چکیده : هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی عملکرد حافظه ی آینده نگرعینی و ذهنی و حافظه ی گذشته نگر با میزان وسواس وارسی و بررسی نقش میانجی اضطراب و افسردگی در رابطه ی بین عملکرد حافظه ی آینده نگر و میزان وسواس وارسی بود. بدین منظور 100 نفر از دانشجویان دانشگاه کاشان(60 نفر دختر و 40 پسر) به طور تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. این افراد به صورت فردی تحت بررسی قرار گرفتند. آزمودنی ها به مقیاس پادوآ(ساناویو،1988)، مقیاس حافظه ی آینده نگر(هانون و همکاران،1995)، مقیاس حافظه ی آینده نگر و گذشته نگر(اسمیت و همکاران،2000) و مقیاس (لووی بند،1995) پاسخ دادند و تکالیف اشاره به زمان حافظه ی آینده نگر عینی و تکالیف اشاره به رویداد حافظه ی آینده نگر عینی را نیز انجام دادند. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل های رگرسیون تک متغیری، تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که نقص حافظه ی آینده نگر و گذشته نگر با میزان وسواس وارسی رابطه ی مستقیم معناداری دارد و اضطراب و افسردگی در رابطه ی بین نقص حافظه ی آینده نگر و میزان وسواس وارسی، نقش میانجی ایفا نمی کند و همچنین نتایج نشان دادند که نقص در عملکرد تکالیف اشاره به رویداد حافظه ی آینده نگر با میزان وسواس وارسی رابطه ی معناداری دارد اما بین نقص در عملکرد تکالیف اشاره به زمان حافظه ی آینده نگر و میزان وسواس وارسی رابطه ی معناداری یافت نشد. یافته های این پژوهش نشان می دهد، یکی از حوزه هایی که وارسی کنندگان وسواسی در آن نقص دارند و باعث ادامه یافتن رفتارهای وارسی می شود نقص حافظه ی آینده نگر و گذشته نگر وارسی کنندگان است و این یافته چشم انداز های نوینی را در رابطه با درمان وسواس وارسی ارائه می دهد. واژه های کلیدی: حافظه ی آینده نگر ذهنی و عینی، حافظه ی گذشته نگر، وسواس وارسی، اضطراب، افسردگی