّه به معانی ناب و عالی آنها رنگ و بویی به سخنان شاعرِ دیار نیشابور داده است که خواننده أگر هم نتواند به عمق معانی أدبی آنها راه پیدا کند، ا مّا باز به همان کشش ظاهری أشعار سرمست می شود و أبیات و عبارات را بر وِفق إستعداد و ذوق خود تأویل و تفسیر می کند. و ایلیا ابوماضی، از جمله پیشگامان شعر در عرصه ی ادبیات معاصر و رمانتیک به شمار می رود، او زندگی أدبی، شعری و مطالعاتی خود را با بررسی، تحقیق و تعمّق در آثار و دیوانهای شاعران برجسته ی عرب همچون أبوالعلاء معرّی، متنبی، فوزی معلوف و شاعران غیر عرب همچون عمر خیام آغاز نموده است. کلید واژه: بینامتنی، عمرخیّام، ایلیا ابوماضی، شعر مهجری و معاصرعربی و ابوالع