گویش تالشی آخرین بازمانده ی زبان پهلوی شمال غرب ایران است که مردم منطقه ی تالش واقع در استان گیلان به آن تکلم می کنند. در این تحقیق از گویشواران بومی که در روستای ریک وشاه میلرزان زندگی می کنند استفاده شده است. روش تحقیق توصیفی ، میدانی وابزار تحقیق پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده می باشد. هدف از انجام این تحقیق مقایسه ی صرفی، آواشناختی و واجشناختی در گونه ی تالشی ریک و شاه میلرزان است. در این تحقیق داده های دو گویش بر اساس واکه ها و همخوانها، و تفاوتهای آوایی همخوانی دو گویش بررسی و سپس مقایسه شده اند. با انجام این تحقیق نتایجی بدست آمده است، از جمله این که تفاوتهای آوایی در بین این دو گویش وجود دارد، تعداد واکه های دو گویش یکسان نیست و با فارسی معیار فرق دارند. از نظر صرفی تفاوت هایی در افعال این دو گویش مشاهده می شود، ساخت افعال مرکب و پیشوندی با هم تفاوت ندارد. با توجه به نوع فعل ضمایر پیوسته و شناسه های فعلی متفاوت است و همچنین ارگتیو در این دو گویش وجود دارد که در زبان فارسی معیار کاربرد ندارد.