این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف لیزین (90، 100 و110درصد سطح احتیاجات راس) و پیریدوکسین(3، 6 و9 میلی گرم در کیلوگرم) برعملکرد، وضعیت آنتی اکسیدانی، فراسنجه های خونی و خصوصیّات لاشه جوجه های گوشتی تحت استرس گرمایی انجام گرفت.450قطعه جوجه نر یک روزه سوی? راس (308) در 9 تیمار و 5 تکرار (10 جوجه در هر تکرار) در قالب طرح فاکتوریل 3×3 مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که هیچ یک از سطوح لیزین و پیریدوکسین تأثیری بر افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک در دوره آغازین و رشد نداشتند (05/0p>). تأثیر لیزین بر افزایش وزن بدن در کل دوره آزمایشی معنی دار بود (05/0p<) و پرندگان تغذیه شده با سطوح بالای لیزین، افزایش وزن کمتری در مقایسه با پرندگان سایر تیمارهای آزمایشی داشتند. تأثیر لیزین و پیریدوکسین بر مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک در کل دوره معنی دار نبود (05/0p>). اگرچه تفاوت معنی داری برای مالون دی آلدئید پلاسمای جوجه های تیمارهای مختلف در سن شش هفتگی وجود نداشت ولی پرندگان تغذیه شده با سطح متوسط لیزین (100 درصد احتیاجات راس)، میزان مالون دی آلدئید پلاسمای کمتری در مقایسه با سایرین داشتند. میزان تری گلیسیرید، پروتئین کل پلاسما و فعالیت سوپراکسید دسموتاز خون تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0p>). فعالیت آنزیم گلوتاتیون-پراکسیداز تحت تأثیر لیزین قرار گرفت (01/0p<) و پرندگان تغذیه شده با سطوح متوسط لیزین (100درصد احتیاجات راس) فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز خون کمتری در مقایسه با پرندگان گروه کنترل داشتند. لیزین تأثیری بر میزان هماتوکریت خون نداشت (05/0p>) اما سطح متوسط (6 میلی گرم در کیلوگرم) و بالای (9 میلی گرم در کیلوگرم) پیریدوکسین باعث افزایش میزان هماتوکریت خون گردید (05/0p<). هر دوی لیزین (05/0p<) و پیریدوکسین (01/0p<) میزان کلسترول خون را تحت تأثیر قرار دادند. در پایین ترین سطح لیزین، هر دو سطح 6 و 9 میلی گرم پیریدوکسین کلسترول خون را افزایش دادند. همچنین در سطح متوسط لیزین، 6 میلی گرم در کیلوگرم پیریدوکسین باعث افزایش کلسترول خون شد ولی در بالاترین سطح لیزین افزایش پیریدوکسین تأثیری در میزان کلسترول نداشت. جوجه های تغذیه شده با بالاترین سطح لیزین، مقدار کلسترول خون بیشتری در مقایسه با جوجه های تغذیه شده با سطح پایین تر آن داشتند. به طور کلی افزایش سطح لیزین به بالاتر از نیازهای سویه راس در شرایط استرس گرمایی منجر به کاهش هر دوی افزایش وزن بدن و وزن نسبی ران جوجه های گوشتی می گردد که می تواند ناشی از افزایش نیاز به آرژنین در بدن باشد. افزودن لیزین به جیره از طریق کاهش نسبت انرژی به پروتئین، منجر به کاهش چربی حفره بطنی می شود. اگرچه افزودن پیریدوکسین باعث افزایش میزان هماتوکریت خون می گردد ولی تأثیری بر عملکرد یا سایر پارامترهای اندازه گیری شده دیگر نداشت. بعلاوه مزیتی در استفاده توأم لیزین و پیریدوکسین بر هیچ یک از پارامترهای آزمایش اخیر مشاهده نشد.