توسعه و گسترش روز افزون گردشگری در جهان ، مفاهیمی جدید را به این حوزه وارد می کند و امروزه گردشگری یک فرایند چند بعدی است . ژئوتوریسم از آن دسته مفاهیم جدید است که با تاکید بر مشخصه های انحصاری هر منطقه سبب سودرسانی گردشگران به آن منطقه می شود . ژئوتوریسم فرایندی است که با تمرکز بر ظرفیت های بومی ، جغرافیایی و زمین شناختی هر منطقه موجب توسعه پایدار گردشگری می شود . هدف اصلی ما در این پژوهش توجه به نقش کاربردی اشکال سطح زمین در توسعه بخش ژئوتوریسم بوده و در راستای این هدف به ارزیابی کیفی و کمی چشم انداز های ژئومور فولوژیکی پرداخته شده. در این پژوهش لندفرم های ژئومورفولوژیکی منطقه دامنه های جنوبی بینالود (شهرستان نیشابور) شناسایی شده و وضعیت توانمندی و قابلیت ژئومورفوتوریستی آنها مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای تشریح لندفرم های ژئومورفولوژیکی این منطقه از نقشه های زمین شناسی، توپوگرافی و داده های حاصل از بازدیدهای میدانی استفاده شده و میزان قابلیت و توانمندی ژئومورفوتوریستی این لندفرم ها بر اساس روش مونتنسیو مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان داد که یازده لندفرم ژئومورفولوژیکی در محدوده مورد مطالعه وجود دارد. این لندفرم ها بر اساس امتیاز دهی در روش مونتنسیو رتبه بندی شدند. بر این اساس منطقه بوژان که دارای لندفرمهای آبشار و تافونی است به علت کسب بالاترین امتیازاز لحاظ ژئومورفولوژیکی و هم چنین کسب رتبه اول درمجموع ارزش ها با اهمیت ترین لندفرم ژئومورفوتوریستی منطقه (دامنه جنوبی بینالود ) ارزیابی شده است یافته ها در طی مطالعات انجام گرفته نشان می دهد واحدهای مختلف ژئومورفولوژیکی گاه به تنهایی و زمانی در ترکیب با چند عارضه مختلف هر کدام به گونه ای دارای توانایی ها و قابلیت های گوناگون هستند که می تواتندتاثیر بسیار در جهت توسعه ژئوتوریسم در منطقه داشته باشند. برنامه ریزی صحیح و اصولی، جهت بهره برداری از چشم اندازها، ضمن حفظ طبیعت بکر و دست نخوردة منطقه، سبب رشد و شکوفایی این صنعت در منطقه نیز خواهد شد .