یکی از عوامل موثر بر خواص فیزیکی-شیمیایی پورفیرین ها و کمپلکس های فلزی آن برهمکنش های بین مولکولی در این ترکیبات است که منجر به خودانبوهش آنها می شود. یکی از عوامل تعیین کننده در خودانبوهش پورفیرین های محلول در آب ماهیت گروه های متصل به پورفیرین است. به دلیل اهمیت برهمکنش های آب گریز در خودانبوهش پورفیرین ها، وجود استخلاف های آب گریز در پورفیرین ها سبب افزایش خودانبوهش آنها می شود. همچنین افزایش خصلت آب گریزی این دسته از ترکیبات سبب افزایش اهمیت دارویی آنها می شود. در این کار تحقیقاتی با افزودن هپتیل به نیتروژن گروه های پیریدینی مولکول تتراپیریدیل پورفیرین، مولکول تترا(هپتیل-4-پیریدینیوم ایل)پورفیرین کلرید (thpyp) تهیه شد. از واکنش های فلزدار کردن، کمپلکس های این لیگاند با فلزهای مس(ii) و نیکل(ii) نیز تهیه گردیدند. سپس برهمکنش این پورفیرین های متقارن با سورفاکتانت آنیونی سدیم بیس(2-اتیل هگزیل)سولفوسوکسینات با استفاده از طیف سنجی جذبی، نشر فلورسانس و تکنیک پراکندگی تشدید یافته نور(rls) مورد مطالعه قرار گرفت. برهمکنش الکترواستاتیکی بین پورفیرین و سر قطبی سورفاکتانت نقش اساسی در تعیین موقعیت مولکول پورفیرین در مایسل معکوس aot دارد، در (wo<10) حجم خیلی کمی از آب در مایسل معکوس قرار می گیرد و یک برهمکنش الکترواستاتیکی قوی بین پورفیرین های مورد مطالعه و گروه سر سورفاکتانت ایجاد می شود، با افزایش حجم آب (wo>10) لایه های نازک و متوالی آب درون مایسل تشکیل می شوند و جاذبه کولنی بین پورفیرین و سورفاکتانت کاهش می یابد. در نهایت، برهمکنش محلول آبی این پورفیرین ها با سورفاکتانت آنیونی aot منجر به تشکیل انبوهه های نوع h می شود.