در سال های اخیر، استفاده از نانو ذرات در سیستم های حامل دارو بسیار مورد توجه قرار گرفته است. زیرا آنها توانایی انتقال دارو را به قسمت های گوناگون از بدن را در بازه های زمانی متناوب دارا می باشند. نانوذرا ت، ذرات کلوئیدی جامدی می باشند که از پلیمر های طبیعی و سنتزی یا نیمه سنتزی تشکیل شده اند. نانوذرات ساخته شده از پلیمر های آبدوست دارای مزیت گردش طولانی مدت در مسیر جریان خون می باشند.گزارش شده است، نانوذرات آبدوست با اندازه ذراتی کوچکتر از 100 نانومتر از پدیده ی اپسونیزیشن1 در بدن ممانعت می نماید. کیتوسان یک بیو پلیمر طبیعی با خواصی از قبیل عدم سمیت،زیست تخریب پذیری ،زیست سازگاری و.. می باشد . همین خصوصیات کیتوسان را به یک کاندید خوب در زمینه ی حامل دارو مبدل نموده است.در این پروژه ما نانوذرات کیتوسان را به عنوان یک سیستم حامل برای داروی ضد آلزایمر تاکرین مطالعه نموده ایم. نانوذرات کیتوسان به وسیله روش امولسیون سازی خودبه خودی تهیه شدند. برای بهینه نمودن سطح هر فاکتور در روش تهیه نانو ذرات کیتوسان ،ما از روش طراحی آزمایش باکس بنکن2 استفاده نموده ایم. هدف از بهینه نمودن روش، دست یابی به نانوذرات کیتوسان با کوچکترین ابعاد و مورفولوژی مناسب است. اندازه ی نانوذرات کیتوسان بهینه شده، 2/29 نانومتر به دست آمد. همچنین نانوذرات کیتوسان مگنتیت شده را بر اساس روش بهینه شده ، تهیه شدند. این نانو ذرات شامل یک هسته ی مغناطیسی و یک قشر پلیمری زیست تخریب پذیر می باشند. هسته مغناطیسی امکان هدایت مستقیم ذرات را به محل مخصوص به وسیله یک میدان مغناطیسی خارجی فراهم می نماید و قشر پلیمری نقش حامل دارو را برعهده خواهد داشت. سپس نانوذرات کیتوسان محتوی داروی تاکرین و نانوذرات کیتوسان مگنتیت شده محتوی داروی تاکرین به وسیله روش بهینه تهیه شدند. ظرفیت بارگذاری دارو نانوذرات کیتوسان و نانوذرات کیتوسان مگنتیت شده برای داروی تاکرین به وسیله اسپکتروفوتومتری ماوراءبنفش در طول موج ماکسیمم طیف دارو آنالیز شده است. ظرفیت بارگذاری دارو نانوذرات کیتوسان و نانوذرات کیتوسان مگنتیت شده به ترتیب 4/13 % و 10% بوده است. اندازه ذرات و مورفولوژی نانو مواد سنتز شده به وسیله تصویر برداری fe-sem تعیین شده است.در این پروژه ما، ارتباط بین اندازه ی ذرات و طیف بازتابی انتشار یافته در ناحیه ی مادون قرمز نزدیک و میانه مطالعه نمودیم. روش pls ( روش حداقل مربعات جزیی) به عنوان یک مدل خطی برای تخمین اندازه ذرات نانوکیتوسان برپایه طیف های باز تابی انتشار یافته مادون قرمز نزدیک و میانه به کار برده شده است. __________________ 1-opsonization 2-box–behnken .روش pls با تکنیک های سیکنال آنالیت خالص analyte signal) (net و mean centering و autoscaling به کار برده شده است. همان طور که از بررسی ها بر می آید مدل pls-nas با 2 فاکتور بهینه و روش پیش پردازش autoscaling به عنوان یک مدل خطی بسیار خوب برای تخمین اندازه ذرات نانو کیتوسان بر پایه طیف های باز تابی انتشار یافته مادون قرمز نزدیک و میانه می باشد .r2 و rmse و rep حاصل از ارزیابی مدل ذکر گردیده بر پایه طیف های بازتابی انتشار یافته در ناحیه ی مادون قرمز میانه به ترتیب عبارت است از 9851/. و 5459/3 و3464/6. r2 و rmse و rep حاصل از ارزیابی مدل ذکر گردیده بر پایه طیف های بازتابی انتشار یافته در ناحیه ی مادون قرمز نزدیک به ترتیب عبارت است از 1? و 00032/0 و 000173/0. همچنین ما چندین روش شیمی سنجی از قبیل تحلیل جزء اصلی (pca) ، تحلیل خوشه ای (ca) و تحلیل تفکیک خطی (lda) برای طبقه بندی نانو ذرات کیتوسان از لحاظ مورفولوژی مطابق با طیف بازتابی انتشار یافته در ناحیه ی مادون قرمز میانه استفاده نموده ایم. همان طور که از بررسی ها بر می آید از میان روش های شیمی سنجی مورد استفاده روش lda در طبقه بندی نانو ذرات کیتوسان از لحاظ مورفولوژی موفق عمل نموده است.

تاکرین اولین مهارکننده ی استیل کولین استراز است که برای درمان بیماری آلزایمر مجوز گرفته است.استفاده از تاکرین با ایجاد سمیت در بافت ها بخصوص کبد همراه است که منجر به ایجاد سمیت کبدی می شود.نانوپارتیکل های کایتوسان به عنوان یک سیستم موثر انتقالی در درمان بیماری آلزایمر بکار گرفته شده است.سیلیمارین، یک عصاره ی گیاهی استاندارد با فعالیت آنتی اکسیدانی قوی است که از گیاه خار مریم بدست می آید و به عنوان یک ماده برای حفاظت کبدی و بازسازی کبدی مطرح است.اگرچه استفاده از تاکرین متصل به کایتوسان و تاکرین متصل به کایتوسان مغناطیسی به طور قابل ملاحظه ای غلظت تاکرین در مغز را نسبت به سایر بافت ها در مقایسه با داروی آزاد بالا برده است،در مطالعه ی حاضر حافظه و یادگیری در حیوانات دریافت کننده ی داروها و نیز عمل حفاظتی سیلیمارین در برابر سمیت کبدی احتمالی که ممکن است بوسیله ی این دارو ها ایجاد شود بررسی گردید. رت های نر وستار با وزن تقریبی 250-220 برای شکل گیری 11 گروه مورد مطالعه قرار گرفتند،در هر گروه 6 رت وجود داشت.مدل حیوانی آلزایمر بوسیله ی تزریق درون بطن جانبی مغزی استرپتوزوتوسین (3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن حیوان)در کانول های قرار داده شده در بطن های جانبی به صورت دو طرفه، ایجاد گردید.حیوانات با تزریق درون ورید دمی تاکرین متصل به کایتوسان،تاکرین متصل به کایتوسان مغناطیسی،کایتوسان،کایتوسان مغناطیسی (1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن حیوان) و دریافت خوراکی سیلیمارین(200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن حیوان) مورد تیمار قرار گرفتند.به منظور ارزیابی حافظه ی فضایی در حیوانات از ماز آبی موریس استفاده گردید.اثرات هپاتوپروتکتیو سیلیمارین با دریافت همزمان سیلیمارین به همراه تاکرین متصل به کایتوسان و تاکرین متصل به کایتوسان مغناطیسی بررسی گردید و سپس آزمایشات بیوشیمیایی سرمی و بافت شناسی کبد انجام شد. استرپتوزوتوسین به صورت قابل ملاحظه ای نقص درحافظه و یادگیری فضایی در مقایسه با گروه کنترل ایجاد نمود.درمان رت ها با تاکرین متصل به کایتوسان و تاکرین متصل به کایتوسان مغناطیسی،در پارامتر های زمان و مسافت طی شده توسط حیوان تا رسیدن به سکوی پنهان تاثیر مثبت گذاشت و همچنین همانطور که از نتایج تست های سرمی مشخص گردید، این دارو ها سمیت کبدی را القا نمودند(فعالیت سرمی آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلکالن فسفاتاز و نیز غلظت بیلی روبین توتال افزایش یافت وغلظت های آلبومین و پروتئین توتال کاهش یافت). دریافت همزمان سیلیمارین، به طور معنی داری تغییرات القا شده ی بیوشیمیایی و بافت شناسی توسط این داروها را کاهش داد. نتایج حاضر نشان داد که تاکرین متصل به کایتوسان و تاکرین متصل به کایتوسان مغناطیسی،یادگیری و حافظه ی فضایی را در رت ها بطور نسبی بهبود می بخشد.سیلیمارین اثرات محافظتی در برابر عمل سمیت کبدی تاکرین متصل به کایتوسان و کایتوسان مغناطیسی را که در درمان آلزایمر بکار رفته را دارد.از آنجایی که هیچ سمیت قابل توجهی از سیلیمارین در انسان گزارش نشده، می تواند به عنوان مکمل دارویی با این دارو ها مصرف گردد تا اثرات جانبی آنها را روی کبد کاهش دهد

بیماری آلزایمر رایج ترین نوع اختلال نورودژنریتیو می باشد که با تشکیل پلاک هایبتا آمیلوئید (a?)، گسترش تانگل های نوروفیبریلاری، دژنره شدن نورون های کولینرژیک و فقدان حافظه و ادراک شناخته می شود.دو ویژگی اصلی بیماری آلزایمر، تجمع پلاک های آمیلوییدی خارج سلولی و کلاف های نوروفیبریلاری داخل سلولی در قشر مغز و سیستم لیمبیک می باشد. فرضیه های گوناگونی برای شرح پاتوژنز بیماری آلزایمر وجود دارد که یکی از این فرضیه ها، فرضیه رادیکال آزاد می باشد. طبق این فرضیه، بسیاری از رویکردها به منظور استفاده از آنتی اکسیدان ها به عنوان عوامل محافظت کننده نورونی مورد بررسی قرار گرفته اند. a? از طریق القای استرس اکسیداتیو (ros)،موجب مرگ سلولی می شود بنابراین آنتی اکسیدان ها قادر به کاهش سمیت سلولی ناشی از a? می باشند. در مطالعه حاضر نقش نوروپروتکتیو تریازین در in vitro مورد بررسی قرار گرفته است. تریازین به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی، به دلیل توانایی مهار رادیکال آزاد، نقش محافظتی در برابر ros ایفا می کند. در نتیجه نقش محافظتی و اثر ضدآمیلوئیدوژنیک دارد. این پژوهش به منظور بررسی اثرات نوروپروتکتیو مشتق تریازین (c16h12cl2n3s) بر یادگیری مدل آلزایمری رت های نر نژاد ویستار می باشد.در این مطالعه، موش های صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار با وزن های 220-260 گرم مورد استفاده قرار گرفتند. کانول گذاری به صورت دو طرفه در ناحیه بطن جانبی رت ها صورت گرفت.از تست رفتاریmorris water maze بهمنظورارزیابییادگیریفضاییموش هایصحرایی استفاده شد. تزریق درون بطنی استروپتوزوتوسین (3 mg/kg) در مقایسه با گروه کنترل به صورت قابل ملاحظه ای موجب نقص در یادگیری فضایی رت ها می شود. اما روند یادگیری فضایی در رت هایی که علاوه بر دریافت استرپتوزوتوسین، تریازین با دوزهای 20 و 40 میکرومولار دریافت کردند، بهبود یافته است. نتایج حاصل بیان می کند تریازین به صورت وابسته به دوز در برابر نقص یادگیری فضایی ناشی از تزریق درون بطنی استرپتوزوتوسین محافظت می کند.

در اکثر پستان‎داران هیپوکامپ نقش مهمی در یادگیری حافظه ی فضایی دارد. مطالعات اندکی اثرات مهارکننده های فارماکولوژیک pka را بر حافظه و یادگیری مورد بررسی قرار داده اند و نقش pka در یادگیری حافظه فضایی به طور دقیق مشخص نیست. در تحقیق حاضر اثرات برهم‎کنش استرپتوزوتوسین و h89 (که یک مهار کننده انتخابی pka است) بر مرحله یادگیری حافظه فضایی، در ماز آبی موریس مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق موش های صحرائی نر تحت جراحی قرار گرفته و به صورت 2 طرفه در ناحیه i.c.v مورد کانول گذاری قرار گرفتند، سپس به گروه 6 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل، حامل داروهای تست شده در این آزمایش که dmso و saline می باشد را به صورت تزریق 2 طرفه داخل i.c.v به میزان 5µl در هر طرف دریافت نمود. سایر گروهها، stz را با دوز 3mg/kg و h89 را با غلظت 10µm و stz+h89 را به صورت تزریق دوطرفه داخل i.c.v دریافت نمودند. تمامی تزریقات 1 هفته بعد جراحی انجام می گرفت. 2 هفته بعد موش ها تحت آموزش قرار گرفتند که آموزش موش ها به صورت 4روزه (که هر روز شامل یک نوبت و هر نوبت شامل 4 تجربه می باشد) انجام پذیرفت و در روز آخر نیز آزمون سکوی مرئی برای بررسی توانایی دیداری-حرکتی موش انجام شد. نتایج تحقیق ما نشان می دهد که stz در دوز 3mg/kg و h89 در دوز 10µm باعث تخریب مرحله یادگیری حافظه فضائی موش می شوند. به طور خلاصه تحقیق حاضر نشان می دهد که تزریق درون بطنی استرپتوزوتوسین باعث تخریب مرحله یادگیری حافظه فضائی می شود که به واسطه h89 این اثر برگشت پذیر می باشد.

بیماری آلزایمر یک بیماری نورودژنراتیوپیش رونده می باشد که با نقص در حافظه و قدرت شناخت و تشکیل پلاک های پیری حاوی پپتید آمیلوئید?(a?)، تخریب نورون های کولی نرژیکی و توسعه و رشد تانگل های نوروفیبریلی مشخص می شود.به نظر می رسد که a? ویژگی اصلی در پاتوژنز آلزایمر باشد. تاکرین یک مهارکننده برگشت پذیر کولین استرازمی باشدکه برای درمان آلزایمر در مراحل خفیف تا متوسط استفاده می شود.اثرات جانبی شدید تاکرین سمیت کبدی آن است که منجر به هپاتیت می شود. نانوپارتیکل کایتوسان به عنوان سیستم انتقال مناسب در درمان بیماری آلزایمر به کارمی رود. از آنجایی که مطالعات انجام شده نشان داده است که استفاده از تاکرین متصل به کایتوسان به طورقابل توجهی غلظت تاکرین را در مغز نسبت به دیگراندام ها در مقایسه با تاکرین تنها افزایش می دهد، هدف ما در این مطالعه هدفمند کردن داروی ضدآلزایمری تاکرین با استفاده از نانوپارتیکل کایتوسان در دو فرم مغناطیسی و غیر مغناطیسی جهت کاهش دوز مصرف دارو واثر بخشی بهتر خاصیت نوروپرتکتیوی تاکرین می باشد. در این کار تجربی از رتهای نر نژاد ویستار با وزن تقریبی 250-220 گرم استفاده شد. مدل آلزایمری رت با تزریق 3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن استرپتوزوتوسین به درون کانول های کاشته شده درون بطن های جانبی مغز القا شد. داروی تاکرین متصل به کایتوسان غیر مغناطیسی ومغناطیسی و کایتوسان غیر مغناطیسی و مغناطیسی (1mg/kg) درون ورید دمی به حیوانات تزریق گردید. جهت مطالعه اثر داروها بر روی حافظه فضایی از تست morris water maze و همچنین جهت بررسی خاصیت نوروپرتکتیوی تاکرین ازروش رنگ آمیزی congo red جهت مطالعه پلاک های پیری ورنگ آمیزی tunelجهت مطالعه میزان آپوپتوز و همچنین جهت بررسی بیان ژن پروتئین پیش ساز بتا آمیلوئید (app) عامل اصلی در ایجاد پلاک های پیری در بیماری آلزایمر وژن seladin1 از ژن های نوروپروتکتیو از تکنیک real time- pcr استفاده شد .نتایج بدست آمده از تکنیک های مورد بررسی نشان داد که استرپتوزوتوسین باعث تخریب در حافظه فضایی و همچنین منجر به تشکیل پلاک های پیری و وقوع آپوپتوز به میزان قابل توجهی و کاهش در میزان بیان mrna seladin-1 و افزایش در میزان بیان mrna app در هیپوکامپ مغز حیوانات می شود.از طرفی تیمار حیوانات با داروی تاکرین متصل به کایتوسان مغناطیسی و غیرمغناطیسی توانست باعث بهبودی در حافظه فضایی و کاهش تشکیل پلاک های پیری و میزان وقوع آپوپتوز و افزایش در بیان mrna seladin-1 و کاهش در بیان mrna app در هیپوکامپ شود. از یافته های حاصل از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که داروی تاکرین متصل به کایتوسان مغناطیسی و غیر مغناطیسی در دوز پایین قادر به اثربخشی خاصیت نوروپروتکتیوی خوددر بافت مغز در مقابل بیماری آلزایمر در مراحل اولیه بیماری می باشد.

بیماری آلزایمر یکی از شایع ترین انواع دمانس در افراد سالمند است. این بیماری با فقدان پیشرونده حافظه، زوال تقریبی عملکرد های فکری، تشدید آفازی، کاهش توان صحبت کردن، سردرگمی، و بی نطمی در راه رفتن مشخص می شود. این بیماری همچنین یکی از شناخته شده ترین و مهم ترین بیماری های دژنرتیو است. این بیماری با ناراحتی های روانی و عاطفی قابل توجه برای بیماران و اطرافیان آنها همراه است. بیماری آلزایمر موجب تغییراتی در کورتکس ، ناحیه بازال و دیگر نواحی مغز می شود. این بیماری با حضور پلاک های نوریتیک یا پیری و تانگل های نوروفیبریلاری و فقدان سلول های عصبی که متکی بر نوروترانسمیتر استیل کولین است، مشخص می شود. اکثر افراد مبتلا دارای سن 85 سال یا بالاترند. احتمال ابتلای زنان بیشتر از مردان است. افراد با سندروم داون با احتمال بیشتر نسبت به کل جمعیت به این بیماری مبتلا می شوند. بیماری آلزایمر پروسه ای است که با خصوصیات اکسیداتیو مشخص می شود. بنابراین، آنتی اکسیدانت ها، به طور کلی، آثار مثبتی در جلوگیری و درمان آلزایمر دارند. گیاهان دارویی منبع اصلی آنتی اکسیدان های طبیعی هستند. ملیسا آفیسینالیس عضوی از خانواده لامیاسه است، که خانواده بزرگی از گیاهان دارویی به شمار می روند. گزارش شده است که عصاره این گیاه دارای اثر آنتی اکسیدانی بالایی است. در این تحقیق، رتهای نر نژاد ویستار با وزن 220-270 گرم مورد استفاده قرار گرفتند. در بطن های جانبی جانوران کانول ها به صورت دو طرفه کار گذاشته شدند. در مدل تجربی برای اندازه گیری پارامتر های یادگیری فضایی از موریس واتر میز استفاده نمودیم. تمام جانوران برای مدت 4روز در موریس واتر میز آموزش دیدند. هر روز آموزش شامل یک بلوک و هر بلوک شامل 4تریال بود. سکوی مخفی در وسط یکی از کوادرانت های حوضچه که به صورت رندوم انتخاب شد، قرار گرفت و در تمام مدت آزمایش در همان موقعیت نگه داشته شد. در تحقیق حاضر تزریق درون بطنی استرپتوزوتوسین با دوز 3mg/kg موجب نقص حافظه فضایی در ماز آبی موریس شد. نتایج نشان داد که گاواژ ملیسا در دوز 200mg/kg به صورت ترکیب با stz بر پارامتر های یادگیری فضایی از جمله زمان رسیدن به سکو و مسافت طی شده برای رسیدن به سکوی پنهان اثر بهبودی داشته است. اطلاعات حاصل نشان می دهد که ملیسا آفیسینالیس در مقابل نقص حافظه فضایی ناشی از تزریق درون بطنی stz اثر نوروپروتکتیو دارد.

چکیده باروری مردان اغلب بعد از آسیب نخاعی دچار مشکل می شود. در رت هایی که به آن ها آسیب نخاعی القا شد، اسپرماتوژنز ناهنجار که پس از دوره حاد آسیب نخاعی رخ می دهد، به وسیله کاهش گذرا اما معنی دار سطوح هورمون های fsh، lh و تستوسترون همراه بود. این نتایج پیشنهاد می کنند که سرکوب هورمونی ممکن است اثرات ابتدایی آسیب نخاعی بر اسپرماتوژنز را باعث شود. گزارش ها درباره پسرفت اپیتلیوم سمینیفروس در بیوپسی که از بیضه مردان مبتلا به آسیب نخاعی انجام شده، اثرات پایدار آسیب نخاعی را بر اسپرماتوژنز نشان می دهد. تستوسترون به تنهایی در حیوانات هیپوفیزکتومی هنگامی که به مقدار کافی تجویز می شود، قادر است اسپرماتوژنز کامل را حفظ کند یا به پیش ببرد. این نتایج امکان استفاده از تستوسترون اگزوژن را در حفظ اسپرماتوژنز و در نتیجه تولید اسپرم را در مردان آسیب نخاعی پیشنهاد می کنند. مطالعه حاضر اثر تجویز تستوسترون اگزوژن را بر هیستولوژی بیضه در مدل های تجربی آسیب نخاعی بررسی می کند. در این مطالعه 90 سر موش بالغ نژاد nmri در 9 گروه تقسیم شدند. در گروه های آسیب نخاعی(6 گروه)، به دنبال عمل لامینکتومی بدون آسیب به پوشش سخت شامه، فشار بر طناب نخاعی به مدت 5 دقیقه با استفاده از دستگاه استریوتاکسی و با وزنه 5 گرمی اعمال شد. در گروه-های آسیب نخاعی تیماری (4 گروه)، تستوسترون اگزوژن به مدت 7 (در دو گروه) و 35 روز (در دو گروه) تجویز شد. بعد از گذشت زمان های مربوط، نمونه خون و بیضه حیوانات جمع آوری شد و به وسیله مطالعات بیوشیمایی و هیستولوژیک آنالیز شد. آسیب نخاعی بر روی بافت بیضه و میزان هورمون های سرمی اثر داشت. تیمار با تستوسترون اگزوژن به طور معنی داری اپیتلیوم سمینیفروس را بهبود بخشید و سطوح تستوسترون خون را افزایش و سطوح lh و fsh سرمی را کاهش داد. نتایج مشخص می کنند که تستوسترون اسپرماتوژنز را با اثر بر سلول های سرتولی تنظیم می کند.

بیماری آلزایمر یک بیماری نورودژنریتیو است که با آسیب به حافظه و شناخت، آشکار می شود. یکی از تغییرات مهم در این بیماری نقص در سیستم کولینرژیک مرکزی که نقش مهمی در حافظه و یادگیری دارد، است. ارتباط بین نقص در عملکرد کولینرژیک و بیماری آلزایمر یک دلیل منطقی برای استفاده ی درمانی از ممانعت کننده های استیل کولین استراز را ارائه می دهد. تاکرین با فرمول شیمیای 4،3،2،1-تتراهیدرو-9-آمینو-آکریدین (tha)، اولین داروی مورد تأیید برای درمان علائم بیماری آلزایمر، یک ممانعت کننده استیل کولین استراز برگشت پذیر به همراه چندین خاصیت فارماکولوژیکی است. اما به دلیل اثرات جانبی تاکرین مثل سمیت کبدی، در این آزمایش با استفاده از سیستم تحویل داروی هدفمند، تاکرین در شکل دارویی جدید تاکرین متصل به کایتوسان مغناطیسی ساخته شد. از طرفی مدل آلزایمری با استفاده از تزریق درون بطن مغزی stz، ایجاد شد. در این مطالعه ی تجربی با توجه به اثرات احتمالی تاکرین از طریق رسپتور های موسکارینی (چه از طریق افزایش غلظت استیل کولین و چه از طریق برهم کنش مستقیم خود تاکرین با رسپتور موسکارینی) تأثیر بلوک رسپتور های موسکارینی بر عملکرد بهبود دهنده ی این شکل جدید تاکرین به صورت سیستم تحویل داروی هدفمند در مدل آلزایمری شده به وسیله ی تزریق درون بطن مغزی stz بررسی شد. بدین منظور از رت های نر نژاد ویستار استفاده شد. تزریق stz به صورت درون بطن مغزی (3mg/kg) و در دو مرحله به فاصله ی 48 ساعت، تزریق داروی تاکرین متصل به کایتوسان مغناطیسی به صورت درون ورید دمی و پس از اولین تزریق stz است که پس از آن یک آهنربای مناسب بر روی سر حیوان به مدت یک ساعت قرار می گیرد. برای بلوک رسپتورهای موسکارینی از (0.1mg/kg) scopolamineو به صورت درون صفاقی و در سه مرحله 2، 12 و 24 ساعت پس از تزریق تاکرین متصل به کایتوسان مغناطیسی استفاده شد. نتایج نشان می دهد تاکرین متصل به کایتوسان مغناطیسی با استفاده از مسیر سیگنالینگ رسپتورهای موسکارینی در مدل آلزایمری شده با روش تزریق درون بطن مغزی استرپتوزوتوسین، باعث بهبود یادگیری حافظه ی فضایی، کاهش مرگ سلولی و همچنین افزایش بیان ژن seladin-1 و app نسبت به مدل آلزایمری می شود. اما اثر داروی مورد نظر از طریق مسیر رسپتور موسکارینی بر روی پلاک آمیلوئیدی در مدل آلزایمری نیاز به بررسی های بیشتری دارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

مهمترین یافته های تحقیق بیانگر این است که یک جدایی نسبی و عدم هماهنگی بین دروس علوم پایه و دروس مقطع بالینی وجود دارد که دانشجویان را دچار یک سردرگمی و خستگی می نماید و فاصله زمانی نسبتا" طولانی بین این دو مقطع تشدید کننده این مساله می باشد و از علل موثر دیگر شاید عدم آشنایی اساتید علوم پایه با مشکلات و مسائل دروس بالینی باشد که به نظر می رسد در مورد حل این مشکل باید از طرف مسوولین امر اقدام گردد. این تحقیق نشان می دهد که به عقیده دانشجویان دندانپزشکی قزوین دروس آناتومی سر و گردن، زبان تخصصی و فارماکولوژی به ترتیب با میانگین نمرات 3/76 ،3/49 و 3/42 دارای بیشترین کاربرد و دروس بیوشیمی متابولیسم، بیوشیمی ساختمانی و فیزیک پزشکی به ترتیب با میانگین نمرات 0/76 ، 0/81 و 1/16 نمره دارای کمترین کاربرد در مسائل بالینی می باشند. از جمله نتایج جالب دیگر، مقایسه دروسی است که قسمتی از آنها در مقطع علوم پایه بصورت عملی ارائه می گردد با دروسی که صرفا" بصورت تئوری محض ارائه می گردند. رابطه معنی داری در بررسی و نظرخواهی بدست آمد و میانگین حاصل از دروسی که بخش عملی دارند 2/43 می باشددر حالی که دروس نظری میانگین 1/98 را کسب کرده اند که این امر بیانگر موفقیت نسبی دروس عملی می باشد.

مهمترین یافته ها بیانگر این است که یک جدایی نسبی و عدم هماهنگی بین دروس علوم پایه و دروس مقطع بالینی وجود دارد که دانشجویان را دچار یک سردرگمی و خستگی می نماید و فاصله زمانی نسبتا طولانی بین این دو مقطع تشدید کننده این مسئله می باشد و از علل موثر دیگر شاید عدم آشنایی اساتید علوم پایه با مشکلات و مسائل دروس بالینی باشد که به نظر می رسد در مورد حل این مشکل باید از طرف مسئولین امر اقدام گردد.

1-اغلب دانشجویان معتقد بودند که حرفه پزشکی از لحاظ تامین اقتصادی در آینده وضعیت متوسطی دارد و نمی تواند تامین کننده خوبی جهت رفاه اقتصادی و تامین معیشت آنها باشد . حقوق نه چندان بالای پزشکان عمومی درمقایسه با سختی کار آنان ، رقابت شدید حرفه ای ، عدم وجود امکانات کافی برای تاسیس مطب ، درآمد زدایی پایین مطب های پزشکان عمومی با توجه وجود پزشکان متخصص در سطح جامعه و ... باعث شده اغلب پزشکان جوان نسبت به درآمدزدایی و تامین اقتصادی این حرفه دچار شک و تردید شوند. 2-در مورد رفاه و آسایش شخصی و خانواده طبیعتا مشکلات مسایلی که در قسمت قبلی ذکر شد به طور مستقیم و یا غیرمستقیم تاثیر خود را روی زندگی شخصی و خانوادگی پزشکان جوان می گذارد و می تواند خانواده را نیز در معرض مشکلات قرار دهد. 3-در مورد تامین شغلی نیز می توان عدم برنامه ریزی برای استخدام این پزشکان در مراکز بهداشتی و درمانی توسط وزارت بهداشت و عدم تضمین استخدام دراز مدت در صورت فعالیت دراین مرکز باعث شده است که اغلب پزشکان دچار احساس عدم امنیت شغلی بشوند. این مساله به نوبه خود باعث کاهش کیفیت کاری می شود. 4-از نظر اغلب پزشکان مهمترین مشکلات اشغال پزشکان جوان شامل عدم وجود بازار کار مناسب برای پزشکان عمومی ، تعداد زیاد فارغ التحصیلان که نامناسب به نیاز جامعه است و پایین بودن حقوق و مزایا و تعرفه های خدمات پزشکان و درنتیجه درآمدزدایی پایین حرفه پزشکی می باشد با بررسی ریشه ای مسایل و مشکلات ذکر شده نتیجه می گیریم که کلیه موارد مذکور را می توان ناشی از تعداد زیاد فارغ التحصیلان در جامعه دانست.5-به طور خلاصه می توان نتیجه گرفت که درآمد اغلب پزشکان جوان درجامعه ما درحدی است که با تورم و مشکلات اقتصادی موجود برابری نمی کند. عدم تامین پزشکان ممکن است منجر به مسایلی از قبیل تلاش بیشتر برای تامین معاش، افزایش ساعات کاری و فعالیت در حرفه غیرپزشکی شود که این امر علاوه بر کاهش کارایی باعث وارد شدن ضرر به جامعه می شود. 6-با این وجود دانشجویان برای جنبه ارضا روحی-روانی و جایگاه برتر علمی پزشکی در آینده جایگاه مناسب تری نسبت به سایر مسایل ذکر کرده اند.

در بسیاری از موارد نجات جان یک انسان درهنگام بروز حادثه وابسته به میزان مهارتها و دانش افراد حاضر بر بالین فرد در مورد کمکهای اولیه است ، بطوریکه گاهی غفلتهای چندلحظه ای ممکن است زندگی یک انسان را تهدید کرده و یا صدمات جبران ناپذیری بر اعضای حیاتی فرد وارد آورد. با توجه به اهمیت فراوان کمکهای اولیه برآن شدیم تا تحقیقی در مورد آگاهی دانشجویان پزشکی دوره های مختلف در مورد کمکهای اولیه به عمل آوریم و از سوی دیگر ارتباط بین جنسیت، مقطع تحصیلی ، گذراندن دوره های کمکهای اولیه وتحصیلات قبلی با آگاهی از کمکهای اولیه را مشخص نماییم. این پژوهش بصورت توصیفی انجام شده است .

یک سوختگی با هر اتیولوژی اعم از آب جوش ، مایعات داغ، شعله های آتش، فلزات داغ، گازهای شعله ور، رادیاسیون و ... در نهایت به یک زخم باز منجر می شود. این زخم باز، به استثنای بعضی خصوصیات مورفولوژیک که نشانگر سوختگی هستند، کاملا شبیه سایر زخمهای باز می باشد. شناسایی دقیق روند پیچیده ترمیم زخم سوختگی می تواند در کشف راههایی برای جلوگیری از تشکیل بافت اسکارهایپرتروفیک ، کیلوئید، تسریع در بهبودی و کاهش زمان آن ، و کمک هایی ازاین قبیل به بیماران سوخته ، موثر باشد.

این پایان نامه با هدف بررسی نظرات معلولین و خانواده آنها نسبت به معلولیت در خانواده ، در شهرهای قزوین و کرج در سال تحصیلی 80-1379 انجام گرفت.